Η κεφαλή του “Ρασπούτιν” κινδυνεύει να βρεθεί επί πίνακι…

Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, μέχρι πρότινος αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, ήταν ο άνθρωπος-κλειδί της κυβέρνησης Τσίπρα για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης. Οι τρεις υπουργοί που προέρχονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν τη δυνατότητα να ασκήσουν σοβαρή επιρροή. Αντιθέτως, ο «Μίμης» όχι μόνο προέρχεται από τα σπλάχνα του δικαστικού σώματος, αλλά και ήταν διακεκριμένο στέλεχος του κατεστημένου σ’ αυτόν τον ευαίσθητο χώρο.

Ο ίδιος, εξάλλου, ήταν κλασικός καραμανλικός. Είναι ενδεικτικό ότι επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή είχε τοποθετηθεί επικεφαλής της ΕΥΠ, μία από τις 2-3 πιο κρίσιμες θέσεις σε κάθε κυβέρνηση. Το πώς βρέθηκε μέλος της κυβέρνησης Τσίπρα είναι άλλη ιστορία, αλλά και σ’ αυτήν είχε εξαρχής ειδική αποστολή. Ο τότε πρωθυπουργός είχε συνείδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διέθετε στελέχη με επιρροή στη Δικαιοσύνη και ουσιαστικά πήρε με «μετεγγραφή» τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, προκειμένου να αποκτήσει τον έλεγχο που κάθε κυβέρνηση επιδιώκει να έχει στον ευαίσθητο αυτό χώρο.

Πράγματι, ο «Μίμης», συγκροτώντας έναν κύκλο δικαστών και εισαγγελέων της εμπιστοσύνης του και τοποθετώντας τους κατά το δυνατόν σε θέσεις-κλειδιά, ανέλαβε δράση. Σύμφωνα με την προηγούμενη κυβέρνηση, αποστολή του ήταν να καταπολεμήσει τη διαφθορά, φέρνοντας στη Δικαιοσύνη σκάνδαλα. Σύμφωνα με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, όμως, αποστολή του ήταν να οργανώσει δικαστική σκευωρία με σκοπό να σπιλώσει κορυφαία στελέχη της τότε αντιπολίτευσης, προκειμένου να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Με την εμπλοκή πρώην πρωθυπουργών και υπουργών, η υπόθεση Νovartis μετατράπηκε σε μείζον πολιτικό ζήτημα. Όσοι ενεπλάκησαν από την εισαγγελέα κατά της διαφθοράς έχουν πλέον περάσει στην αντεπίθεση και ζητούν την κεφαλή επί πίνακι τουλάχιστον του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, αν και ορισμένοι, με πρώτον τον Αντώνη Σαμαρά, θα ήθελαν να παραπέμψουν και τον Αλέξη Τσίπρα. Μετά τις εκλογές, άλλωστε, το κλίμα και οι πολιτικοί συσχετισμοί τους ευνοούν.

Αργά ή γρήγορα στο εδώλιο

Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης πλέον κατονομάζεται από τους αντιπάλους του σαν «Ρασπούτιν», σαν ο άνθρωπος που ενορχήστρωσε την σκευωρία με ή χωρίς εισαγωγικά. Είναι ξεκάθαρο ότι αργά ή γρήγορα θα τον στείλουν στο εδώλιο. Εδώ και καιρό, άλλωστε, βρίσκεται σ’ ένα είδος απομόνωσης, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να τον στηρίζει, χωρίς να είναι σαφές εάν θα δώσει μάχη μέχρι το τέλος υπέρ του.

Στους κόλπους της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, άλλωστε, υπάρχουν στελέχη, τα οποία θυμήθηκαν ότι είχαν εκφράσει επιφυλάξεις για τον χειρισμό της υπόθεσης Novartis, ότι έλεγαν στον πρωθυπουργό να μη προχωρήσει χωρίς στοιχεία στην εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Δεν είναι σαφές με πόσο δυνατή φωνή το έλεγαν, αλλά είναι σαφές ότι κυριαρχούσαν οι «βραχιολάκηδες», αυτοί που ήθελαν προφυλακίσεις.

Εκείνη την εποχή, ακόμα και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη δεν δίσταζαν να μιλάνε δημόσια για το σκάνδαλο των σκανδάλων και για το πώς η δικαστική εξέλιξή του θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό. Αυτή είναι η πραγματικότητα εκείνης της εποχής και οι περισσότεροι από όσους του ασκούσαν κριτική πίσω από κλειστές πόρτες δεν το έκαναν κυρίως για την υπόθεση Novartis.

Τώρα, κατηγορούν τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης για «επιπολαιότητα», υποστηρίζοντας ότι «κακώς ο Τσίπρας τον πίστεψε και έκανε πολιτική σημαία ένα όντως υπαρκτό και σοβαρό σκάνδαλο, που όμως σε σχέση με τα δέκα πολιτικά πρόσωπα που κρεμάστηκαν στα μανταλάκια δεν φαίνεται να τεκμηριώνεται».

Συνάδελφοι και συνεργάτες του, πάντως, τον εγκαταλείπουν σαν τα ποντίκια που εγκαταλείπουν βυθιζόμενο καράβι. Θυμήθηκαν το «μίγμα αλαζονείας και δικαιικής περιφρόνησης», «αταίριαστο», όπως το χαρακτηρίζουν, «για έναν πρώην εισαγγελικό λειτουργό». Ακόμα και ανώτατοι δικαστικοί που στο παρελθόν ευνοήθηκαν ποικιλοτρόπως από εκείνον (διορισμός τέκνων κ.α.) σφυρίζουν τώρα αδιάφορα…

Κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια

Με τη συμβολή στελεχών της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, καθώς και πολλών ΜΜΕ, το προσωνύμιο «Ρασπούτιν» έχει πλέον ταυτιστεί με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Ο πρώην εισαγγελέας, πάντως, κάποτε έχαιρε εκτίμησης και είχε ισχύ στον δικαστικό χώρο. Ανέκαθεν, όμως, είχε και σφοδρούς αντιπάλους. Ο πρώην δικαστής και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά, ο Χαράλαμπος Αθανασίου, ήταν ένας από εκείνους που είχε ιδιαίτερες προστριβές, ειδικά την περίοδο που ήταν προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών.

Οι έριδες, όμως, στο σινάφι του οξύνθηκαν όταν  σε συνέντευξή του ο “Μίμης” έκανε λόγο για  “μερίδα ασθενών δικαστών” που αδικούν τους “υγιείς” συναδέλφους τους. Μάλιστα, κάποιοι μίλησαν για ειρωνεία όταν περιέγραψε την «αλαζονεία και τη υπέρμετρη σκληρότητα ως το πρόβλημα που χαρακτηρίζει όσους  απονέμουν Δικαιοσύνη, αναφερόμενος και στις υπέρμετρες φιλοδοξίες και εμμονές προσωπικές, ιδεολογικές ακόμη και ιδεοληπτικές».

«Κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια», έλεγαν τότε, υπονοώντας ότι πάσχει ο ίδιος από όλα τα παραπάνω. Φέρνουν, μάλιστα, ως παράδειγμα το επαναλαμβανόμενο λάθος του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ο οποίος είχε αγνοήσει τη σοφή ρήση για το «δις εξαμαρτείν». Είχε εμφανιστεί, λοιπόν, να γνωρίζει περισσότερα από όσα θα έπρεπε και στην υπόθεση Τσατάνη,  επικαλούμενος ενέργειες της Βασιλικής Θάνου, για τις οποίες ο νόμος τού απαγόρευε κάθε ανάμιξη. Εκείνο το ατόπημα δεν τον εμπόδισε αργότερα να δηλώσει έξω από το Μέγαρο Μαξίμου ότι το σκάνδαλο Novartis είναι «το μεγαλύτερο από συστάσεως του ελληνικού κράτους».