Φουριόζος ο Κασσελάκης αλλά εδώ είναι Ελλάντα…

Η υποψηφιότητα Κασσελάκη τάραξε τα ήδη ανήσυχα νερά του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει Συνεδρίου. Ούτε φελλός από σαμπάνια δεν προκάλεσε τόσο θόρυβο, όσο η υποψηφιότητα του ομογενούς! Αλήθεια είναι ότι από καιρό, σχεδόν από τότε που άρχισαν οι μακρές διακοπές της οικογένειας Τσίπρα στις ΗΠΑ, βγήκαν φήμες ότι κυοφορείται “παρέμβαση της Ομογένειας” που θα “έδινε λύση” στην αδιέξοδη πολιτική ζωή της χώρας.

Θόρυβος έγινε, λοιπόν, αλλά όσοι προετοίμαζαν την υποψηφιότητα Κασσελάκη δεν φαίνεται να έπιασαν τον Μινώταυρο από τα κέρατα! Ο Κασσελάκης ξεκίνησε την εκστρατεία του από την Κρήτη, χωρίς την επανάσταση της Θερίσσου. Έλειπε ο Βενιζέλος!

Σύμφωνα με τις αμερικανικές συνήθειες, όπου συντηρείται ο μύθος του παντοδύναμου προέδρου, ο κ. Κασσελάκης ξεκίνησε παρέχοντας πληροφορίες για τον ίδιο, τις εντελώς ιδιωτικές του προτιμήσεις, αφήνοντας για τη συνέχεια τις πολιτικές του θέσεις. Όσα τον αφορούν προσωπικά έμειναν στη συνέχεια στην άκρη, από τον ίδιο και τους φίλους του.

Ωστόσο είναι αξιοσημείωτο ότι στο ξεκίνημά του αναφέρθηκε “στην αναγκαία και απαιτούμενη αυταπάρνηση” ενός πολιτικού σε σχέση με τις Πρέσπες και τον πατριωτισμό, αποδίδοντας φόρο τιμής στον κ. Τσίπρα, ότι θυσιάστηκε για τις πατριωτικές ιδέες του υπογράφοντας πατριωτικά την Συμφωνία των Πρεσπών. Κάνοντας σαφές ότι ο Τσίπρας άνοιξε το δρόμο και ο Κασσελάκης παίρνει τη σκυτάλη. Οι μακρές διακοπές της οικογένειας Τσίπρα στις ΗΠΑ έπιασαν τόπο! Εδώ που τα λέμε και όλοι οι άλλοι τρέχουν στην ίδια σειρά, στην κεφαλή ή στην ουρά της.

Η προκοπή του Στέφανου Κασσελάκη στις ΗΠΑ εντάσσεται στο γνωστό μοτίβο των επιτυχημένων Ελλήνων στη Αμερική. Η σεξουαλική του επιλογή είναι της μόδας και τον βάζει στη σειρά των Βορειοευρωπαίων πολιτικών που ήρθαν και απήλθαν χωρίς να αφήσουν ίχνη, όπως η μόδα. Αν η ελληνική κοινωνία του Νότου είναι έτοιμη να τον αποδεχθεί, θεωρώ ότι είναι πρόωρη ως ερώτηση. Διότι προηγουμένως πρέπει να απαντηθεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον αναδείξει πρόεδρο. Και δεν φαίνεται αυτονόητο….

Το θηριοτροφείο ΣΥΡΙΖΑ

Τα ελληνικά ΜΜΕ, φρονίμως, καλοδέχτηκαν τον κ. Κασσελάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει πεδίο ποικίλων δυνάμεων και συμφερόντων, συνεργαζόμενων ή συγκρουόμενων. Για παράδειγμα, μήπως όσοι έστειλαν τον κ. Μητσοτάκη θριαμβευτικά στο Κογκρέσο είναι οι ίδιοι Δημοκρατικοί κύκλοι που, μοιράζοντας ρόλους, ποντάρουν σε δύο ταμπλό Μητσοτάκης- Κασσελάκης;

Έχει βάση ότι οι Γερμανοί έχουν βρει αποκούμπι στην θελκτική κ. Αχτσιόγλου, ή την δυσφημούν ξένοι και ντόπιοι ανταγωνιστές; Ποιος κρατάει στην επιφάνεια τον κ. Παππά, παρά τις σκιές που τον ακολουθούν; Ο κ. Πολάκης είναι και κάτι άλλο εκτός από αυτό που φαίνεται, ένα “χρήσιμο σκαμνάκι”; Εκτός τώρα ΣΥΡΙΖΑ, ποιος συντηρεί το σκιάχτρο “Κασιδιάρης”, ενώ άπαντες με μανία σβήνουν κάθε ίχνος του Μιχαλολιάκου και για ποιο λόγο;

Ο εφοπλιστής…

Ωστόσο ας μην γελιόμαστε: Η αγοραπωλησία κάποιων πλοίων που αναφέρει ο Κασσελάκης, χωρίς άλλες λεπτομέρειες στο βιογραφικό του, δεν τον κάνουν εφοπλιστή, όπως και οι σεξουαλικές του προτιμήσεις δεν τον κάνουν πρόεδρο. Αντιθέτως, ο πατριωτισμός και οι Πρέσπες είναι μια από τις βασικές αιτίες της καταστροφικής καθόδου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Κασσελάκης και σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν. Γιατί θα είναι έκπληξη αν δεν τα καταφέρουν;

Βασική προϋπόθεση για κάθε υποψήφιο πρόεδρο κόμματος είναι η αίσθηση ότι αυτός μπορεί να οδηγήσει το κόμμα στη νίκη. Δηλαδή η εσωκομματική εκστρατεία είναι ο πρόλογος των εθνικών εκλογών. Κι άλλες φορές ήρθαν εξ’ Εσπερίας υποψήφιοι ηγέτες. Συνολικά δεν “φτούρησαν” επειδή στην “Εσπερία” (τότε ήταν η Ευρώπη, τώρα προστίθεται η Αμερική) έχασαν την επαφή, ξέμαθαν πως είναι “στο Ελλάντα” τα πράγματα.

Σύντομα οι ξένοι, ως πραγματικοί κυρίαρχοι, επιστρέφουν στις κλασικές επιλογές, διαλέγουν από το εγχώριο, δοκιμασμένο υπηρετικό προσωπικό για τις δουλειές τους. Βέβαια δεν χάνουν τίποτα να δοκιμάσουν και κάτι καινούργιο, όταν μάλιστα το υλικό εδώ δείχνει ανήμπορο να αυτο-ανανεωθεί. Καλές οι δοκιμές, η επιτυχία έωλη. Η τύχη μας φτου κακά!