Η Άννα, ο Βαγγέλης και η “επόμενη μέρα”

Εν μέσω ποικίλων συζητήσεων και σεναρίων, που έστω και αν διαψεύδονται επισήμως πολλά από αυτά δημιουργούν εντυπώσεις, καταγράφεται μια ακόμα παρέμβαση από την  πρώην Έπιτροπο στην Ε.Ε,  Άννα  Διαμαντοπούλου που αφού είχε στηρίξει πολιτικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το άνοιγμα του στο λεγόμενο Κέντρο, πήρε προσφάτως αποστάσεις από πολιτικές και χειρισμούς του Πρωθυπουργού και επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.

Η κ. Διαμαντοπούλου, σε συνέντευξη της, ούτε λίγο ούτε πολύ, εμφανίστηκε θετική σε μια ενδεχόμενη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ίσως για πρώτη φορά που η Κοινοτική Επίτροπος, η οποία προτάθηκε και στηρίχθηκε από τον Πρωθυπουργό για την διεκδίκηση της ηγεσίας του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), δίνει κάποιο θετικό πρόσιμο στον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επί χρόνια τους ασκούσε δριμύτατη κριτική και όταν ήταν Κυβέρνηση και όταν πέρασαν στην αντιπολίτευση.

Οι κινήσεις αυτές και η αλλαγή της πολιτικής οπτικής της κ. Διαμαντοπούλου, λειτουργούν ως ένα βαθμό καταλυτικά σε ένα τμήμα του λεγόμενου Κεντρώου χώρου, που είναι το “μήλο της έριδος” ανάμεσα στους κ.κ Μητσοτάκη και Τσίπρα και εσχάτως στο παιχνίδι μπήκε και ο νεοεκλεγείς Νίκος Ανδρουλάκης.

Η κ. Διαμαντοπούλου, όπως και ο Γ. Φλωρίδης (που και αυτός πήρε αποστάσεις από τον Κ. Μητσοτάκη), επέστρεψαν στο ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ, δεν έχουν για την ώρα κάποιο κεντρικό ρόλο, αλλά ενδεχομένως και μετά από συζήτηση με τον κ. Ανδρουλάκη να βρεθούν στα ψηφοδέλτια και στη μάχη του σταυρού. Για την πρώην Κοινοτική Επίτροπο, οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη (πρωτίστως αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία ούτε και στις δεύτερες εκλογές) περνάει μέσα και από το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ.

Και αυτό δείχνει να το κάνει καθαρό και με τα όσα είπε στη συνέντευξη της. Τις ίδιες ώρες μια άλλη προσωπικότητα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, με ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος που με προσεκτικό τρόπο έχει πάρει αποστάσεις από τον κ. Μητσοτάκη από το καλοκαίρι και μόλις πριν λίγες μέρες οι αποστάσεις αυτές φαίνεται να έγιναν ρήγμα, συνομιλεί με πολλούς παράγοντες και όχι μόνο από την Κεντροαριστερά για την επόμενη μέρα των εκλογών, από την στιγμή που δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία, ακόμα και για το ενδεχόμενο λύσης με “πρόσωπο κοινής αποδοχής” και Κυβέρνηση συνεργασίας.

Βέβαια η κ. Διαμαντοπούλου, φαίνεται και από αυτή την συνέντευξη να διατηρεί ως ένα μεγάλο βαθμό την πολιτική της αυτονομία, οπότε ήδη πολλοί θέτουν το ερώτημα ποιος θα είναι ο ρόλος της, αν δεν προκύψει αυτοδυναμία; Η κ. Διαμαντοπούλου, όπως αναφέρει στη συνέντευξη της βλέπει νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό μετά την εκλογή νέας ηγεσίας και τη δημοσκοπική άνοδο του ΚΙΝΑΛ.

Προοδευτική διακυβέρνηση

Τονίζει ότι «η αύξηση της δύναμης του ΚΙΝΑΛ δίνει προοπτική διακυβέρνησης και στον ΣΥΡΙΖΑ». Όπως εξηγεί, η προοπτική συνεργασίας των δύο κομμάτων είναι δύσκολη – «το αίμα είναι νωπό ακόμη» λέει χαρακτηριστικά, αλλά η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ δίνει ρεαλιστική υπόσταση στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για προοδευτική διακυβέρνηση.

Εκτιμά ότι είναι δύσκολο να γίνουν πρόωρες εκλογές, και λέει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έως την ημέρα που θα ανοίξουν οι κάλπες είναι υποχρεωμένος να μιλά για πολιτική αυτονομία. Επισημαίνει όμως πως μετά τις εκλογές δεν θα μπορέσει να αποφύγει το δίλημμα κι εκεί, υπό προϋποθέσεις, δηλώνει ότι η ίδια δεν αποκλείει ακόμη και την συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τονίζει, δε, ότι «εκείνο που πρέπει να κάνει το ΚΙΝΑΛ είναι να πει ότι δεν θα αφήσει την χώρα ακυβέρνητη».

Η Άννα Διαμαντοπούλου λέει ακόμη πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη που να εκφράζει απόλυτα το κέντρο, σημειώνει ότι ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ πρέπει να δώσει νόημα την έννοια της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και προειδοποιεί για τον κίνδυνο ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Για την πανδημία θεωρεί πως η κυβέρνηση έπρεπε να είχε κάνει μια διαφορετική καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού –«καμπάνια αγάπης και όχι φόβου», λέει–  για τη διαχείριση των κρίσεων και των ακραίων καιρικών φαινομένων λέει πως τα προβλήματα οφείλονται στην ασυνέχεια της διοίκησης και της διακυβέρνησης της χώρας και για τη βία και την ανομία στα Πανεπιστήμια τονίζει πως είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί όταν δεν αλλάζει το μοντέλο διοίκησης.