Η νησίδα στον Έβρο – Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει μια συγγνώμη στην Ελλάδα

Η δημόσια παραδοχή της ΜΚΟ “Human Rights 360” ότι η περίφημη νησίδα στον Έβρο όπου είχαν εγκλωβιστεί οι 38 μετανάστες δεν ανήκε τελικώς στην ελληνική επικράτεια, αλλά στην τουρκική, «εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους εκμεταλλεύτηκαν το περιστατικό… προς ίδιον όφελος διασπείροντας ανακρίβειες στον διεθνή και εγχώριο Τύπο», όπως επεσήμανε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Θυμίζουμε πως το επεισόδιο συνέβη λίγο μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, όπου η κυβέρνηση βρέθηκε όντως έκθετη με ψέματα και ανακρίβειες που προηγουμένως έλεγε. Η «παρακολούθηση από ιδιώτη σε ιδιώτη» (που είχε αναφερθεί αρχικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη) έγινε τελικώς «νόμιμη επισύνδεση» του κινητού του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ! Ακόμα και στην εν εξελίξει Εξεταστική, οι βασικοί μάρτυρες οχυρώνονται πίσω από το περίφημο “απόρρητο”.

Επιστρέφοντας στο επεισόδιο στον Έβρο, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα αριστερά κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να επιτεθούν στην κυβέρνηση για τον χειρισμό της υπόθεσης. Στελέχη τους, υιοθέτησαν άκριτα τα επικριτικά διεθνή δημοσιεύματα, παρόλο που οι πηγές των συγκεκριμένων δημοσιευμάτων ήταν άκρως επισφαλείς και ανεπιβεβαίωτες, όπως είχε επισημάνει από την αρχή η δημοσιογραφική έρευνα της Βασιλικής Σιούτη για την Lifo.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: είχε θεωρηθεί σαν απόλυτα έγκυρο το ρεπορτάζ του Γιώργου Χρηστίδη για το Spiegel, τον οποίο “άδειασε” και η ίδια η “Human Rights 360”. Θυμίζουμε πως ο κ. Χρηστίδης ισχυρίζονταν ότι είχε βρεθεί στο ΚΥΤ Έβρου ως «μέρος της αποστολής της ΜΚΟ». O υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κατηγόρησε τον δημοσιογράφο «για εξαπάτηση των ελληνικών αρχών, υποβάλλοντας παραπλανητικό αίτημα για να μπει στο ΚΥΤ Φυλακίου στην Ορεστιάδα, σαν δήθεν μεταφραστής ΜΚΟ». Τελικώς, η οργάνωση υποστηρίζει πως ο δημοσιογράφος έδρασε «με δική του πρωτοβουλία, χωρίς γνώση και ενημέρωση της ΜΚΟ».

Το “άταφο παιδί” στη νησίδα

Στα δημοσιεύματα του (όπως και άλλα διεθνή δημοσιεύματα) έκανε εκτενή αναφορά στην ιστορία με την “άταφη πεντάχρονη Μαρία”, η οποία πέθανε από τσίμπημα σκορπιού και την έθαψαν πρόχειρα οι γονείς της στην νησίδα. Οι οποίοι γονείς της, “περιέργως”, αρνήθηκαν την πρόταση των ελληνικών αρχών για εκταφή του παιδιού για να έχει μία αξιοπρεπή κηδεία! Τα δημοσιεύματα για το “άταφο παιδί στον Έβρο” είχαν ως μόνη πηγή τις αναφορές των ίδιων των μεταναστών, μέχρι που αποδείχτηκε ότι όλα τα δηλωμένα και καταγεγραμμένα παιδιά τελικώς συγκεντρώθηκαν στο ΚΥΤ Έβρου.

Είναι αλήθεια πως την σύγχυση επέτεινε η δήλωση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής (όταν οι μετανάστες εντοπίστηκαν τελικώς στην ελληνική επικράτεια) για “άταφο νεκρό παιδί που πέθανε σε τουρκικό έδαφος”, αν και ο κ. Μηταράκης επικαλούνταν και τότε τις μαρτυρίες των μεταναστών, χωρίς να υπάρχει ακόμα σαφής εικόνα. Επισκεπτόμενος μερικές μέρες μετά τον Άρειο Πάγο, κατέθεσε σχετικά στοιχεία με τις αντιφάσεις στις μαρτυρίες των μεταναστών και για την ιστορία με το “άταφο παιδί”.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ζήτησε την συγγνώμη του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σε σκληρή δήλωση του είχε μιλήσει για «ψέματα της κυβέρνησης, ακόμα και για το πεντάχρονο παιδί που άφησε την τελευταία του πνοή αβοήθητο». Βέβαια η Κουμουνδούρου, όταν διαπίστωσε τα “γκρίζα σημεία” της υπόθεσης, κατέβασε το ζήτημα στην πολιτική ατζέντα της. Γι’ αυτό και την εγκαλεί για “αφωνία” το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ήδη από τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Ζητείται συγγνώμη…

Ορμούμενος από την αντιπολιτευτική του διάθεση έναντι της κυβέρνησης, αλλά κυρίως από τις ιδεοληψίες του στο μεταναστευτικό, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φτιάξει το αφήγημα “εγκατάλειψη μεταναστών στον Έβρο, ακροδεξιός κατήφορος και ορμπανισμός Μητσοτάκη”. Το ΠΑΣΟΚ, παρά την ολομέτωπη επίθεση κατά της κυβέρνησης για τις υποκλοπές, είχε τηρήσει πιο προσεκτική στάση. Πάντως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Νίκος Φίλης, εξακολουθούν να αναφέρονται δημοσίως σε “άταφο παιδί στον Έβρο”, που “εγκατέλειψε” η κυβέρνηση, εκθέτοντας πλέον ανεπανόρθωτα το κόμμα τους!

https://youtu.be/jn24AeZk4Wg

Στην πραγματικότητα, ο υπουργός έχει δίκιο που ζητάει από τον ΣΥΡΙΖΑ μία συγγνώμη, όχι μόνο στους αστυνομικούς και σώματα ασφαλείας, που ανέφερε ο κ. Θεοδωρικάκος, αλλά στην ίδια την χώρα. Δεν παίζεις αντιπολιτευτικά παιχνίδια με ένα ευαίσθητο ζήτημα δημόσιας ασφάλειας, οι χειρισμοί του οποίου μπορούσαν να προκαλέσουν ακόμα και ελληνοτουρκικό επεισόδιο.

Πώς αλλιώς, όταν διεθνή μέσα ενημέρωσης (παράδειγμα τα Channel 4) ανέφεραν πως “η Ελλάδα παρέδωσε νησίδα στην Τουρκία για να μην διασώσει μετανάστες”, ένας ισχυρισμός που είχε κάνει τον γύρο των social media; Καλά να αμφισβητεί την κυβέρνηση, μπορεί να αμφισβητεί και την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού που είχε ανακοινώσει πως η νησίδα ήταν εκτός ελληνικού εδάφους;

H δημοσιογράφος του @Channel4News διαπίστωνε παραχώρηση εδάφους με μοναδικό "τεκμήριο" την μαρτυρία της Μπάιντα, την οποία όταν εμείς ρωτήσαμε, μας απάντησε ότι δεν ήξερε αν ήταν σε ελληνικό ή τουρκικό έδαφος. pic.twitter.com/q9p9fjOQ6O

— Vasiliki Siouti (@vassiouti) September 15, 2022

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει συγγνώμη και για έναν επιπλέον λόγο: Με την στάση του έκανε πολιτική σπέκουλα κατά μιας χώρας, που έχει σηκώσει όσο καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη, μεγάλο βάρος του προσφυγικού- μεταναστευτικού. Όταν το πολυπολιτισμικό μοντέλο δοκιμάζεται ακόμα και στην χώρα που μέχρι πρότινος ήταν πρότυπο, την Σουηδία, οφείλει να σκεφτεί σοβαρά πόσο τον εκθέτουν οι ιδεοληψίες του.

Δεν έγιναν ξαφνικά “φασίστες” οι Σουηδοί φέρνοντας στη θέση του δεύτερου κόμματος τους ακροδεξιούς “Σουηδούς Δημοκράτες”, ούτε τρελάθηκε ξαφνικά η παραιτηθείσα κεντροαριστερή πρωθυπουργός της Σουηδίας που ομολόγησε πως απέτυχε η «αφομοίωση των μεταναστών», σε μία χώρα που από “σοσιαλδημοκρατικός παράδεισος”, έφτασε να χαρακτηρίζεται από τις «πιο βίαιες της Ευρώπης» λόγω των συμμοριών, που κατά κανόνα αποτελούνται από μετανάστες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της Τουρκίας, που εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό και την δυστυχία των ανθρώπων αυτών. Στις καταθέσεις τους και οι ίδιοι οι μετανάστες ανέφεραν ότι ήταν η τουρκική Στρατοχωροφυλακή που τους οδήγησε στον Έβρο, ακόμα και δια της βίας. Οι συγκεκριμένες αναφορές των μεταναστών δεν “συγκίνησαν” ιδιαίτερα τους όψιμους υπερασπιστές τους, παρόλο που είναι μόνες που επιβεβαιώνονται απόλυτα από την πραγματικότητα.