Ένα σενάριο πολιτικής φαντασίας…

Υπερηφανεύονται οι χαμένοι στις εκλογές της 21ης Μαΐου, ότι αν και “ηττημένοι”, θα σχηματίσουν κυβέρνηση “ειδικού σκοπού”, για να ματαιώσουν την ενισχυμένη αναλογική στις επακολουθούσες εκλογές και εφ’ όσον λάβουν διερευνητική εντολή από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατά το άρθρο 84 του εν ισχύι Συντάγματος (ως τροποποιήθει το 2001).

Η παράγραφος 6 του άρθρου αυτού επιτρέπει την έγκριση της βουλής σε κυβέρνηση τουλάχιστον 120 βουλευτών, έναντι 151 που απαιτεί η “Αρχή της Δεδηλωμένης”, για να σχηματισθεί κυβέρνηση που συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών (άρθρο 37 παρ. 2). Με το συνταγματική αναθεώρηση του 2001, καταργήθηκε η Αρχή της Δεδηλωμένης, που ίσχυσε από το 1925 και κάνει δεκτή “πρόταση εμπιστοσύνης”(Sic) αν εγκριθεί από τα 2/5 του συνόλου των βουλευτών, δηλαδή με 120 ψήφους, ενώ για την πρόταση δυσπιστίας χρειάζονται 151.

Εν σπέρματι, η Αρχή της Δεδηλωμένης ίσχυε από του έτους 1875 επί Χαριλάου Τρικούπη. Κυβέρνηση που δεν διαθέτει 151 βουλευτές, δεν μπορεί να κυβερνά, ούτε να νομοθετεί. Εάν δεν παραιτηθεί πάραυτα, άμα τη απωλεία της εμπιστοσύνης της Βουλής, ο “ρυθμιστής του πολιτεύματος” (εν προκειμένω η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ) οφείλει να την απολύσει και να προκηρύξει νέες εκλογές.

Εάν 120 βουλευτές παράσχουν την εμπιστοσύνη τους σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και άλλοι 31 της δώσουν ανοχή (λευκό) τότε επιτυγχάνεται η “εμπιστοσύνη της Βουλής” προς την νέα κυβέρνηση, ακόμη και αν η ΝΔ έχει πάνω από 108 βουλευτές που καταψηφίζουν την κυβέρνηση. Τότε όμως μπορεί να καταργηθεί η ενισχυμένη αναλογική για τις επόμενες εκλογές και να εφαρμοσθεί μαζί με τους οπαδούς της, η “άδολη αναλογική”…

Έτερον εκάτερον, εάν αυτό σημαίνει έλλειψη συνεργασίας Βουλής και κυβερνήσεως, κατά την άσκηση των δύο διακριτών εξουσιών (νομοθετικής και εκτελεστικής) και βεβαίως, δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον που απαιτεί αρμονική λειτουργία αμφοτέρων των εξουσιών.
Έτσι όμως, το Σύνταγμα τίθεται υπεράνω του κρατικού συμφέροντος και μεταβάλλεται εις “θεολογίαν”, χωρίς τον σεβασμό της δημοκρατικής πλειοψηφίας. Αυτό επιδιώκουν οι “ηττημένοι” στις προσεχείς εκλογές;