Η λαβωμένη δημοκρατία – “Έλα μωρέ και τι έγινε!”

Ξεχνάμε όμως συχνά, γιατί είναι ασύμφορο, τις δικές μας ευθύνες για τις αρνητικές εξελίξεις, κάθε φορά που μας δίνεται η ευχέρεια των επιλογών, σκεπτόμενοι: «Έλα μωρέ πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;»

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, διχασμοί, φυλακίσεις, μεταξύ των άλλων και του Κολοκοτρώνη. «Έλα μωρέ πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα χωρίς το Γέρο και με το Κωλέττη ή τον Μαυροκορδάτο».

Στην ίδια λογική δολοφονούμε και τον Καποδίστρια.
«Έλα μωρέ πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα χωρίς τον Κυβερνήτη;» Γνωστά τα αποτελέσματα.

«Ε και τι έγινε»

Αυτή η κακοδαιμονία και οι συνεχόμενοι τραυματισμοί της Δημοκρατίας και των αγωνιστών της, ξεκινά με την επανάσταση και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Ένα ακόμα κορυφαίο παράδειγμα, οι εκλογές του 1920. «Έλα μωρέ πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα χωρίς τον Βενιζέλο;» Η χειρότερη τραγωδία του ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων.

«Ε τι έγινε τώρα αν κάνουμε ένα πραξικόπημα στην Κύπρο;». Χάθηκε μάλλον δια παντός η μισή μεγαλόνησος.

«Πόσο άσχημα θα γίνουν τα πράγματα αν μας ξεφύγει ο δημοσιονομικός έλεγχος και υπερχρεωθούμε για να βολέψουμε τους δικούς μας και πόσο πιο άσχημα να είναι τα πράγματα με το ΔΝΤ;»
Γνωστό πια και από τις εκθέσεις του ίδιου του Ταμείου.

«Πόσο χειρότερη να είναι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;»
Νέο μνημόνιο, υποθήκευση περιουσίας για εκατό χρόνια , συμφωνία των Πρεσπών (γλώσσα και εθνότητα Μακεδονική στους γείτονες).

«Πόσο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη;» Καταδίκη της χώρας για το κράτος δικαίου- παρακολουθήσεις, για τη δικαιοσύνη, τραγωδίες και αποθέωση του νεποτισμού και του κομματισμού, ανεξέλεγκτη αγορά, ακρίβεια, πληθωρισμός, φτωχοποίηση, επικίνδυνη εξωτερική πολιτική.

Σήμερα. «Εντάξει πολύ καλός ο Γερουλάνος, ο καλύτερος, αλλά στον πρώτο γύρο έχω μια υποχρέωση σε άλλον υποψήφιο και στον δεύτερο γύρο τον Παύλο». «Μα μπορεί να μην περάσει για λίγους ψήφους, τι θα γίνει μετά με τον προοδευτικό χώρο και τη Χώρα;», «έλα μωρέ δεν νομίζω, δεν γίνονται αυτά».
Κι όμως γίνονται. Κι όμως έγιναν.

Η Ελλάδα στο απροχώρητο

Και τώρα ξεμείναμε από επιλογές. Και τώρα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Και αύριο θα το ξαναχτυπάμε όταν θα βλέπουμε τη διαιώνιση των αδιεξόδων του χώρου και την συνέχιση της κυριαρχίας της κυβερνώσας παράταξης.
Και θα λέμε στις καφετέριες και θα εξιστορούμε στα εγγόνια μας μπροστά στο τζάκι (γιατί θα μας έχουν κόψει το ρεύμα) «ξέρετε παιδιά μου η γενιά μας έκανε λάθη, εξέθρεψε τον λαϊκισμό, εξέθρεψε τα άκρα, ισοπέδωσε τις αρχές και τις αξίες, υποχώρησε από τα εθνικά δίκαια στη Μακεδονία, στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο, ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία, έδιωξε την αφρόκρεμα της νεολαίας στο εξωτερικό, κατέστρεψε τη χώρα τελικά και ριζικά, χρεώνοντάς τη για εφτά γενιές, όχι για την ανάπτυξη και την ευημερία του λαού, αλλά για το μοίρασμα του πλούτου στους ημέτερους και στους ολίγους, αλλοίωσε τη γλώσσα και τον πολιτισμό, κατηγόρησε τον πατριωτισμό, ταυτίζοντάς τον με τον ρατσισμό και τον φασισμό, δικαίωσε τον δωσιλογισμό και καταδίωξε όσους αντιστάθηκαν στον ναζισμό (και απόγονοι των δωσίλογων και των μαυραγοριτών βρίσκονται ανάμεσα στους κυρίαρχους του πολιτικού και οικονομικού παιχνιδιού της χώρας) αλλά κοιτάξτε, εσείς προσέξτε τις επιλογές σας. Μην κάνετε τα ίδια λάθη με μας».

Πιστεύει κανείς ότι όταν τελειώσουμε θα υπάρχει κανείς άλλος στο δωμάτιο να μας ακούει; Πολύ αμφιβάλω.

Θα έχουν αποχωρήσει κουνώντας απαξιωτικά το κεφάλι, γιατί ούτε το σάλιο τους δεν θα χαράμιζαν για μας.

«Έλα μωρέ πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;»
Κοιμηθείτε ήσυχοι. Οι νεκροί και αγνοούμενοι στην Κύπρο δεν μιλούν, οι ξεριζωμένοι του Πόντου και της Μικρασίας έχουν πεθάνει προ πολλού, οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης ταυτοποιήθηκαν κομουνιστές και έφυγαν απαξιωμένοι και οι νέοι μας που διαπρέπουν στο εξωτερικό δεν θάρχονται σε λίγο ούτε για διακοπές, γιατί «άμα δεν τους φτάνουν τα λεφτά να πάνε στο χωριό τους».

Έρημη Ελλάς με τα μυαλά που κουβαλάς και τους ηγέτες που εκτρέφεις κι όλο τους κλωθογυρνάς.