Ενηλικίωση ή επιθετική γήρανση; – Ο κώδικας Λαλιώτη και η ΕΔΑ

Η αιφνιδιαστική παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα μετά από τρεις νύχτες σκέψης μάλλον ήταν προϊόν της συνειδητοποίησης πως δεν υπάρχει σωτηρία για τον ΣΥΡΙΖΑ με τους ομαδάρχες και τους μεμονωμένους αστέρες της Αριστεράς να λειτουργούν σαν θαμώνες καφενείου και έτσι ο άνθρωπος αποφάσισε να τους αφαιρέσει το άλλοθι και να τους αφήσει να προσπαθήσουν να σώσουν το κόμμα μόνοι τους. Με δυο λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται σε φάση βίαιης ενηλικίωσης που μπορεί να εξελιχθεί και σε επιθετική γήρανση.

Ο Τσίπρας πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 3%, τον πήγε στο 36% και τους τον αφήνει στο 18% (το μισό του pick). Μένει, λοιπόν, να δούμε τι θα κάνουν. Τώρα σε ό,τι αφορά τη χολή που έβγαλαν κυρίως κυριλέ αριστεροί που διεκδικούν μάλιστα και το ρόλο του θεματοφύλακα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, είναι για το… ντιβάνι. Να σταθώ όμως στη μαγκιά του Μαραντζίδη. Respect! Όσο για τους δεξιούς, το καυστικό υγρό που έβγαλαν δείχνει και το μέγεθος του φόβου που έχουν για το πρόσωπο του Τσίπρα.

Μία από τις πολλές δυσκολίες, τώρα που το κέντρο ελέγχεται από τον Μητσοτάκη, είναι το πρόβλημα της αποδόμησης των όρων “Αριστερά-Δεξιά”, αλλά και “δημοκρατική παράταξη”, “προοδευτική παράταξη”, “συνταγματικό τόξο” και διάφορα άλλα τέτοια, που το νόημά τους έχει ευτελιστεί από την κατάχρηση. Αυτοί οι όροι χρειάζεται να επανανοηματοδοτηθούν αν πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι σε χρήση.

Το μόνο βέβαια που υπάρχει επί του πολιτικού ως πυξίδα προσανατολισμού είναι η ταξική διαχωριστική γραμμή, η οποία κι αυτή μετακινείται ανάλογα με τους οικονομικούς κύκλους της Ιστορίας. Συνεπώς, όσο υπάρχει ταξική διαχωριστική γραμμή (προνομιούχοι-μη προνομιούχοι) θα υπάρχει και Αριστερά-Δεξιά στον πολιτικό άξονα, με ρευστή εκάστοτε πολιτική έκφραση.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε πως η απλή αναλογική δεν λειτουργεί ως αυτοματισμός! Η Αριστερά έχει συσσωρεύσει πολλές ματαιώσεις. Ενώ ο καπιταλισμός στις κρίσεις εξελίσσεται και ανανεώνεται, η Αριστερά στις κρίσεις βουλιάζει στα αδιέξοδα ιδεολογήματά της και σε αυτοκαταστροφικές τακτικές. Τί μπορεί να είναι αριστερό σήμερα; Μα τίποτε δεν μπορεί να είναι αριστερό αν δεν τοποθετείται μετωπικά απέναντι στο τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα που είναι το κεντρικό εργαλείο του καπιταλισμού. Με θεωρία και πολιτικές.

Ο Βαρουφάκης το έχει πιάσει, αλλά μόνο έξω τον παίρνουν στα σοβαρά. Υπάρχει βέβαια και η μόνη θεωρητική αντιμετώπιση του προβλήματος σε κινηματογραφική μάλιστα μορφή από τον Álex Pina, τον δημιουργό της τηλεοπτικής σειράς του Netflix, La Casa de Papel (Money Heist) που “έγραψε” σαν νέος Λένιν. Τους υπόλοιπους, κλάψτε τους. Γράψαμε σε προηγούμενο άρθρο πως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάνε κάπου να κλάψουν επί τρεις μέρες μαζί για τις αμαρτίες τους και μετά να ενωθούν, όπως οι Γάλλοι στο Επινέ τη δεκαετία του 1970, μπας και σωθούν, ψυχαναλυτικά και πολιτικά. Ο κίνδυνος της διάσπασης ελλοχεύει και στα δύο κόμματα.

Νέο mind set και ΕΔΑ

Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές πως πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει τα σύγχρονα προβλήματα. Πχ.: Ποια είναι η θέση του κόμματος για το νομοσχέδιο της Κομισιόν για την Τεχνητή Νοημοσύνη; Ποια είναι η θέση για τα νέα βιομηχανικά πρότυπα; Ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο της εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο μέχρι την Γ’ Λυκείου; Πώς μπορεί να καταργηθεί το σύστημα των φροντιστηρίων για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και για την εκμάθηση ξένης γλώσσας; Ποιοι θα τα πουν αυτά; Ο Γαβρόγλου ή οι καθηγητές πανεπιστημίου που συγκροτούν την πιο σκοταδιστική νομενκλατούρα;

Τώρα αν ο Ανδρουλάκης και οι 40άρηδες νομίζουν ότι μπορούν να καπελώσουν τον Τσίπρα και να γίνουν αυτοί χαλίφηδες στη θέση του, θα χρειαστεί να περιμένουν μέχρι το 2031 όταν θα είναι πια πενηντάρηδες plus, διότι έτσι όπως είναι το σκηνικό θα πάρει κι άλλη τετραετία ο Μητσοτάκης. Το 2032 κρίνεται η βιωσιμότητα του χρέους μετά το τέλος της περιόδου χάριτος που εξασφάλισε ο Αλέξης όταν ήταν πρωθυπουργός.

Οι νεοΠασόκοι πρέπει να κάτσουν και να ξανακούσουν αυτά που έλεγαν, γιατί στα αφτιά του κόσμου ακούγονταν σαν αυτά που έλεγε ο Μητσοτάκης. Πρέπει να διαβάσουν οι 40άρηδες του Ανδρουλάκη από τρεις φορές το άρθρο του Λαλιώτη για την ολική επαναφορά. Επειδή δεν έχουν ιδέα από πού προέρχονται, τους έδωσε ένα νοητικό “Κώδικα” για να καταλάβουν ότι έρχονται από μακριά, γιατί μόνο έτσι θα πάνε μακριά. Να ξανασκεφτούν τα σύμβολα, να κατανοήσουν στον πολιτικό λόγο τη διαφορά μεταξύ σημαίνοντος και σημαινόμενου.

Θέλει λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσουν το νέο πολιτικό σκηνικό. Θα χρειαστεί και κάποιος χρόνος για να διαμορφωθεί ένα ενωτικό κοινωνικό ρεύμα, την κοίτη του οποίου θα χαράξουν τα προβλήματα, εθνικά και οικονομικά. Αντί λοιπόν αμφότεροι, Συριζαίοι και Πασόκοι, να μπουν στο σπιράλ της εμφύλιας σύγκρουσης και να βυθιστούν στην εσωστρέφεια θα μπορούσαν να απευθυνθούν στους κατόχους του τίτλου της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Νομίζω ότι τον τίτλο είχε ο μακαρίτης Γιάννης Κακουλίδης, ο διαφημιστής και να τον ζητήσουν. Να καταργήσουν τα κόμματά τους και να φτιάξουν ένα νέο εξ αρχής.

Η “Μεταπολίτευση 2.0”

Στο μεταξύ, με τρία κόμματα στα δεξιά του, ο Μητσοτάκης θα κατοχυρώσει για τη ΝΔ τον χώρο του Κέντρου, ο οποίος από την προχουντική εποχή συγκέντρωνε πάντα τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου. Έτσι, ο Κυριάκος έφτιαξε μια όχι και τόσο δεξιά κυβέρνηση για να αποκρατικοποιήσει σε βάθος την οικονομία. Κάπως έτσι, άρχισε ήδη η “Μεταπολίτευση 2.0” όπως ευφυώς και ίσως ολίγον ειρωνικά προσδιόρισε την νέα πολιτική φάση ο πολιτικός αναλυτής Απόστολος Πιστόλας, με προοπτική “μακρονοποίησης” θα συμπληρώναμε εμείς.

Με 62 υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς έναντι 15-25 που είναι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είτε αποτελείται από πρόσωπα που δεν μπορούν να αποδώσουν όσα οι συνάδελφοί τους στην Ευρώπη, είτε το μπάχαλο του κράτους είναι τόσο μεγάλο που όντως χρειάζεται μια πολύ μεγάλη κυβέρνηση για να το μανιπουλάρει. Εκτός κι αν οι 62 είναι αναγκαίοι για άλλους μικροκομματικούς λόγους. Ας ελπίσουμε στους μπλε φακέλους.

Δεδομένου ότι η αξιωματική και η ελάσσων αντιπολίτευση θα δυσκολεύονται πολύ να επιβάλλουν τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, ή να καταθέσουν πρόταση δυσπιστίας, καθιστά την κυβέρνηση κοινοβουλευτικά πανίσχυρη. Όχι όμως και πολιτικά. Μη μας διαφεύγει ότι η αποχή ήταν τερατώδης, ότι η ΝΔ ψηφίστηκε από το 21% των εγγεγραμμένων και κυρίως ότι η κατακερματισμένη αντιπολίτευση θα διαγκωνίζεται για την επικράτηση στο Κοινοβούλιο, αλλά και στο πεζοδρόμιο. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ενδέχεται να γίνει του… Μακρόν το χειμώνα.

Τώρα, όμως, που τα πήρε όλα ο Κυριάκος, πήρε μαζί του και τα προβλήματα, τα οποία έχουν κι άλλη όψη πέρα από αυτή του περιέγραψε προ εβδομάδων ο Αλέκος Παπαδόπουλος, αλλά και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας. Η άλλη όψη είναι η κοινωνική κρίση που δεν λύνεται με επιδόματα ή με την κατάργηση του “ακατάσχετου” λογαριασμού των 1.500 ευρώ. Για την άλλη όψη της πραγματικότητας δυστυχώς ο Κυριάκος δεν έχει βιωματική εμπειρία. Την ξέρει μόνο από φωτογραφίες και κάποιους αριθμούς. Αυτό το μειονέκτημα έχει οδηγήσει πρωθυπουργούς που εκλέχθηκαν με ποσοστό πάνω από 40% σε δύο χρόνια να πέσουν…