Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη…

Ήταν το φάντασμα του κομμουνισμού, όταν το 1848 ολοκλήρωσε ο Καρλ Μαρξ το κομμουνιστικό Μανιφέστο. Πέρασαν τα χρόνια, το φάντασμα του κομμουνισμού, που δεν ήταν αυτό που φανταζόταν ο Μαρξ και ο Ένγκελς, διαλύθηκε και σήμερα ένα νέο φάντασμα επανεμφανίζεται. Το φάντασμα του ρατσισμού των εθνικισμών και των τειχών. Ένα ακροδεξιό μόρφωμα που πολλές φορές θυμίζει το φασισμό. Και τι κάνει η δημοκρατική Ευρώπη; Πότε θα αποφασίσει να απαντήσει δια της ελευθερίας της ισότητας και της αλληλεγγύης;

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είναι ο πρώτος που αποφασίζει να θέσει ανοιχτά και δημόσια το μέγα θέμα. Σε πρόσφατο άρθρο του τονίζει ότι: «Οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα είναι αποφασιστικές για το μέλλον της ΕΕ και υπογραμμίζει την ανάγκη διατήρησης της Ένωσης» και προειδοποιεί για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, ανάμεσά τους τον εθνικισμό και τα fake news.

«Πολίτες της Ευρώπης», σημείωσε με έμφαση: «Αν παίρνω την ελευθερία να απευθυνθώ απευθείας σε σας δεν είναι μόνο στο όνομα της Ιστορίας και των αξιών που μας ενώνουν. Είναι γιατί είναι απόλυτη ανάγκη. Σε μερικές εβδομάδες οι ευρωπαϊκές εκλογές θα είναι αποφασιστικές για το μέλλον της ηπείρου μας».

Είναι πράγματι τόσο τραγικά και επικίνδυνα τα πράγματα; Κατά την άποψή μου είναι, διότι αν κυριαρχήσουν οι ρατσιστικές και εθνικιστικές απόψεις, όπως αυτές του Όρμπαν, του Σαλβίνι, της Λεπέν, του γερμανικού AfD, των νεοφρανκιστών της Ισπανίας και τόσων άλλων ακροδεξιών ομάδων που απλώνονται ραγδαία ακόμα και στις παραδοσιακά δημοκρατικές χώρες της Σκανδιναβίας, η Ευρώπη, όπως τουλάχιστον τη γνωρίζουμε, θα διαλυθεί.

Και θα διαλυθεί διότι η νομοτελειακή εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης, σε έναν τόσο υπερσυνδεδεμένο κόσμο, δεν μπορεί να δουλέψει και να μοιράζει δικαιότερα τον παραγόμενο παγκόσμιο πλούτο. Και δεν θα μπορεί, διότι τα τείχη που θα υψωθούν, εμποδίζοντας την ελεύθερη διακίνηση αγαθών, ανθρώπων και κεφαλαίων, θα συρρικνώσουν βίαια την παραγωγική διαδικασία. Και η συρρίκνωση αυτή θα φέρει μια εφιαλτική ύφεση, φτώχεια και επιθετικότητα.

Η παγίδα στην οποία έπεσε η Βρετανία

Δείτε τι συμβαίνει σήμερα στη Βρετανία, όπου δεν μπορούν να βρουν φόρμουλα εξόδου από την Ένωση, χωρίς οι συνέπειες να δημιουργήσουν εφιαλτικά προβλήματα στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι λαϊκιστές που ηγήθηκαν της εξόδου στο δημοψήφισμα, υπερδιόγκωσαν τα οφέλη της εξόδου, μηδενίζοντας και αποκρύπτοντας τα κόστη που αυτή έχει.

Για παράδειγμα, σήμερα όλες οι αυτοκινητοβιομηχανίες που διατηρούν παραγωγή στη Βρετανία, δηλώνουν αποφασισμένες να μετακινήσουν τα εργοστάσιά τους εντός της Ένωσης αν προκύψει σκληρό Brexit με δασμούς στις εισαγωγές. Και αυτό, διότι στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε, περίπου το 75% των εξαρτημάτων που συνθέτουν ένα σύγχρονο αυτοκίνητο σε Βρετανικό εργοστάσιο, παράγεται σε διάφορες άλλες χώρες κυρίως της Ευρώπης και εισάγεται για την ολοκλήρωση του αυτοκίνητου, χωρίς δασμούς στο καθεστώς της κοινής μας αγοράς.

Το δόγμα «Πρώτα η Αμερική»

Η παγκόσμια οικονομία με τον μεγαλύτερο παίκτη της σκακιέρας, όπως είναι οι ΗΠΑ, να απειλεί με πόλεμο των δασμών και δόγμα «Πρώτα η Αμερική» αν αυτό εξελιχθεί και κυριαρχήσει παντού, ο κόσμος μας θα μοιάζει με μια απέραντη φουρτουνιασμένη θάλασσα, όπου τα πλοία θα πλέουν χωρίς πυξίδα και λιμάνια ελεύθερα στην πρόσβαση. Με λίγα λόγια η «γοητεία» του εθνικισμού σε περιόδους που αυτός δεν καθορίζει, ακόμα τουλάχιστον, τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, είναι επικίνδυνη. Και είναι διότι δεν έχει πρόταση για την ισότιμη συνεργασίας μεταξύ λαών και χωρών.

«Πρώτα η Αμερική» λέει ο Τράμπ, «Πρώτα η Γερμανία» λέει το AfD, «Πρώτα η Γαλλία» λέει η Λεπέν, «Πρώτα η Ρωσία» λέει ο Πούτιν που από κοινού με τον Τραμπ εργάζεται για τη διάλυση της ΕΕ, «Πρώτα η Ιταλία» λέει ο Σαλβίνι, και οι άλλοι; Οι άλλοι να πάνε να πνιγούνε; Και πως οι «πνιγμένοι» θα έχουν χρήματα να αγοράζουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες αυτών που προτάσσουν τα δικά τους συμφέροντα; Αυτό δεν το λένε. Τους αρκεί η πολιτική εξουσία και ας είναι το έργο γκραν γκινιόλ! Και δυστυχώς στην προσπάθειά τους αυτή, συμπλέουν και οι αξιωματούχοι του χριστιανισμού!

Ο «σοσιαλφασιμός» και του κουφού η πόρτα

Θα ήθελα να κάνω αναφορά και στις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις για το ρόλο τους στα επερχόμενα. Για το φάντασμα του ρατσισμού και των εθνικισμών που πλανιέται πάλι πάνω από την Ευρώπη αλλά και την Ελλάδα. Πλην όμως, έχω την εντύπωση πως θα είναι σαν χτύπημα στου κουφού την πόρτα.

Διότι αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν συναίσθηση των συνεπειών που έχουν οι επιλογές τους και ειδικά η άρνησή τους να αποδεχτούν την Συμφωνία των Πρεσπών, δεν θα το έκαναν σπέρνοντας διχόνοια μίσος και δίνοντας τροφή στον τυφλό εθνικισμό με μίσος για οτιδήποτε διαφορετικό. Ούτε το ΚΚΕ ως αντίπαλο δέος του φασισμού θα συνέχιζε να ζει στον κόσμο του, συμπλέοντας με τη δεξιά παλαιά και νέα, προτάσσοντας των πάντων, την ήττα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Και να που επί Κουτσούμπα, επιστρέφουν στη θεωρία του σοσιαλφασισμού! Του «σοσιαλφασισμού» που ήταν μια θεωρία που υποστηρίχτηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή κατά τη δεκαετία του 1930. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η σοσιαλδημοκρατία, ήταν μια παραλλαγή του φασισμού επειδή, όχι μόνο οι δύο ιδεολογίες είχαν κοινό το κορπορατιστικό οικονομικό μοντέλο, αλλά και στέκονταν εμπόδιο σε μια πλήρη και οριστική μετάβαση προς τον κομμουνισμό. Τον Αδόλφο Χίτλερ και τον ναζισμό που ερχόταν καβάλα στο μαύρο άλογο, δεν τον έβλεπαν τότε και συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα να κάνουν τα ίδια λάθη!