Η σιωπηλή πλειοψηφία που έδωσε λευκή επιταγή στον Κυριάκο

«Και τώρα απευθύνομαι σε σας, σε εσάς συμπατριώτες μου Αμερικανοί, που ανήκετε στη σιωπηλή πλειοψηφία, για να ζητήσω τη βοήθειά σας». Τα λόγια ανήκουν στον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον, από μία ομιλία του το 1969. Τότε η αμερικανική κοινωνία “έβραζε” από τις κοινωνικές αντιδράσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ και τις φυλετικές συγκρούσεις.

Ο  συντηρητικός Νίξον ήταν μισητή προσωπικότητα για την αμερικανική νεολαία, που πλημμύριζε τους δρόμους διαμαρτυρόμενη για τον πόλεμο. Πράγματι έμοιαζε, κυριολεκτικά, “ξένο σώμα” στην νέα εποχή που σηματοδοτούσε ο Μάης του 1968. Όμως ο Νίξον υπολόγιζε στην σιωπηλή πλειοψηφία που κατά τον ίδιο, αποτελούνταν από “τους συνεπείς φορολογούμενους, τους νομοταγείς πολίτες, τους ανθρώπους που αγαπούν αυτήν την χώρα, οι οποίοι αποφεύγουν να εκδηλώνονται“.

Η σιωπηλή πλειοψηφία είναι “αόρατη”. Δεν διαδηλώνει, είναι απαθής πολιτικά και γενικά δεν δείχνει την παραμικρή ακτιβιστική συμπεριφορά. Ήταν όμως η “σιωπηλή πλειοψηφία” που έδωσε σαρωτική νίκη στον Ρίτσαρντ Νίξον, έναντι του Τζορτζ Μακ Γκόβερν, του ριζοσπάστη Αριστερού προεδρικού υποψηφίου των Δημοκρατικών. Τηρουμένων των αναλογιών, ήταν η σιωπηλή πλειοψηφία που καταψήφισε, σε συντριπτικό βαθμό, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν αυτή που έδωσε μία ιστορική νίκη στον Μητσοτάκη, που αποτέλεσε έκπληξη ακόμα και για τη ΝΔ. Ουδείς την είχε προβλέψει, μηδέ εξαιρουμένου του γράφοντος. Ο γράφων παραδέχεται πως λανθασμένα είχε υποτιμήσει την εκλογική δυναμική του πρωθυπουργού… Μάλιστα, κατά σύμπτωση, ο Νίξον είχε “βάψει” όλες τις Πολιτείες των ΗΠΑ με τα χρώματα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, κατ’ αναλογία με την περασμένη Κυριακή, όταν ο εκλογικός χάρτης “βάφτηκε μπλε” (πλην Ροδόπης και στην περίπτωση των ΗΠΑ, Κολούμπια και Μασαχουσέτης).

“Βουβό ρεύμα” υπέρ του Κυριάκου

Κοινός τόπος ήταν πως είχαμε τις πιο “βουβές” εκλογές των τελευταίων ετών. Πως στα καφενεία “δεν άκουγες πολιτικές συζητήσεις”. Πως υπήρχε μεγάλο ποσοστό αδιευκρίνιστης ψήφου στις δημοσκοπήσεις. Πως οι προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων ήταν σε γενικές γραμμές υποτονικές, με εξαίρεση του ΚΚΕ που πραγματοποίησε μία ογκώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, αλλά και την τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, επίσης στο Σύνταγμα, όπου δημιούργησε στους οπαδούς του κόμματος την αίσθηση ενός επερχόμενου εκλογικού “σεισμού”, ανάλογου με του 2012.

Οι πολιτικές εντάσεις περιορίστηκαν στα social media και στα τηλεοπτικά παράθυρα (για τις οποίες εντάσεις, μάλιστα, απολογήθηκε και ο Άδωνις Γεωργιάδης!). Τελικώς αυτή η “βουβαμάρα” έκρυβε όντως έναν εκλογικό “σεισμό”, αντίστροφο όμως του 2012. Έναν εκλογικό σεισμό, υπέρ του Μητσοτάκη. Είναι χαρακτηριστικό πως, ακόμα και μετά το ιστορικό εκλογικό αποτέλεσμα, δεν σημειώθηκαν οι συνήθεις πανηγυρισμοί των προηγούμενων ετών, με εξαίρεση μόνο τα γραφεία της ΝΔ στην Πειραιώς, όπου μίλησε σε ορισμένους οπαδούς του κόμματος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η “σιωπηλή πλειοψηφία”, λοιπόν, ήταν αυτή που έδωσε την ιστορική νίκη στην Νέα Δημοκρατία, μία νίκη που ανοίγει έναν νέο πολιτικό κύκλο. Για πρώτη φορά στην χώρα, μετά από δεκαετίες, δεν υπάρχει επί της ουσίας αξιωματική αντιπολίτευση, γεγονός που δημιουργεί (δικαίως) και φόβους για μια ανεξέλεγκτη πρωθυπουργική εξουσία. Φόβους που επικαλέστηκε και ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών, Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθεια να μαζέψει ότι μπορεί από την συντριβή του κόμματος του, ακόμα και σε θεωρούμενα “κάστρα” της “αντιδεξιάς”, όπως η Πάτρα, η Κρήτη, ή οι λαϊκές γειτονιές της Β’ Αθηνών.

Η σιωπηλή πλειοψηφία

Θα περιγράψουμε την σιωπηλή πλειοψηφία, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ρίτσαρντ Νίξον. Είναι οι “νομοταγείς πολίτες”, οι οποίοι, αν και αρχικά υπέστησαν σοκ με την τραγωδία στα Τέμπη, ενθυμούνται και την κάκιστη διαχείριση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην τραγωδία στο Μάτι.

Είναι αυτοί που έπαθαν σοκ υπό τον φόβο μιας νέας μεταναστευτικής κρίσης με μία νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας τα “μπρος-πίσω” της Κουμουνδούρου με τον φράκτη και την αναδίπλωση του, κυριολεκτικά κακήν-κακώς, με την ιστορία της “νεκρής Μαρίας” στον Έβρο, που αποδείχτηκε μία ιστορία ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης, στην παγίδα της οποίας έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι οι “συνεπείς φορολογούμενοι” των χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελμάτων, που άκουσαν με σοκαρισμένοι την δήλωση-αυτογκόλ του Γιώργου Κατρούγκαλου, λίγα 24ωρα πριν τις εκλογές. Η δήλωση του πρώην υπουργού υπενθύμισε την “φορολογική ασφυξία” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στους ελεύθερους επαγγελματίες, με τις αυξανόμενες εισφορές και την προκαταβολή φόρου.

Τέλος είναι “οι άνθρωποι που αγαπούν αυτή την χώρα”, οι οποίοι απεύχονται τον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν αυτός περιορίζεται σε μία ηχηρή μειοψηφία και όχι στο σύνολο του. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τον φράκτη στον Έβρο, την ενίσχυση της ελληνικής αποτροπής και βεβαίως και την επικοινωνιακή προβολή της (ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Αγιασμό των Rafale) κέρδισε το συγκεκριμένο κοινό και υπό το πειστικό αφήγημα της αυτοδυναμίας-σταθερότητας, ένεκα του θολού αφηγήματος περί μιας “προοδευτικής διακυβέρνησης”, την στιγμή που ο εξ’ Ανατολών κίνδυνος παραμονεύει.

Μητσοτάκης και υποκλοπές

Τελικώς στην σιωπηλή πλειοψηφία περιλαμβάνονταν και ουκ ολίγοι νέοι, της γενιάς 17-24, όπου και εκεί πρώτευσε ο Μητσοτάκης (προφανώς με πολύ μικρότερη διαφορά, από τα σαρωτικά ποσοστά της ΝΔ στους συνταξιούχους και τους ελεύθερους επαγγελματίες). Η γενιά της αδιευκρίνιστης ψήφου, που τελικώς δεν προσήλθε στις κάλπες με διάθεση να τιμωρήσει το σύστημα, τουλάχιστον όχι στον βαθμό που αναμένονταν.

Η επικοινωνιακή καμπάνια του Μητσοτάκη στο TikTok, όπου εμφανίζονταν να “αυτοτρολάρεται” σε χαλαρές στιγμές με τον σκύλο του, την σύζυγο του, τρώγοντας… κοντοσούβλι και κοκορέτσι, ακόμα και ξαπλωμένος με τα πόδια στο κάθισμα του πρωθυπουργικού αεροσκάφους (μιμούμενος, παρεμπιπτόντως, τις αντίστοιχες φωτογραφίες του Νίξον) αποδείχτηκε εξ’ αρχής επιτυχής, σε σημείο που έσπευσε να τον αντιγράψει, κατά τον Άκη Σκέρτσο, ο Τσίπρας (χωρίς την ίδια επιτυχία).

https://youtu.be/k0h8zWo-9_o

Παρά την τρομακτική ακρίβεια, τις υποκλοπές, τα σκάνδαλα και το βάρος της τραγωδίας των Τεμπών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέτυχε απλώς, αλλά υπερκέρασε όλους τους εκλογικούς του στόχους. Εξασφάλισε συντριπτική πρωτιά, που έφτασε τις 20 μονάδες και την κατάρρευση του αντιπάλου του. Έφτασε μερικές έδρες πριν την αυτοδυναμία, ακόμα και με την απλή αναλογική, που αποδείχτηκε τελικώς “νάρκη” στα θεμέλια του υποστηρικτή της, Αλέξη Τσίπρα.

Στις επόμενες εκλογές, αιτούμενο για τη ΝΔ δεν είναι απλώς η αυτοδυναμία, αλλά όπως δήλωσε ο Άδωνις Γεωργιάδης, οι 180 έδρες, προκειμένου να μπορεί χωρίς συναίνεση της αντιπολίτευσης, να τροποποιεί άρθρα του Συντάγματος. Σε ότι αφορά τον Νίξον, που τελείωσε την προεδρική του θητεία ντροπιαστικά λόγω της εμπλοκής του στο πολύκροτο σκάνδαλο υποκλοπών- το Watergate, οι όποιες ομοιότητες με τον Μητσοτάκη σταματούν εδώ.