Γιατί η ΕΕ ξέχασε το δικό της ψήφισμα της Μεσσίνα

Ο στόχος της δημιουργίας της ΕΕ ήταν το σταμάτημα των συχνών και αιματηρών πολέμων στην Ευρώπη. Για να πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος, το πρώτο και βασικότερο βήμα που έγινε ήταν η πολιτική και οικονομική ένωση μέσω των ορυκτών πόρων/πρώτων υλών, με τη δημιουργία της Ένωσης Άνθρακα και Χάλυβα. Αυτό είναι το ζουμί της ευρωπαϊκής υπόθεσης, η ταμπακέρα: Η ειρήνη στην Ευρώπη διατηρείται μόνο μέσω της ασφαλούς προμήθειας φθηνής ενέργειας και ορυκτών πόρων.

Πριν από 67 χρόνια, μεταξύ 1-3 Ιουνίου 1955, τα έξι κράτη μέλη της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) υιοθέτησαν ένα Ψήφισμα στο τέλος της Διάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών των Έξι. Το ψήφισμα των έξι υπουργών Εξωτερικών υποστήριξε τις συνεχείς προσπάθειες για την ίδρυση μιας ενωμένης Ευρώπης, με την ανάπτυξη κοινών θεσμών, την σταδιακή συγχώνευση των εθνικών οικονομιών, την ίδρυση κοινής αγοράς και τη σταδιακή εναρμόνιση των εθνικών κοινωνικών πολιτικών. Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα από το ψήφισμα της Μεσσίνα του 1955:

«Οι κυβερνήσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, του Βελγίου, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας διακήρυξαν ότι έχει έρθει η στιγμή να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα προς την οικοδόμηση της Ευρώπης. Αυτό το βήμα πρέπει να γίνει πρώτα απ’ όλα στον οικονομικό τομέα. Οι έξι κυβερνήσεις θεωρούν ότι η περαιτέρω πρόοδος οφείλει να είναι προς τη δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης με την ανάπτυξη κοινών θεσμών, τη σταδιακή συγχώνευση των εθνικών οικονομιών, τη δημιουργία μίας κοινής αγοράς και της σταδιακής εναρμόνισης των κοινωνικών πολιτικών τους.

Μια τέτοια πολιτική είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η θέση της Ευρώπης στον κόσμο, να αποκατασταθεί η επιρροή της και να βελτιωθεί σταδιακά το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού της. Η επέκταση του εμπορίου και η μετακίνηση προσώπων απαιτούν την κοινή ανάπτυξη μεγάλων εγκαταστάσεων επικοινωνίας. Για το σκοπό αυτό, θα πραγματοποιηθεί κοινή μελέτη αναπτυξιακών έργων, με επίκεντρο τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικτύου καναλιών, αυτοκινητοδρόμων, ηλεκτρικών σιδηροδρομικών γραμμών και την τυποποίηση του εξοπλισμού, καθώς και τις προσπάθειες για την επίτευξη καλύτερος συντονισμός των αεροπορικών μεταφορών.

Περισσότερη και φθηνότερη ενέργεια που τίθεται στη διάθεση των ευρωπαϊκών οικονομιών αποτελεί θεμελιώδη αναγκαιότητα για την οικονομική πρόοδο. Επομένως, θα πρέπει να ληφθούν όλα τα μέτρα για την ανάπτυξη της ανταλλαγής αερίου (gas) και ηλεκτρικού ρεύματος προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία των επενδύσεων και να μειωθεί το κόστος προμηθειών».

Ενώπιον μιας ενεργειακής κρίσης

Πριν από 67 χρόνια οι τότε υπουργοί Εξωτερικών των κρατών-μελών της Ένωσης Άνθρακα και Χάλυβα αναφέρθηκαν σε μία φράση-κλειδί: «Η περισσότερη και φθηνότερη ενέργεια που τίθεται στη διάθεση των ευρωπαϊκών οικονομιών αποτελεί θεμελιώδη αναγκαιότητα για την οικονομική πρόοδο».

Μετά από 67 χρόνια η Ευρώπη βρίσκεται εν μέσω μίας τρομακτικής ενεργειακής κρίσης, η οποία τείνει να μετατραπεί σε ενεργειακή καταστροφή, εν μέσω ενεργειακής φτώχειας και εν μέσω μίας απίστευτης ακρίβειας, σχετιζόμενη με τον σούπερ-πράσινο πληθωρισμό (hyper greenflation), η οποία ίσως προκαλέσει σοβαρή οικονομική ύφεση και αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης της Ευρώπης.