Οι αναποφάσιστοι και τα δύο πρόσωπα...

Στο 16% ανεβάζουν οι δημοσκοπήσεις το ποσοστό των αναποφασίστων ψηφοφόρων στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Σ’ αυτούς προσετέθη και ο αναπληρωτής CEO της Motor Oil. Με τόσους αναποφασίστους ψηφοφόρους δημοσκοπικώς, τη ΝΔ μόλις 2-3 μονάδες πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ και με στόχο του Κυριάκου Μητσοτάκη το 33% στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, είναι απρόβλεπτη και η δεύτερη.

Εν τούτοις, αναλίσκονται οι εκλογοπροφήτες σε άστοχες εκτιμήσεις των προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων. Τους διαφεύγει ότι η ελληνική μεταπολιτευτική δημοκρατία είναι πρωθυπουργική κι όχι κοινοβουλευτική, προεδρευομένη ή προεδρική. Στις εκλογές της Ελλάδος –όχι μόνο τώρα, ανέκαθεν– αναμετρώνται δύο πρόσωπα: ο κατάλληλος για την εξουσία και ο διεκδικητής της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Παναγής Τσαλδάρης στις εκλογές του 1928, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος και ο Νικόλαος Πλαστήρας το 1953, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1961. Ποίος κέρδισε το γνωρίζομε και δεν χρειάζεται να ανατρέξομε στο παρελθόν: Οι πολιτικοί που αναμόρφωσαν την σύγχρονη Ελλάδα.

Έτσι και τώρα. Παρά τις αμφιταλαντεύσεις, συγγενικές προτιμήσεις και δυσφορίες για λάθη κατά την κυβερνητική θητεία, δύσκολα πρωθυπουργός έχασε εκλογική αναμέτρηση, πλην εξαιρέσεων. Η παρούσα διακυβέρνηση εντάσσεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» τουλάχιστον στο εξωτερικό όπου απολαμβάνει εκτιμήσεως για τις αταλάντευτες επιλογές της.

Επί πλέον, ο πρωθυπουργός έχει ένα βλέμμα που δείχνει βαθύ ενδιαφέρον για τον ελληνικό λαό. Την κρίσιμη στιγμή, ο ενσυνείδητος ψηφοφόρος –αυτός που “ξέρει” και δεν έχει “ψευδαισθήσεις”, όπως μερικοί επιχειρηματίες– θα ρίξει την ψήφο του εκεί που πρέπει και δεν θα την σπαταλήσει σε λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος. Οι αναποφάσιστοι –χρήσιμοι μετεκλογικώς– κατά κανόνα θα “επαναπατρισθούν” από εκεί που προήλθαν και θα υπενθυμίσουν στον πρωθυπουργό ότι δεν υπάρχει ατιμωρητί περίπτωση “δεύτερης Πρέσπας”, όπως κυκλοφορούν οι εγχώριοι Κουίσλινγκ…

Βίτκαουν Κουίσλινγκ (Quisling) ,1887-1945, Νορβηγός πρωθυπουργός, μετά την εισβολή και κατοχή της χώρας του από τους Γερμανούς, το 1940 , που έμεινε στην ιστορία ως συνεργάτης των Ναζί , συνώνυμος του Εφιάλτη, τυφεκισθείς γι’ αυτό το 1945 απ’ τη νόμιμη κυβέρνηση της Νορβηγίας μετά την απελευθέρωση της χώρας.