Η επικοινωνία, το χαλί και η πραγματικότητα…

Στο εσωτερικό μέτωπο η ακρίβεια, η αυξανόμενη και σε κάποιες περιπτώσεις ανεξέλεγκτη βία (κυρίως των νέων), με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, η δαιδαλώδης και ακαταλαβίστικη πρόταση για την επιλογή παρόχου και κατηγορίας ενέργειας, ο πληθωρισμός και η δυσβάσταχτη αύξηση των επιτοκίων (κυρίως των στεγαστικών δανείων), που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα γενιά κόκκινων δανείων, καθώς και το φορολογικό που χτυπάει ισοπεδωτικά, άμετρα και οριζόντια τις επαγγελματικές κατηγορίες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για τον ελληνικό λαό. Ένα μείγμα έντασης, απογοήτευσης, παράδοσης και αυξανόμενου άγχους, τόσο για την καθημερινότητά του, όσο και για το μέλλον του, που φαντάζει αβέβαιο.

Η επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης να ωραιοποιήσει μια θολή πραγματικότητα και να αντιστρέψει την τραγικότητα έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όριά της. Τα προβλήματα πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Κατ’ αρχήν σχετικά με το φορολογικό, αυτό που φαντάζει προφανές είναι η παραδοχή της Πολιτείας ότι αδυνατεί να πατάξει ή να περιορίσει την φοροδιαφυγή.

Επί δικαίων και αδίκων…

Οδηγείται έτσι για μια ακόμη φορά στη λογική των τεκμηρίων, επί δικαίων και αδίκων, με συνέπεια να δημιουργείται η εντύπωση αφενός ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αδύναμο και ανοργάνωτο κράτος, αφετέρου ότι για μια ακόμη φορά δεν θα επιτευχθούν οι φορολογικοί στόχοι. Κι αυτό, καθότι οι μεγάλοι φοροφυγάδες θα πληρώνουν το ελάχιστο συγκριτικά με τα πραγματικά εισοδήματά τους. Από την άλλη, οι περισσότεροι που δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα θα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα υψηλά γι’ αυτούς τεκμήρια.

Όλες οι σοβαρές χώρες αυτό το ζήτημα το έχουν λύσει από χρόνια με βάση δύο άξονες:

• Πρώτον με τα κίνητρα προς τους καταναλωτές, οι οποίοι θα επιδιώκουν να λαμβάνουν απόδειξη σε κάθε περίπτωση, εφόσον αυτή θα έχει ένα θετικό αποτέλεσμα για τους ίδιους (αφαίρεση εξόδων από την ατομική φορολόγηση).
• Δεύτερον με τον έλεγχο ενός εκάστου στη βάση των εσόδων-εξόδων (ετήσιος ισολογισμός), προκειμένου να εντοπίζονται τα πραγματικά του εισοδήματα και το πραγματικό κόστος ζωής του.

Σήμερα που πανηγυρίζουμε για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τις σύγχρονες τεχνολογίες, τα προαναφερόμενα είναι στην πραγματικότητα ζητήματα απλών εφαρμογών.

Όσον αφορά τα προτεινόμενα χρώματα για την επιλογή προγράμματος ενέργειας, αυτό που μπορεί να πει κανείς είναι ότι η πολυπλοκότητα του συστήματος αποτελεί την δικαιολογία του ανεξέλεγκτου “ανταγωνισμού” που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υπερβολική χρέωση των καταναλωτών. Ήδη η τιμή της κιλοβατώρας είναι διπλάσια συγκριτικά με άλλες χώρες της ΕΕ.

Η δύσκολη πραγματικότητα…

Για την αύξηση των επιτοκίων και για την ακρίβεια, επισημαίνεται ότι η υποχρέωση της Πολιτείας, όταν οι κανόνες της αγοράς δεν λειτουργούν, είναι να παρεμβαίνει και να την ρυθμίζει, όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες. Τέλος για τη βία που αποτελεί πλέον ενδημικό φαινόμενο, καλό είναι η Πολιτεία να συνειδητοποιήσει, έστω και τώρα, ότι το ασφαλές περιβάλλον αποτελεί προϋπόθεση για την ειρηνική συμβίωση των πολιτών, αλλά και για την διασφάλιση των ευνοϊκού περιβάλλοντος για ανάπτυξη, προσέλκυση  επενδύσεων και υγιή επιχειρηματικότητα.

Τα εξωτερικά θέματα κινούνται κι αυτά σε τεντωμένο σχοινί και απαιτείται σχεδιασμός και στρατηγική για να αποφευχθούν οι περιπέτειες. Η Τουρκία, η Γάζα και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία είναι θέματα που δεν επιτρέπουν εφησυχασμό. Η περίοδος είναι δύσκολη και όλες οι πολιτικές ηγεσίες, με πρώτη την κυβέρνηση, που θα πρέπει επιτέλους να πάψει να αναπαύεται στις δάφνες της εκλογικής της επιτυχίας και να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και σχέδιο τα ακανθώδη προβλήματα, θα πρέπει να λειτουργούν με βάση αυτή την παραδοχή.