H ΝΔ και ο φόβος της “επαράτου” Αριστεράς

Και ποιος ξεχνά τον μοιραίο Γιωργάκη, από τα ζεϊμπέκικα το 2001 στο Καστελλόριζο του 2010; Εκεί στα τάρταρα παραμένει ακόμα, με μια ηγεσία χωρίς όραμα ή ιδεολογία, που εγκατέλειψε την επωνυμία “ΠΑΣΟΚ®” για να γλιτώσει τα χρέη, αλλά που δεν ξέρει μέχρι και σήμερα, υπό την τρίτη επωνυμία (και ΑΦΜ), τίνος κληρονομιά να αποκηρύξει. Γιατί κάποιον πρέπει να αποκηρύξεις όταν αποκηρύσσεις και το σήμα κατατεθέν…

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ αποτελεσματικότερος στην κάθοδό του στον Άδη, θυμίζοντας το ρητό για την Αμερική, που την θέλει να μεταβαίνει από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς το ενδιάμεσο στάδιο του πολιτισμού. Έτσι κι αυτός, μεταβαίνει από την ασημαντότητα στην εξαφάνιση, με ένα συντομότατο ενδιάμεσο στάδιο σημασίας. Αξιωματική αντιπολίτευση το 2012, κυβέρνηση το 2015, αποσυνάγωγος το 2019, πολιτική σαπουνόπερα το 2023.

Ο φόβος της “επαράτου Αριστεράς”!

Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε κληρονομιά. Τουναντίον, η ανάμνησή του καθορίζει το πολιτικό μας σκηνικό. Ποιος ξεχνά το «με ένα νόμο ένα άρθρο», το δημοψήφισμα, τα capital control και τις ουρές στα ΑΤΜ; Με γέρους να λιποθυμούν και τον Γιάνη να φωτογραφίζεται στο Paris Match; Ποιος ξεχνάει το ξέφραγο αμπέλι του 2015 με τα ελληνικά σύνορα να έχουν γίνει διάτρητα; Ποιος ξεχνά την κα Τασία και την φύση που “έδωσε λύση”, γκρεμίζοντας τον φράχτη του Έβρου; Ποιος ξεχνάει τις Πρέσπες, με μια γραβάτα δώρο; Ποιος ξεχνάει το Μάτι ή τον Πολακισμό; Αυτή η κληρονομιά είναι που έτρεφε μέχρι και σήμερα την παντοδυναμία της ΝΔ, σε διαδοχικές εκλογές και δημοσκοπήσεις.

Πράγματι, ένα σημαντικό και πολυσυλλεκτικό τμήμα του εκλογικού σώματος συγχωρεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη οποιοδήποτε λάθος ή μοιραία επιλογή, διακατεχόμενο από τη φοβία της “δεύτερης φοράς Αριστερά”. Η πρώτη έφτασε… Αυτοί δε οι εκλογείς υιοθετούν κάθε είδος νοητικού τεχνάσματος για να πείσουν εαυτούς ότι, ακόμα και για επιλογές που κατακρίνουν, ποτέ δεν φταίει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ακόμα και συντηρητικοί Δεξιοί, που αντιδρούσαν εντόνως στον γάμο ομοφύλων ζευγαριών, επέρριπταν τις ευθύνες στον… Στέφανο Κασσελάκη, ωσάν να ήταν εκείνος πρωθυπουργός, ωσάν να είχε σοβαρό πολιτικό βάρος ο εν διαλύσει ΣΥΡΙΖΑ και ωσάν να μην είχε ανακινήσει το θέμα ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2021, όταν ο Στέφανος Κασσελάκης δεν ήταν ούτε κουκκίδα στον πολιτικό χάρτη. Ακόμα και τώρα που ο κίνδυνος της “δεύτερης φοράς Αριστερά” παρέρχεται, κυρίως χάρη στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ο φόβος της αστάθειας και της ακυβερνησίας παραμένει “ο μήνας που τρέφει τους δώδεκα” για τη ΝΔ. Μέχρι πότε όμως;

Τι είναι η ΝΔ

Αλλά τι είναι η σημερινή ΝΔ, για να παραφράσουμε τον Ιωάννη Πολέμη; Μην είναι το gov.gr; Μην είναι οι ξένες γλώσσες του Προέδρου; Ποια ιδεολογία υιοθετεί το κόμμα που παρηγορεί και καθησυχάζει τους φόβους των εκλογικών προσφύγων; Θα πρέπει πολύ σύντομα να ανατρέξουμε στα πεπραγμένα του Κυριάκου Μητσοτάκη γιατί το δέντρο το γνωρίζεις από τους καρπούς του. Εν προκειμένω, καρπούς διαχείρισης και ιδεολογίας.

Για όσους ψήφισαν με γνώμονα την σοβαρή διαχείριση, την διαφάνεια και τον υγιή κοινοβουλευτισμό, ας υπενθυμίσουμε ότι η ΝΔ είναι το κόμμα που:

• Στο Μάτι απάντησε με τα Τέμπη, και στο νυχτερινό Συντονιστικό με μπάζωμα και μοντάζ.
• Στην Μάνδρα απάντησε με την Θεσσαλία.
• Στα τέσσερα κανάλια του Νίκου Παππά απάντησε με δεκάδες ΜΜΕ της λίστας Πέτσα.
• Στον επιδοματικό κυκεώνα του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με market pass, fuel pass, food pass, free pass, youth pass.
• Στο χάος του Μετρό Θεσσαλονίκης απάντησε με το χάος του flyover.
• Στα “εγκαίνια” του μετρό Θεσσαλονίκης σε ακίνητο βαγόνι, απάντησε με “αυθόρμητες” συνεντεύξεις “ανωνύμων” στελεχών για την σιδηροδρομική ασφάλεια.
• Πρότεινε κοινοβουλευτική αποχή στους διαφωνούντες του νομοσχεδίου για τον γάμο ομοφυλοφίλων, τέχνασμα επιπέδου Πάνου Καμμένου, ο οποίος παραιτήθηκε προ της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών, όταν η παραίτησή του δεν είχε σημασία, ενώ είχε προηγουμένως καταψηφίσει πρόταση μομφής της ΝΔ που ίσως είχε ρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα.
• Για να μην μιλήσουμε για τον βοναπαρτισμό του Μαξίμου επί Κυριάκου Μητσοτάκη, τις υποκλοπές, την αριστεία του “Σκοιλ Ελικικού”, την οικογενειοκρατία, ή τις διαρροές των ηλεκτρονικών διευθύνσεων των αποδήμων – μεταξύ των οποίων και του γράφοντος.

Και για να προλάβω τυχόν αντανακλαστικές αντιδράσεις. Ναι, ακόμα και με όλα τα παραπάνω, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να υπερέχει του Αλέξη Τσίπρα – όση αξία έχει μια σύγκριση με τόσο χαμηλό πήχη. Είναι ικανότερος διαχειριστής, στέκεται καλύτερα στα διεθνή φόρα και δεν μας κάνει ρεζίλι με τις γκάφες του, έχει φέρει μια σταθερότητα στη δημόσια διοίκηση και ένα κλίμα κανονικότητας.

Στο επόμενο άρθρο θα απαντήσουμε στο ερώτημα αν η σημερινή ΝΔ είναι ένας “αντι-ΣΥΡΙΖΑ”, ή απλώς ένας “ΣΥΡΙΖΑ 2.0”, με upgrades και bug fixes!