Ας μην φορτώσουν και τις ανεπάρκειες του συστήματος στους πολίτες

Κάθε απόγευμα αναμένουμε το… πολεμικό ανακοινωθέν, που εκδίδεται από το υπουργείο Υγείας. Εντοπίσθηκαν “Χ” νέα κρούσματα. Η διαφορά πως στον πόλεμο καλούνται όλοι στα όπλα ενώ τώρα άπαντες βρίσκονται(;) στην πρίζα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τον ιό μπορούμε, όπως αναφέρεται, να τον αντιμετωπίσουμε, εμείς οι πολίτες παραμένοντας στον καναπέ μας. Τόσο απλά αλλά και τόσο δύσκολα για κάποιους εκ των συμπολιτών μας, που επιμένουν να συνεχίζουν ριψοκίνδυνα να φλερτάρουν με τον κορονοϊό.

Αυτός ο ιός που εξαπλώθηκε παντού δημιουργεί νέα δεδομένα διεθνώς. Αλλά ακόμη και τώρα, που η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δεν λειτουργεί η λεγόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η βοήθεια προέρχεται από την Κίνα, τη Ρωσία, την Κούβα, την ώρα για παράδειγμα που η Γερμανία, ως η ισχυρότερη οικονομία της ΕΕ, δεν επιτρέπει την εξαγωγή ιατρικού εξοπλισμού. Ακόμη και προς εταίρους της στην EE. Είναι πρόδηλο πως ενώ πρόκειται για μια πανδημία, κάθε άλλο παρά διεθνής συντονισμός υπάρχει.

Ο κορονοϊός κατάφερε να καταρρίψει και την παγκοσμιοποίηση, το νεοφιλελευθερισμό και την προσπάθεια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Είναι ξεκάθαρο πως κάθε κράτος προσπαθεί να αντιμετωπίσει με ίδιες δυνάμεις την επίθεση που δέχεται από τον ιό. Στο μεταξύ, μόνο απελπισία μπορεί να προκαλεί ο ανταγωνισμός που διαφαίνεται να εξελίσσεται “επί ερειπίων”, για το ποιος θα βρει το εμβόλιο για καταπολέμηση της πανδημίας.

Απελπισία προκαλεί το γεγονός ότι στην Ιταλία, για παράδειγμα, επιλέγονται οι ασθενείς που θα τους σώσουν τη ζωή. Και στις περιπτώσεις αυτές γίνεται μια ιεράρχηση ανθρώπων και κατηγοριοποιούνται σε εκείνους που θα πρέπει να επιβιώσουν και σε εκείνους που θα αφεθούν στο έλεος του ιού, στο έλεος του θανάτου. Θυμίζει τούτο τον μύθο με τους αρχαίους Σπαρτιάτες, οι οποίοι πετούσαν τα ασθενικά τους παιδιά στον Καιάδα. Εκεί στον Καιάδα πετούσαν και όσους καταδίκαζαν σε θάνατο, τους επίορκους, τους προδότες, τους εγκληματίες και τους αιχμάλωτους πολέμου.

Σοβαρότητα και από τους πολίτες και από το κράτος

Αλλά και στην Κύπρο… Πώς άραγε να ερμηνευθούν διαφορετικά οι αναφορές, όχι μόνο στα αδηφάγα κοινωνικά δίκτυα αλλά και από ειδικούς, ότι λίγο-πολύ ο πρώτος νεκρός από τον κορονοϊό, “θα έφευγε” ούτως ή άλλως, γιατί είχε του κόσμου το ιατρικό ιστορικό; Και όχι μόνο αυτό, αλλά αρμοδίως ανακοινώθηκαν και ποια ήταν τα προβλήματα υγείας, τα οποία αντιμετώπιζε. Προφανώς, επειδή ήταν ξένος και δεν αναμένεται αντίδραση. Βρισκόμαστε στα όριά μας. Δοκιμάζονται οι αντοχές όλων μας. Και του κράτους και της κοινωνίας εν γένει.

Η κυπριακή κοινωνία έδειξε ότι έχει αντισώματα. Στάθηκε όρθια και στην εισβολή, στη συνεχιζόμενη κατοχή, στα σκάνδαλα του χρηματιστηρίου, αντιμετώπισε τις επιπτώσεις από τη φονική έκρηξη στο Μαρί, την ισοπέδωση του τραπεζικού συστήματος, το “κούρεμα” καταθέσεων το 2013. Άντεξε και ξεπέρασε το Μνημόνιο, το οποίο επέβαλαν αλαλούμ οικονομικοί σχεδιασμοί και πολιτικοί αλληθωρισμοί.

Χρειάζεται σοβαρότητα και μεθοδικότητα για την αναχαίτιση της πανδημίας. Ο κορονοϊός, επιβεβαιώνει την ανάγκη ενίσχυσης του συστήματος δημόσιας υγείας. Ενίσχυσης του Γενικού Συστήματος Υγείας, οι πολέμιοι του οποίου παραμένουν “εξαφανισμένοι”. Γίνεται λόγος στη δημόσια σφαίρα για “συλλογική ευθύνη” και είναι σωστό. Τη βασική ευθύνη, ωστόσο, την έχει το κράτος, που καλείται να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση.

Έχει την ευθύνη της συγκροτημένης πρόληψης και τη διαμόρφωση συνθηκών, ώστε να υπάρχει η αναγκαία επάρκεια φαρμάκων στα νοσοκομεία και στην αγορά. Έχει την ευθύνη να αυξηθούν οι κλίνες στα νοσοκομεία και προσωπικό στον τομέα των επαγγελματιών υγείας. Πίσω από τη συλλογική ευθύνη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρύβεται καμία προσπάθεια της όποιας ανεπάρκειας, για μετακύληση ευθυνών μόνο στους πολίτες.