Η ανασυγκρότηση της χώρας περνά από το ΠΑΣΟΚ

Αφήνω ασχολίαστα τα εθνικά θέματα σε αυτό το σημείωμά μου που είναι επίσης σημαντικά για να εστιάσω στις πολιτικές εξελίξεις. Η κατάσταση δεν είναι “κανονική” και δεν αντιμετωπίζεται με απλοϊκούς και συνηθισμένους τρόπους. Και φυσικά, δεν αντέχει άλλους πειραματισμούς. Προφανώς το μείζον είναι η απαλλαγή της χώρας από αυτό το καθεστώς. Όμως ιδιαίτερη σημασία έχει και “με τι αυτό θα αντικατασταθεί”.

Κατά συνέπεια χρειάζεται ένα “επαναστατικό” πατριωτικό σχέδιο μακράς πνοής που θα διασώσει τη χώρα και φυσικά την κοινωνία από αυτά που βιώνει, αλλά και από αυτά που είναι επί θύραις, τα οποία καθυστερούν την εμφάνισή τους λόγω των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης (και το μοίρασμά τους σε ολίγους), αλλά και από τους άδηλους πόρους της “μη καταγεγραμμένης οικονομικής δραστηριότητας”, που στερεί έσοδα από το κράτος με αποτέλεσμα να πληρώνουν το μάρμαρο (των ελλειμμάτων) τα γνωστά υποζύγια, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Σημειώνεται ότι ο κύκλος αυτής της “μαύρης” οικονομικής δραστηριότητας ξεπερνά σύμφωνα με εκτιμήσεις το 30 με 35% του συνόλου του ΑΕΠ της χώρας και φυσικά είναι τριπλάσιο από το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Το χρέος δε της χώρας τρέχει σταθερά πάνω από τα 400 δισ.

Η ώρα του ΠΑΣΟΚ

Όσον αφορά την πολιτική, έχουμε γράψει επανειλημμένως για τα προβλήματα που δημιουργεί στη χώρα η ύπαρξη ενός και μισού κόμματος, κάτι που οδηγεί την κυρίαρχη κυβέρνηση σε ασύδοτη πολιτική τα τελευταία χρόνια, καθώς “παίζει μόνη της”. Η αδυναμία και ανυπαρξία προτάσεων από την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και η απαξίωσή της έχει δώσει το μήνυμα ότι μόνο μέσω του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μπορεί να δημιουργηθεί ένα μέτωπο απέναντι στην καθεστωτική ΝΔ. Αυτό ειπώθηκε καθαρά χθες στην συνεδρίαση της ΚΠΕ όπου ανακοινώθηκαν κι οι υποψηφιότητες για την προεδρία του κόμματος.

Η τοποθέτηση του Παύλου Γερουλάνου ότι η Αναγέννηση της Ελλάδας περνάει μέσα από την Αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και της συσπείρωσης των προοδευτικών δυνάμεων, η αναφορά του Προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη για αυτονομία του κόμματος και η υπόσχεση του Χάρη Δούκα ότι την επόμενη των εσωκομματικών εκλογών “θα είμαστε όλοι μαζί”, δίνει μία πρώτη ελπίδα ότι η διαδικασία και η ανάπτυξη των πολιτικών απόψεων μέχρι τον Οκτώβριο, καθίσταται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζυμωθούν οι θέσεις και να συμμετάσχουν πλατιά κοινωνικά στρώματα και φορείς στη διαμόρφωσή τους, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο πρόγραμμα που θα κοιτά στα μάτια τη συντήρηση και θα στρέψει το βλέμμα ξανά στις παρακαταθήκες του Σοσιαλισμού και της δημοκρατικής αριστεράς.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης πρόσφερε την προηγούμενη περίοδο πολλά στην ανασυγκρότηση της παράταξης και μεγάλωσε τα ποσοστά του Κινήματος. Τώρα είναι όμως η ώρα να γίνει η υπέρβαση. Είναι η ώρα να ανοιχτεί το Κίνημα περισσότερο στη κοινωνία, αλλά και στους επαγγελματικούς και επιστημονικούς χώρους. Γιατί το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ έχει διαμορφώσει ήδη σημαντικούς άξονες πολιτικής, που δίνουν απαντήσεις στα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος.

Αυτές οι θέσεις και προτάσεις που έχουν να κάνουν με την ανασυγκρότηση της χώρας στο σύνολό της, με την πατριωτική οικονομία, με το κράτος δικαίου, με την παραγωγική ανασυγκρότηση σε κάθε τομέα (πρωτογενή, δευτερογενή και κυρίως τριτογενή η οποία είναι και η μεγάλη πρόκληση), με την αποκέντρωση δομών και την αποσυγκέντρωση εξουσίας, την πολυεπίπεδη διακυβέρνηση και τη διαχείριση των προβλημάτων όσο γίνεται πιο κοντά στον πολίτη, με τη λογική της “εγγύτητας”, όλα αυτά πρέπει να γίνουν κτήμα του πολίτη, κτήμα του επαγγελματία, κτήμα όλης της κοινωνίας, προκειμένου επιτέλους να γυρίσουμε σελίδα σε τούτη τη δύσμοιρη χώρα.

Σύγχρονο πρόγραμμα από το ΠΑΣΟΚ

Απαιτείται συνεπώς μία ειρηνική πολιτισμική-πολιτική επανάσταση, στη βάση ενός σύγχρονου προγράμματος. Μόνο έτσι θα πιστέψει ο κόσμος και μόνο έτσι θα γίνει συμμέτοχος, αλλά και αγγελιοφόρος των νέων προτάσεων και προκλήσεων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που στέριωσε τη μεταπολιτευτική Δημοκρατία, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι “φοβικό” απέναντι στο άνοιγμα, απέναντι στη συμμετοχή, απέναντι στη δημοκρατική λειτουργία.

Είναι φορές που στην ιστορία μεγαλύτερη σημασία έχει να κάνει κανείς ένα βήμα πίσω, προκειμένου να επιτυγχάνονται οι μεγαλύτεροι και ουσιαστικότεροι στόχοι. Είναι φορές που όλοι πρέπει να γινόμαστε απλοί στρατιώτες για το καλό της χώρας και της κοινωνίας, χωρίς να βάζουμε μπροστά προσωπικές φιλοδοξίες και εγωισμούς.

Σημασία τούτη την ώρα έχει να βάλουμε το εμείς απέναντι στο εγώ και να δούμε με καθαρή ματιά (μαζί με το πρόγραμμα και τις θέσεις του κόμματος) ποιος μπορεί να σταθεί απέναντι σε αυτό το καθεστώς, συσπειρώνοντας περαιτέρω τον προοδευτικό κόσμο και δημιουργώντας ένα μέτωπο ανατροπής αλλά και ένα νέο όραμα.

Ο επόμενος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ

Ο δήμαρχος Αθηναίων κατά τη γνώμη μου έχει να προσφέρει πολλά στην πρωτεύουσα. Έχει σχέδιο και μπορεί να πετύχει, με τις κατάλληλες επιλογές σε πολιτικές προτεραιότητες αλλά και πρόσωπα. Ο σημερινός πρόεδρος με την εμπειρία και την οργανωτική του δεινότητα, μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην περαιτέρω πανελλαδική κοινωνική δικτύωση, αλλά και στην χαλύβδωση του χώρου, συμπαραστεκόμενος με γενναιότητα στη νέα ηγεσία, στην περίπτωση που δεν θα συνεχίσει ο ίδιος.

Ο Παύλος Γερουλάνος με την εμπειρία, την κοινωνική του διεισδυτικότητα, τη σταθερή διαχρονικά και αταλάντευτη θέση του υπέρ των σοσιαλιστικών αρχών και αξιών, που είναι σε θέση να απαντήσουν στα σύγχρονα προβλήματα, αλλά και τον οραματικό-ευγενή λόγο του, μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα, με ηπιότητα, συνεννόηση, καθαρές κουβέντες, χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς άσκοπους διαξιφισμούς, εντάσεις, αποκλεισμούς και διαχωρισμούς.

Είναι στο χέρι του προοδευτικού κόσμου, στο χέρι των μελών και των φίλων του κόμματος που συμπορεύτηκαν ή είναι έτοιμοι να (ξανα) συμπορευτούν, αλλά κυρίως στο χέρι των νέων ανθρώπων, που θέλουν να ακούσουν σύγχρονο και αξιόπιστο πολιτικό λόγο, να δώσουν ελπίδα και προοπτική στον τόπο. Οψόμεθα.