Η μονταζιέρα των Τεμπών ροκανίζει το πολιτικό κεφάλαιο του Μητσοτάκη

Τάραξε την Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) η πρόταση μομφής στο Κοινοβούλιο, για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά περισσότερο η αποκάλυψη του “Βήματος” και των “Νέων”, για εσκεμμένο μοντάζ (αλλοίωση και συρραφή, κοινώς μονταζιέρα) των συνομιλιών μεταξύ σταθμαρχών Λαρίσης και Θεσσαλονίκης κατά την σύγκρουση των δύο συρμών εμπορικής και επιβατηγού αμαξοστοιχίας (σσ: επί της ιδίας γραμμής, ενώ υπήρχαν δύο) με αποτέλεσμα τον θάνατον 57+1 συνανθρώπων μας (λείπει η σορός του ενός).

Έσπευσαν, βεβαίως, οι γνωστοί κεκράκτες ως και οι μίσθαρνοι τηλεοπτικοί σταθμοί να ομιλήσουν περί σκοτεινών συμφερόντων που εκμεταλλεύονται πολιτικώς «τον πόνον των συγγενών των θυμάτων», προ της συγκρούσεως των τραίνων, εγκλήματος δια παραλείψεως καθήκοντος της ασφαλείας των συγκοινωνιών μετ’ ενδεχομένου δόλου και κατόπιν αυτής, του εγκλήματος παρακώλησης της δικαιοσύνης, από επίλεκτα στελέχη της κυβερνήσεως που μετακίνησαν τουλάχιστον 300 κυβικά μέτρα πειστηρίων απ’ την τοποθεσία των Τεμπών, όπου τελέσθηκαν αμφότερα (*) τα εγκλήματα της παραλείψεως καθήκοντος και συγκαλύψεως των ευθυνών της κυβερνήσεως της τελευταίας πενταετίας.

Από κοντά κι ο διευθυντής της “Καθημερινής” διέγνωσε οψίμως ότι «οι κρατημένες καρέκλες» (Καβάφης), για τους κληρονόμους του μεταπολιτευτικού πρωθυπουργικού πολιτεύματος, έμειναν “κενές” μ’ αποτέλεσμα την εμφάνιση κενού εξουσίας ένα έτος μετά την δευτέρα λαφυραγώγηση υπό των βλαστών τρίτης γενεάς, γνωστής πολιτικής οικογενείας. Εσχάτη πλάνη ότι δεν υπάρχει αντίπαλον δέος απέναντι στην πολιτική διάβρωση της ΝΔ, παρά το «μόνο αουτσάϊντερ», για τον κόσμο που ένιωσε την επικινδυνότητα της «αντισυστημικότητος» (προφανώς εκ της εμφανίσεως από το πουθενά του Στεφάνου Κασσελάκη).

Εν τούτοις, η φύσις κι η πολιτική απεχθάνονται το κενόν “ως ο διάολος το λιβάνι” που λέει ο ελληνικός λαός. Είναι τόσον μεγάλη η έλξη της εξουσίας που υπερνικά την βαρύτητα – ακόμη και των αδικημάτων υπουργών, βοηθούντος του άρθρου 86 του Συντάγματος. Πώς, όμως, συμβιβάζεται το αναντικατάστατο του πρωθυπουργού, όταν αυτός ερημοδικεί στην Βουλή, φυγοδικεί στον Καναδά και δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της συγκαλύψεως του εγκλήματος των Τεμπών;

Όταν αβασανίστως διόρισε υποψήφιο στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές τον ανεύθυνο πρώην υπουργό Μεταφορών; Πώς θεωρείται ως επιδέξιος πολιτικός όταν, προτού λήξει καν ετησία θητεία των 157 βουλευτών του, έχασε την εμπιστοσύνη των 51 επ’ ευκαιρία του “γάμου των ομοφύλων”, άνευ λόγου κι αιτίας. Πάντως, όπως είπε κάποτε ο Χάρι Τρούμαν, «ουδείς αναντικατάστατος».

Μπορούμε ευκόλως να επισημάνουμε τρεις τουλάχιστον πολιτικούς στους κόλπους της ΝΔ που θα μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν, ως εκφράζοντες αυθεντικότερα τις προτιμήσεις της εκλογικής πελατείας της ΝΔ, εν όψει μάλιστα της κρίσιμης συναντήσεως με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, τον προσεχή Μάιο, στην Κωνσταντινούπολη.

Βαρόμετρο οι ευρωεκλογές

Τραυματισμένος από τόσα σκάνδαλα κι «αστοχίες» (Ντόρα) και σαν “έτοιμος από καιρό” (ibid) να ταχθή ευνοϊκά υπέρ της Τουρκίας (Γεραπετρίτης), δεν κρίνεται κατάλληλος για να χειρισθεί εθνικά ζητήματα απέναντι σ’ ένα αριστοτέχνη του εφικτού που ξέρει να αποσπά κέρδη ακόμη κι όταν είναι χρεοκοπημένος.

Το πρόβλημα, για τους “απίστους Θωμάδες” θα ανακύψει μετά τις ευρωεκλογές, που προηγούνται της συναντήσεως των δύο ανδρών, όταν διαπιστωθεί η πτώση της δημοτικότητας της ΝΔ, που ήδη διαπιστώνεται από τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης ανεξαρτήτων δημοσκόπων. Τότε “ψύλλοι θα μπουν στ’ αυτιά” των πολιτευτών της ΝΔ, μήπως ο “αναντικατάστατος” τους οδηγεί στην πολιτική καταβαράθρωση και την Ελλάδα στην “φινλανδοποίηση” από την Τουρκία, έπειτα από 194 επίπονα έτη για την απελευθέρωση του ελληνικού λαού από τον οθωμανικό ζυγό, που εορτάσαμε προχθές εν απουσία του. Τόσον σεβασμό τρέφει για τον κόσμο μας.

(*) Η κατάρρευση γέφυρας στην Βαλτιμόρη των ΗΠΑ, που οδήγησε σε πτώση αυτοκινήτων στον ποταμό με θανάτους των οδηγών, θεωρείται ατύχημα διότι δεν μπορούσε να προβλεφθεί η διακοπή λειτουργίας των μηχανών του πλοίου που προσέκρουσε επ’ αυτής, ενώ η σύγκρουση των συρμών στα Τέμπη ήταν έγκλημα ενδεχομένου δόλου, διότι κι άλλα παρόμοια περιστατικά είχαν συμβεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν και δεν είχαν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα.