Αξίζει μια δεύτερη θητεία ο Μητσοτάκης;

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών μπορεί να άλλαξε τον συσχετισμό δυνάμεων των κομμάτων εξουσίας, αλλά βλέποντας την εν Ελλάδι πολιτική κατάσταση, προερχόμενος από την Αμερική, «δεν μεν’ η ελαχίστη αμφιβολία ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία»(*).

Η/Ο ψηφοφόρος καλείται από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση να υπερβεί το ατύχημα και στην κρίσιμη, δευτέρα, να προκρίνει το καταλληλότερο πρόσωπο για πρωθυπουργό: Τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον Αλέξη Τσίπρα. Τρίτος δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει, επίσης, αμφισβήτηση ότι το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα την τελευταία τετραετία –για πρώτη φορά από 45ετίας– η Νέα Δημοκρατία, δεν ήταν ό,τι το καλύτερο για την χώρα.

Θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό στην διαχείριση της εξουσίας…. Χρόνιες παθογένειες του κοινοβουλευτικού συστήματος και η παράδοση της ανασφαλούς οικογενειοκρατίας, εμπόδισαν την Ελλάδα να αποκτήσει μία σύγχρονη και κυρίως, αποτελεσματική διοίκηση. Εν τούτοις, έγιναν πολλά και σημαντικά εν σχέσει με τις προηγηθείσες κυβερνήσεις.

Εν πρώτοις, στα εθνικά θέματα δεν συνέβη κάποιο μοιραίον λάθος, όπως με την Συμφωνία των Πρεσπών, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να μην καταγγέλθηκε η επαίσχυντος συμφωνία, αλλά δεν αποκλείεται στο μέλλον, ιδίως όταν οι Σκοπιανοί την παραβιάζουν. Απέναντι στον εξ’ Ανατολών κίνδυνο, που ουδέποτε έπαυσε να υπάρχει – μην απατόμεθα από τις γαλιφιές των πασάδων της Αγκύρας – επιδείχθηκε σύνεση στην αντιπαράθεση «με τη Τουρκιά», που θα έλεγε ο Νικηταράς, αλλά δόθηκε το απαραίτητο μήνυμα στους απέναντι της ισχύος και αν-υποχωρητικότητας της Ελλάδος.

Νίκη στον Έβρο

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκη επανεξόπλισε τις ένοπλές δυνάμεις που είχαν παραμελήσει όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί – από τον Γιώργο Α. Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμο, Αντώνη Σαμαρά και το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου – και δεν ενέδωσε σε καμία αναθεωρητική αξίωση της Τουρκίας, όπως επί Ανδρέα Παπανδρέου (Mea Culpa) Κώστα Σημίτη (αναγνώριση τουρκικών δικαιωμάτων στο Αιγαίον, πέραν εκείνων της Συνθήκης της Λωζάννης) ακόμη και επί “εθνάρχου” (συμφωνία της Βέρνης που ματαίωσε τα χωρικά ύδατα 12 μιλίων). Αντιθέτως, νίκησε τον Ερντογάν και τους πτωχοδιαβόλους του στον Έβρο, για πρώτη φορά από την ήττα του 1974 στην Κύπρον.

Στην οικονομία έγιναν διορθώσεις των τιμωρών μνημονίων του παράτυπου Eurogroup. Φορολογούμενοι και συνταξιούχοι δεν υπέστησαν κι άλλες μειώσεις του διαθεσίμου εισοδήματος των, παρά το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος πλησίασε το 200% του εθνικού προϊόντος. Η αναιμική ανάπτυξη, στηριζόμενη κυρίως στην ιδιωτική και δημοσία κατανάλωση, ώθησε επίσης την επέκταση της οικονομίας, για πρώτη φορά την τελευταία 13ετία.

Η κοινωνία άντεξε… 

Πολλές κι αξιόλογες ξένες και εφοπλιστικές επενδύσεις έδωσαν “νέον αέρα” στην ασφυκτιώσα από τον κρατικό παρεμβατισμό οικονομία, που συντηρούν οι δημόσιοι υπάλληλοι με την απύθμενη γραφειοκρατία τους. Ήδη η υπονομευτική δράσις των συνδικαλιστών, εις βάρος της οικονομικής επιδόσεως του τόπου, σήμανε το τέλος της…

Χάρις στην εφαρμογή πληροφορικής, ο φορολογούμενος δεν υποχρεούται στην ταπεινωτική επίσκεψη στην Εφορία. Πολλά βεβαίως απομένουν να γίνουν για τον περιορισμό της γραφειοκρατίας-πολυνομίας-καθυστέρησης της απονομής του δικαίου: «Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;»(*).

Η ελληνική κοινωνία άντεξε στις δοκιμασίες της τελευταίας 12ετίας και παρά την εξάρθρωση του ΕΣΥ από την απάνθρωπη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανταποκρίθηκε με κουράγιο στον χαμό 40.000 θανάτων του κινεζοϊου και στον περιττό εγκλωβισμό της πανδημίας. Ως απεφάνθη η Τεχνητή Νοημοσύνη (Chat GTP), ο ελληνικός λαός διακρίνεται για την βαθιά ιστορική συνείδηση, τις πολιτιστικές του επιδόσεις και το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας. Της διέφυγε μόνο να αναφέρει τον πατροπαράδοτο διχασμό του…

Εν τούτοις, η Κοινή Νοημοσύνη ξέρει ότι κυβερνήσεις συνεργασίας δεν ευδοκιμούν στην Ελλάδα, όπως αλλού κι’ όταν έλθει η ώρα, στη δεύτερη εκλογή, θα δώσει το πολυπόθητο 37% σε αυτοδύναμη κυβέρνηση για μια νέα τετραετία. «Τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός» (*)… Μετά, η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, οι αγωγοί φυσικού αερίου και οι ξένες επενδύσεις θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των πενέστερων τάξεων, που είναι το κοινωνικώς ζητούμενο.

---

(*) Απ’ το ποίημα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη: “Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία 200 π.Χ.”