Πότε κατεβάζει ρολά μια μικρομεσαία επιχείρηση

Στις συνθήκες κρίσης στις οποίες βρίσκεται η χώρα μας, με τις εργασιακές σχέσεις να έχουν αποδομηθεί, την ανεργία σε καλπασμό και τις αμοιβές ανίκανες να καλύψουν τη ζωή, η πράξη δείχνει ότι και η αυτοαπασχόληση καθίσταται θνησιγενής. Είναι τόσο μεγάλες οι επιβαρύνσεις στην επιχειρηματικότητα κάθε μορφής στην Ελλάδα ώστε ακόμη και οι υφιστάμενοι επιχειρηματίες περιμένουν το όριο του χρέους, το οποίο θα λειτουργήσει σαν… κίνητρο να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους.

Με άλλα λόγια, όταν το χρέος φθάσει ή υπερβεί την πραγματική και συναισθηματική αξία της επιχείρησης, τότε “συμφέρει” η παύση λειτουργίας της. Στην περίπτωση αυτή ενδείκνυται η λύση, εκκαθάριση και διαγραφή από τα μητρώα με το ανάλογο κόστος το οποίο, πολλές φορές, είναι δύσκολο να αναληφθεί με συνέπεια την υπαγωγή της σε κατάσταση “ζόμπι” και τον επιχειρηματία σε ομηρεία.

Η λύση της επιχείρησης, πέρα από το στίγμα της αποτυχίας σε μια κοινωνία εύκολη στη χρέωση και δύσκολη στην πίστωση, κληροδοτεί χρέη τα οποία μπορούν να προκαλέσουν ανήκεστη βλάβη στον επιχειρηματία, νέο ή παλιό. Η προβληθείσα ίδρυση της μιας στάσης μοιάζει με τη “δωρεάν είσοδο” στην αγορά καλύπτοντας μόνο την έναρξη και καθόλου την επί πληρωμή έξοδο με τις πολλές στάσεις λύσης της.

Συνεπώς, στη δυσάρεστη περίπτωση παύσης της δραστηριότητάς της, επιβάλλεται μια ακολουθία βημάτων προς αποφυγή του τεράστιου λάθους της εγκατάλειψής της σε κατάσταση νεκροφάνειας η οποία, νομοτελειακά, θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποψιάζεται ο επιπόλαια συμπεριφερόμενος. Η ελληνική δημόσια διοίκηση καραδοκεί για το τελειωτικό της χτύπημα και όχι να διευκολύνει τις διαδικασίες απαγκίστρωσης του επιχειρηματία από ένα οδυνηρό παρελθόν προκειμένου να ασχοληθεί με το μέλλον από καλύτερη θέση γνώσης.

Οι απαιτούμενες ενέργειες 

Από τη στιγμή που “πεθάνει” η επιχείρηση είναι σωστό και συνετό να εκδοθεί το “πιστοποιητικό θανάτου” της διαγραφόμενη από το μητρώο της ΔΟΥ, του ΕΦΚΑ ή των όσων… ανένταχτων ακόμη ταμείων ασφάλισης, καθώς και των επιμελητηρίων ή του ΓΕΜΗ. Τα δε έγγραφα της διαγραφής (εφορίας, ταμείων ασφάλισης κλπ.) και τα αρχεία λειτουργίας της πρέπει να διατηρούνται σε ασφαλές μέρος μέχρι τη συνταξιοδότησή του ιδρυτή ή και των κληρονόμων του. Και τούτο, επειδή η απόδειξη βαρύνει τον ίδιο και όχι το δημόσιο που οφείλει να τηρεί τα δικά του αρχεία για κάθε φορολογούμενο, όπως είναι αυτονόητο για τις χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις σέβονται τους πολίτες της.

Η ψηφιοποίηση των δεδομένων δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί αψήφιστα θεωρώντας την τήρηση των ηλεκτρονικών αρχείων αυτόματη λειτουργία του συστήματος (έστω και υπό καθεστώς Mydata). Αποτελεί και δική του υποχρέωση η αποθήκευση σε ψηφιακή και έντυπη μορφή ώστε, ξεκινώντας από τη θέση του ενόχου, να μπορεί να αποδείξει την αθωότητά του απέναντι σε μια πολιτεία που σπάνια παραγράφει τις υποχρεώσεις των εκτός του συστήματος εξουσίας. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να εξαιρείται το 2022 με τον πληθωρισμό να αυξάνεται και τις καταναλωτικές δαπάνες να μειώνονται, αντιμετώπισαν περισσότερες από τις προκλήσεις που τους αναλογούν όντας η εύκολη λεία.

Ανεξάρτητα δε, από την αιτία της απόφασης για το κλείσιμο της επιχείρησης (οικονομικές δυσκολίες, εσπευσμένη ή μη συνταξιοδότηση κλπ.), είναι σημαντικό να συνειδητοποιηθεί ότι η “τελετή” δεν περιορίζεται στην απλή διακοπή της προσφοράς προϊόντων ή υπηρεσιών. Είναι συνθετότερη ποικίλοντας ανάλογα με τη νομική μορφή της επιχείρησης με πλέον επίπονη και κοστοβόρα εκείνη της ανώνυμης εταιρίας, επιβάλλοντας την προσφυγή στις συμβουλές/ διαμεσολάβηση αξιόπιστων επαγγελματιών (δικηγόρου, λογιστή-φοροτεχνικού) προκειμένου να εξελιχθεί ψύχραιμα, ομαλά και χωρίς παραλήψεις.

Καθώς δε, πλησιάζει το τέλος του ημερολογιακού έτους είναι συνετή η νωρίτερη παρά η αργότερη τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων για την αποφυγή πρόσθετων επιβαρύνσεων λόγω παράτασης στη νέα χρήση ένεκα επιδομάτων-αναβολικών (δανεικών και άρα επιστρεπτέων) ή κάποιας συναισθηματικής αγκύλωσης.

Η εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων

Μολονότι το συναισθηματικό φορτίο (εκτός του οικονομικού-)είναι αναπόφευκτο, δεν δικαιολογείται η αγνόηση των “λοιπών συγγενών” (εργαζομένων, πιστωτών, προμηθευτών) που, επίσης, πλήττονται (πιθανώς λιγότερο) αναμένοντας μια εξήγηση των αιτίων παύσης της λειτουργίας, όπως και ενημέρωση για την επικείμενη διαδικασία στην οποία προτάσσεται η καλύτερη δυνατή ικανοποίηση των έναντί τους υποχρεώσεων (αμοιβές, προμήθειες, παραγγελίες κλπ.) όχι μόνο για λόγους ηθικής, αλλά και επειδή θα τους χρειαστεί κατά το επόμενο επιχειρηματικό εγχείρημα από θέση σοφότερη.

Ενδείκνυται και η ανακοίνωση της τελετής “ταφής” της αντίστοιχης ιστοσελίδας ή του ψηφιακού “κουφαριού” της επιχείρησης, τόσο για λόγους σεβασμού του κοινού, όσο κι επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να εκτεθεί περισσότερο στους αδαείς περιηγητές του ίντερνετ από αιτήματά τους χωρίς ανταπόκριση, πόσο μάλλον όταν έχουν καταβάλλει και κάποιο ποσό!

Μακάβρια και σκωπτική μα ρεαλιστική η πρόταση καθώς ο φαύλος κύκλος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μετατρεπόμενος σε δίνη που μας καταπίνει ως χώρα και ως κοινωνία η οποία παρέλυσε ακόμη περισσότερο από την έλευση του κορονοϊού, των γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων και την καλλιέργεια ενός φόβου ανάλογου προς την ανικανότητα της κυβέρνησης-κράτος να διαχειριστεί την επαυξημένη οικονομική κρίση που επιδεινώνεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η “σωστή πλευρά της ιστορίας” δεν επιβεβαιώνεται από τις ανασκαφές, αλλά από τη διαιώνιση της ύπαρξης!