Γιατί δεν θα περιέχουν εκπλήξεις τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών

Εάν, δε, κρίνουμε με βάση τη συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται εξόχως πολωτική, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα τα καθορίσουν οι οπαδοί και όχι οι κρίνοντες, των οποίων η κρίση για τους περισσότερους διαμορφώνεται από το σύστημα των μεγάλων ΜΜΕ και συναφών οργανισμών προπαγάνδας και τα οποία ανήκουν σε μονοπωλιακούς κολοσσούς.

Το πιο ενδιαφέρον, σε ό,τι αφορά τη δική μας προεκλογική περίοδο, είναι ότι διαθέτει πολλά κοινά χαρακτηριστικά Μπάϊντεν-Τραμπ και αυτό οφείλεται στον κ. Κασσελάκη, ο οποίος κινείται στο δρόμο που χάραξε ο Τραμπ. Εμφανίζεται ως ο απολιτικός, επιτυχημένος επιχειρηματίας και ως ο απαλλαγμένος από την διαφθορά, που συνήθως εντοπίζεται στους επαγγελματίες πολιτικούς. Τώρα, πόσο απαλλαγμένος είναι από τη διαφθορά δεν είναι και τόσο εμφανές, κυρίως γιατί από το πουθενά κατέληξε στα γρήγορα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κάθε περίπτωση ουδέν κακόν αμιγές καλού, γιατί αποκαλύπτεται τόσο περίτρανα ο τυχοδιωκτισμός του κινήματος της Aριστεράς που διατυμπανίζει πως αποτελεί και το διεθνές πρότυπο μέτρο της ηθικής. Με την περίπτωση του ακτιβιστή Τσίπρα δεν ήταν εύκολο να αναδειχθεί ο υπέρμετρος τυχοδιωκτισμός της Αριστεράς, γιατί οι ενέργειές του εντάσσονται, φυσιολογικά, στη λογική της μαρξιστικής συνταγής, και επομένως ήταν φυσιολογική και η επιδοκιμασία του Τσίπρα από τους οπαδούς της Αριστεράς.

Με τον κ. Κασσελάκη, όμως, αυτό δεν κολλά εύκολα με μαρξιστικογενείς εξάρσεις και αγώνες. Ο τυχοδιωκτισμός εδώ είναι εμφανής δια γυμνού οφθαλμού. Έχω γράψει και άλλη φορά για τις πραγματικές προθέσεις της Αριστεράς. Οι επαναστατικοί μέθοδοι του παρελθόντος, από τότε που ο Χίτλερ έδειξε πως κατακτάς την εξουσία δια της μεθόδου της δημοκρατικής, ρεπουμπλικανικής κατά βάση, διαδικασίας, η επαναστατική Αριστερά φόρεσε τη προβιά του αμνού. Η σχέση της με τη δημοκρατία υπάρχει μόνον στα χαρτιά. Άλλωστε, η πολιτική της Αριστεράς της μη κανονικότητας τι άλλο υπονοεί από του να κατακτήσει την εξουσία, ώστε στη συνέχεια να ρυθμίσει και τους αρμούς της.

Οι προτάσεις και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών

Μόνο που δεν της βγαίνει γιατί είναι και απαίδευτη και είναι αυτή η έλλειψη παιδείας που εργάζεται για την ανάδειξη του κ. Μητσοτάκη ως κυρίαρχου της πολιτικής στην Ελλάδα. Σύμπασα η “προοδευτική” αντιπολίτευση ανέδειξε τον κ. Μητσοτάκη ως τον μόνο πολιτικό που ασκεί κοινωνική πολιτική. Μέσω του ΦΠΑ τα παίρνει από όλους και σε όσους έχουν ανάγκη μοιράζει επιδόματα, ενώ η πρόταση της αντιπολίτευσης μείωσης του ΦΠΑ τα μοιράζει προς όλους και μάλιστα τη μερίδα του λέοντος, ειδικά με τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, την δίνει στους έχοντες και κατέχοντες που αγοράζουν και περισσότερα.

Δεν αρκεί να βροντοφωνάζεις το αντικαπιταλιστικό σου μένος στη βουλή και στις πορείες, χρειάζεται να διαθέτεις και κατάλληλη πολιτική και αυτό χρειάζεται και λίγο μυαλό! Η μείωση του ΦΠΑ μειώνει τα έσοδα του κράτους, κάτι που επηρεάζει την πορεία του κοινωνικού κράτους, δεν μειώνει τις τιμές των προϊόντων προ φόρων. Φαίνεται, δε, ότι με το μέτρο αυτό ωφελείται και ο καταναλωτής κατά το ποσοστό που μειώνεται ο φόρος που καλείται να πληρώσει.

Καρτέλ και μονοπώλια

Η ακρίβεια με το μέτρο αυτό δεν μειώνεται, αντίθετα, επειδή με χαμηλότερο ΦΠΑ ο καταναλωτής θα διαθέτει περισσότερο εισόδημα για πρόσθετες αγορές, η ζήτηση θα αποκτήσει ανοδικές τάσεις, κάτι που οδηγεί σε αύξηση των τιμών των προϊόντων. Κι’ αυτό γιατί δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά. Αυτή ελέγχεται από τα καρτέλ και τα μονοπώλια. Αυτοί καθορίζουν την προσφορά και τη ζήτηση. Το ίδιο συμβαίνει και με την ελεγκτική υποδομή του κράτους, γιατί η πολιτική και οι πολιτικοί με τις ανάγκες τους, εκλογής και επανεκλογής, βρίσκονται πάντα υπό την εξάρτηση των καρτέλ και του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς και των συνδικάτων.

Η μείωση φόρων είναι εφικτή, χωρίς να έχει τις δυσάρεστες παρενέργειες, όταν οι παραγωγικές επενδύσεις αυξάνονται και μαζί με αυτές αυξάνεται το μέγεθος της οικονομίας και μειώνεται, συγχρόνως, η ανεργία. Ανάχωμα στην ακρίβεια σε καπιταλιστικό καθεστώς δεν υπάρχει, το δε σοσιαλιστικό ούτε αυτά που προσφέρει το καπιταλιστικό στους πολίτες δεν είναι σε θέση να προσφέρει και για το λόγο αυτό νικήθηκε από τον καπιταλισμό. Οι θεωρίες του Κέυνς, παρά του ότι χρησιμοποιούνται δεν οδηγούν σε μια γρήγορη μείωση της ακρίβειας, κάτι που παράγει πολιτικό κόστος με αποτέλεσμα να τορπιλίζεται η προσπάθεια αυτή με την πολιτική των επιδομάτων. Επιπλέον οδηγούν σε συρρίκνωση του μεγέθους της οικονομίας, σε πτωχεύσεις εταιρειών και αύξηση της ανεργίας.

Ανάχωμα στην ακρίβεια μπορεί να υπάρξει μόνον σε καθεστώς δημοκρατικό. Η δημοκρατία είναι αυτή που μπορεί να εγγυηθεί τον εξοβελισμό της ακρίβειας, γιατί σε αυτήν η πολιτική και οι πολιτικοί δεν είναι εξαρτημένοι από τα καρτέλ, τα μονοπώλια και τα συνδικάτα (βλ. Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας, εκδόσεις Άμμων, βραβευμένο από την Ακαδημία των Αθηνών).