Στον ρυθμό των επιτοκίων χορεύουν οι κεντρικές τράπεζες

Στην γειτονική Τουρκία, τα επιτόκια χορηγήσεων έφτασαν στο 40%, στη προσπάθεια της Τουρκικής Κεντρικής Τραπέζης να δαμάσει τον πληθωρισμό και την υποτίμηση της Τουρκικής λίρας – άλλη μία αυτοδιάψευση της ανορθόδοξης πολιτικής του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν (όπου στην θητεία της Κεντρικής Τραπέζης δεν μακροημέρευσε τελικώς η πρώτη Τουρκάλα διοικήτρια…).

Στην Αμερική, ο πρόεδρος της FED Ιερώνυμος Πάουελ, διατήρησε τα επιτόκια σταθερά κι άφησε το ενδεχόμενο μειώσεως των ανοικτό για μετά τον Απρίλιο, εφόσον δεν υποτροπιάσει ο πληθωρισμός και χαλαρώσει η αγορά εργασίας. Τα νέα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας, εν όψει προεδρικών εκλογών τον προσεχή Νοέμβριο, είναι η κρίση στα εμπορικά ακίνητα, η διάσωση επισφαλών τραπεζών και πάντως , η πιθανή επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο νυν πρόεδρος Τζο Μπάιντεν κερδίζει μόλις το 35% των εκλογέων σε πρόσφατες σφυγμομετρήσεις.

Αντιθέτως, στην Ευρώπη η μαντάμ Λαγκάρντ που διευθύνει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επείγεται να μειώσει τα επιτόκια για να βοηθήσει την ευρωοικονομία, να ξεφύγει απ’ την ύφεση, που απέφυγε μεν το περασμένο έτος, αλλά με τόσα προβλήματα εφέτος: “Πράσινη μετάβαση”, αγροτικές κινητοποιήσεις, πόλεμος στην Ουκρανία που συμπληρώνει δύο χρόνια και βεβαίως, ο Ούγγρος πρόεδρος Ορμπάν ο οποίος απειλούμενος από την Ούρσουλα με κυρώσεις, εδέησε να συμφωνήσει στην κοινοτική βοήθεια προς τον Ζελένσκι με 50 δισ. ευρώ, δεν ξαποσταίνει! “Χρήματα υπάρχουν” για την Ουκρανία, αλλά “ούτε σάλιο” για τους Ευρωπαίους αγρότες που πολιορκούν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με την υποχρεωτική “αγρανάπαυση”, όταν οι τιμές των τροφίμων καλπάζουν. Άλλη μία τύφλωση των Ευρωπαϊστών…

Υπολειτουργεί το ελληνικό πιστωτικό σύστημα

Στην ταλαιπωρημένη χώρα μας απ’ την χρηματοπιστωτική κρίση και την κινεζική πανδημία – που συνεχίζεται αμείωτη – το πιστωτικό σύστημα εξακολουθεί να υπολειτουργεί, με τα επιτόκια στις καταθέσεις να είναι γελοία και στις πιστώσεις “τσουχτερά”, για τους οφειλέτες εν καθυστερήσει, με το τραπεζικό σύστημα να προσπαθεί να ανακεφαλαιωθεί από επιτοκιακές διαφορές, αλλά υφίσταται σοβαρή πίεση να επιστρέψει στα προ της πιστωτικής χαλάρωσης επίπεδα.

Το κοινό φαινόμενο όλων των Κεντρικών Τραπεζών δεν είναι τόσο η ανισορροπία των επιτοκίων, όσο η εξυγίανση των ισολογισμών τους, που “χτύπησαν ταβάνι” κατά την διάρκεια της πανδημίας. Αλλά πώς να πάρει πίσω η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα τα δύο τρισεκατομμύρια δολάρια που δάνεισε τις τράπεζες, χωρίς να τις κλονίσει πάλι; Πώς η άλλοτε πανίσχυρη γερμανική τράπεζα, η Deutsche Bank, θα αποφύγει την κάμψη της κερδοφορίας της, χωρίς την απόλυση 10.000 υπαλλήλων της;

Στην Ελλάδα «όπου ζούμε», κατά τον αλήστου μνήμης πρωθυπουργό των Ιμίων, για να πάρει ο πελάτης μία πιστωτική κάρτα χρειάζεται να είναι κάτω των 70ετών, να κλείσει συνέντευξη με την τραπεζική υπάλληλο, μετά από 15θήμερο, και να πληρώνει ένα ευρώ τον μήνα, όταν στην Αμερική η πιστωτική και χρεωστική κάρτα είναι δωρεάν και την εξασφαλίζει ο πελάτης τηλεφωνικά, λαμβάνοντας την αμέσως ή με το ταχυδρομείο.

Οι μέτοχοι των “ημετέρων” τεσσάρων “συστημικών” τραπεζών που έχασαν τα κεφάλαια τους κατά την χρηματοπιστωτική κρίση (2010-16) ελπίζουν στην επαναγορά των μετοχών απ’ το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (στη πραγματικότητα Ταμείο εκποιήσεως της ελληνικής περιουσίας) εάν πιστέψουμε την J.P. Morgan και δη από τους “ισχυρούς δείκτες κεφαλαιακής επαρκείας”. Λησμόνησε όμως η ξένη τράπεζα ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν πληρώνουν μέρισμα από τα καρτελικά κέρδη τους και δεν καταβάλλουν φόρους,  ενώ όλη η υπόλοιπη ελληνική οικονομία στενάζει από το μνημονιακό φορολογικό βάρος…