Η σκόπιμη φημολογία περί επιστροφής και το νέο κόμμα Σαμαρά 

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ασκήσει σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και την έχει κλιμακώσει. Ξεκίνησε από το «δεν συζητάς με πειρατές», άσκησε κριτική στο Σύμφωνο Φιλίας «που ξεπλένει την Τουρκία», κατήγγειλε για ενδοτισμό τον Γιώργο Γεραπετρίτη – ήταν και το πρόσχημα για την διαγραφή του. Παράλληλα είχε καταγγείλει από το πλέον επίσημο βήμα της Ολομέλειας της Βουλής τον γάμο των ομοφυλοφίλων ως αποκορύφωμα της woke ατζέντας ο οποίος αποδομεί τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις και τον αξιακό πυρήνα της Δεξιάς παράταξης.

Ασκεί κριτική στην ενεργειακή πολιτική: Αφενός στο λάθος μείγμα που βασίζεται βιαστικά και απροετοίμαστα στις ΑΠΕ και απορρίπτει τις λιγνιτικές μονάδες και τους υδρογονάνθρακες – αν και σε αυτό το τελευταίο η κυβέρνηση έκανε στροφή 180 μοιρών, όχι γιατί το πιστεύει αλλά για να φέρει την Chevron. Αφετέρου στον τρόπο λειτουργίας του χρηματιστηρίου της ενέργειας που ανεβάζει τεχνητά τις τιμές του ρεύματος.

Αποδόμηση Σαμαρά

Στην τελευταία του συνέντευξη μίλησε για συνολικό επανασχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής «με το κράτος παρόν» και ξεκαθάρισε ότι «αυτή δεν είναι κυβέρνηση της ΝΔ είναι κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη».  Και φυσικά έχει ασκήσει κριτική για την στάση της Ελλάδας στο Ουκρανικό και στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή που συνιστούν συνολική υποβάθμιση της διεθνούς θέσης της χώρας. Επιπλέον έχει ασκήσει κριτική για την διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών.

Από το βήμα της Βουλής είχε υπερασπιστεί την επιχειρηματολογία για ύπαρξη ύποπτου φορτίου στην αμαξοστοιχία (σε αυτό τον αδίκησε η Μαρία Καρυστιανού που μάλλον δεν είχε ακούσει την ομιλία του) και πρόσφατα δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν έχει κανένα ηθικό έρεισμα η άρνηση της εκταφής των σορών των νεκρών. Εν ολίγοις δεν έχει αφήσει και κανέναν τομέα της πολιτικής Μητσοτάκη στον οποίο να μην έχει ασκήσει σκληρή κριτική, με έμφαση στα δομικά στοιχεία -εξωτερικά, ενέργεια ως βάση της παραγωγής, σκάνδαλα, αξιακό πυρήνα.

Στην πραγματικότητα έχει συμβάλει στην αποδόμηση και στην δημοσκοπική υποχώρηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης. Πτυχές της κριτικής του Αντώνη Σαμαρά τις ενσωματώνει σε επίπεδο επικοινωνιακών χειρισμών – όπως πχ το Μεταναστευτικό – ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τα όσα κατά καιρούς έχει πει δίνουν το περίγραμμα ενός συνολικού σχεδίου για την επανατοποθέτηση της χώρας και της Δεξιάς παράταξης στο νέο περιβάλλον που δημιουργεί η αλλαγή υποδείγματος της ηγεσίας Τραμπ, και αποτελεί και την μόνη εναλλακτική πρόταση στη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Άσχετα με το πώς την αξιολογεί κανείς και αν συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτή ή με επιμέρους πτυχές της.

Επιπροσθέτως και μόνο η παρουσία του καταρρίπτει το επιχείρημα “αν φύγει ο Μητσοτάκης, ποιος;”, το οποίο πρόβαλε με περισσή αλαζονεία ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ο Σαμαράς έχει διατελέσει πρωθυπουργός και έχει ασκήσει διακυβέρνηση σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες για την χώρα και όχι σε ευνοϊκές όπως ο νυν πρωθυπουργός που ξόδεψε το κεφάλαιο που παρέλαβε. Ειρήσθω εν παρωδώ, το ίδιο ισχύει και για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος όμως προς το παρόν δεν έχει καταθέσει πολιτική πρόταση – η δική του κλιμάκωση είναι διαφορετική – και απευθύνεται σε άλλο κοινό. 

Ευτελείς διαρροές

Για να ξαναγυρίσουμε στον Αντώνη Σαμαρά, το Μαξίμου μέχρι τώρα τον αντιμετώπισε με ευτελείς διαρροές που επιχειρούσαν να αποδώσουν τις κινήσεις του σε προσωπική πικρία και ιδιοτελή κίνητρα. Κάτι που φυσικά ενίσχυσαν την απαξία του. Εάν για κάτι πρέπει να απολογηθεί ο Σαμαράς είναι γιατί έκανε πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προκαλούν πράγματι εντύπωση οι αναφορές έως και εκκλήσεις κάποιων βουλευτών όπως ο Μάκης Βορίδης, ο Θάνος Πλεύρης ή ο εσχάτως προσχωρήσας στις τελευταίες εφεδρείες του Μητσοτακισμού, Μάξιμος Χαρακόπουλος, για επιστροφή του Σαμαρά στη ΝΔ.

Παρομοίως και οι αναλύσεις ενίων αρθρογράφων προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί τι θα γίνει; Θα ξεχάσει ο Σαμαράς την κριτική, με σκληρούς ενίοτε χαρακτηρισμούς που έχει ασκήσει και απλώς θα ενταχθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ; Και μετά; Θα σιωπά για τα ίδια πράγματα που μέχρι χθες κατήγγειλε; Κάτι σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη ή τον Ανδρέα Λοβέρδο; Ή μήπως θα αλλάξει ριζικά πολιτική ο Μητσοτάκης και θα αρχίσει να συμβαδίζει με τις προτάσεις Σαμαρά; Ούτε το ένα μπορεί να γίνει ούτε το άλλο διαφαίνεται. 

Φυσικά ο πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται να επιστρέψει ο Σαμαράς, αυτό που θέλει είναι να του χρεώσει στους ψηφοφόρους της ΝΔ προκαταβολικά την ευθύνη για την επικείμενη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα. Μικροπολιτική. Το περίεργο είναι ότι οι πρόθυμοι πολιτικοί και αρθρογράφοι συνεχίζουν να αναπαράγουν την σχετική φημολογία εξυπηρετώντας το παιχνίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και αυτό παρότι ο Σαμαράς απάντησε στην σχετική φημολογία. Κατ’ αρχήν πήρε θέση την περασμένη εβδομάδα στο θέμα της απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι, μεγιστοποιώντας το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Δεν κάνεις τέτοια δήλωση αν είσαι έτοιμος να επιστρέψεις. Και επιπλέον ο σύμβουλός του, Χρύσανθος Λαζαρίδης, με άρθρο του στα ΝΕΑ ξεκαθάρισε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Δεν είσαι η λύση, είσαι το πρόβλημα». Πώς αλλιώς να του το πει; 

Όσο για τους σχεδιασμούς Σαμαρά, οι πληροφορίες από ανθρώπους του στενού του περιβάλλοντος, αναφέρουν ότι το μόνο που δεν σκέπτεται είναι η επιστροφή στη ΝΔ του Κυριάκου. Αντίθετα η προετοιμασία για τον πολιτικό φορέα συνεχίζονται και μέχρι το τέλος Οκτωβρίου θα υπάρξουν και σχετικές πρωτοβουλίες και ενδεχομένως ανακοινώσεις.