Η βαριά σκιά του Ουκρανικού έσπρωξε τον Μπορίσοφ στην Βουλγαρία

“Πολύ σκληρός για να πεθάνει” αποδεικνύεται ο Μπόϊκο Μπορίσοφ, το κόμμα του οποίου εξασφαλίζει στις εκλογές στην Βουλγαρία (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των exit poll) την πρώτη θέση, με ένα ποσοστό της τάξης του 25%. Αν και είναι νωρίς να πούμε αν θα καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση (καθώς δεν είναι βέβαιο ότι βρει τους απαραίτητους συμμάχους) τα πράγματα δεν πήγαν τόσο άσχημα για τον πρώην πρωθυπουργό, την στιγμή που είχε βρεθεί ένα βήμα πριν την φυλακή!

Το περασμένο Μάρτιο είχε συλληφθεί έπειτα από αστυνομική επιχείρηση, καθώς έρευνα της ΕΕ τον κατηγορούσε για την διαφθορά που “άνθισε” στο φτωχότερο κράτος της Ένωσης, στα χρόνια της παντοδυναμίας του. Μαζί με τον Μπορίσοφ, είχαν συλληφθεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών, η πρώην πρόεδρος της Επιτροπής προϋπολογισμού της Βουλής, καθώς και μία σύμβουλος του (τελικώς ο Μπορίσοφ αφέθηκε ελεύθερος).

Για τους υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού οι συλλήψεις ήταν ένας «πολιτικός διωγμός», ενορχηστρωμένος από τη βουλγαρική κυβέρνηση του τεχνοκράτη Κιρίλ Πετκόφ, ο οποίος είχε αναλάβει τα ηνία της χώρας, υποσχόμενος να πατάξει την διαφθορά. Τώρα, το κόμμα του Πετκόφ φέρεται να τερματίζει δεύτερο, με ένα ποσοστό της τάξης του 19% και αποκλείει κάθε συνεργασία με τον Μπορίσοφ.

Η πτώση του Μπορίσοφ, έπειτα από διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της διαφθοράς, έσυρε την χώρα σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις και ασταθείς κυβερνητικούς σχηματισμούς. Η σταγόνα που είχε ξεχειλίσει το ποτήρι για τους πολέμιους του πρώην Βούλγαρου πρωθυπουργού ήταν οι φωτογραφίες που είχαν κυκλοφορήσει και τον έδειχναν να κοιμάται γύρω από πλάκες χρυσού και δεσμίδες χαρτονομισμάτων, τις οποίες ο ίδιος είχε αποδώσει σε «φωτομοντάζ». 

Ήταν τέτοια η απαξίωση της πολιτικής ζωής στην Βουλγαρία που ρυθμιστής  είχε εμφανιστεί δυναμικά, κυριολεκτικά από το… πουθενά, το κόμμα διαμαρτυρίας του κωμικού και τηλεστάρ Στάνισλαβ Τριφόνοφ (πολλοί τον έβλεπαν ως τον “Ζελένσκι της Βουλγαρίας”). Τελικώς τα ηνία της χώρας ανέλαβε τον Δεκέμβριο του 2021 μία κυβέρνηση τεχνοκρατών, τα “παιδιά του Χάρβαρντ” Κίριλ Πέτκοφ και Ρούμεν Ράντεφ, την οποία στήριζε ένας ετερόκλητος σχηματισμός κομμάτων, μεταξύ άλλων και το κόμμα του Τριφόνοφ.

Όμως, τον περασμένο Ιούνιο ο Τριφόνοφ απέσυρε την στήριξη του από την κυβέρνηση Πέτκοφ, γεγονός που ο τελευταίος απέδωσε στην ανίερη συμμαχία του κωμικού με τον Μπορίσοφ, σε “δάχτυλο” της Ρωσίας και του… οργανωμένου εγκλήματος! Επισήμως, η πρόθεση του Πέτκοφ να άρει το βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ, ήταν αυτή που είχε οδηγήσει τον Τριφόνοφ να αποσύρει την υποστήριξη του. Όμως, αναμφισβήτητα, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η επιλογή της κυβέρνησης Πέτκοφ να συνταχθεί πλήρως με τις ΗΠΑ, έχει αφήσει βαριά την σκιά της στην Βουλγαρία, που χωρίς το ρωσικό φυσικό αέριο βρίσκεται ενώπιον μιας ενεργειακής κρίσης.

Ο “Μπάτμαν” Μπορίσοφ

Πρώην σωματοφύλακας του κομμουνιστή ηγέτη Τεοντόρ Ζίβκοβ και μπράβος νυχτερινών κέντρων, ο Μπορίσοφ ήρθε στο προσκήνιο το 2009 σαν “σωτήρας”, ή καλύτερα ως “Μπάτμαν” όπως τον έλεγαν οι Βούλγαροι, υποσχόμενος να καταπολεμήσει (και αυτός) την διαφθορά! Αν και γρήγορα οι πολίτες συνειδητοποίησαν  πως ο Μπορίσοφ μόνο… “Μπάτμαν” δεν αποδείχθηκε (ήδη από τότε οι “κακές γλώσσες” μιλούσαν για τους δεσμούς του με το οργανωμένο έγκλημα), ο Βούλγαρος πρωθυπουργός έχει δείξει ότι διαθέτει ισχυρό ένστικτο πολιτικής επιβίωσης, μην διστάζοντας να ρισκάρει ακόμα και την ίδια την πρωθυπουργική του καρέκλα.

Ιστορική έχει μείνει η αιφνίδια παραίτηση του με… δάκρυα το 2013, όταν οι Βούλγαροι είχαν βγει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν και πάλι για τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα (οι τιμές του οποίου και όχι η διαφθορά, κυριάρχησαν στην τωρινή προεκλογική περίοδο της γείτονος) με τον Μπορίσοφ να δηλώνει πως “δεν αντέχει να βλέπει τους διαδηλωτές να ξυλοκοπούνται από τους αστυνομικούς”!

Τα ηνία της χώρας είχε αναλάβει μία εύθραυστη και ετερόκλητη κυβέρνηση συνασπισμού (υποστηρίζονταν από τους Σοσιαλιστές, μέχρι την Άκρα Δεξιά) η οποία δεν κατάφερε να αντέξει ούτε δύο χρόνια. Ο Μπορίσοφ κατάφερε να επιστρέψει και πάλι στην κυβέρνηση, ξανά ως “σωτήρας”, αφού είχε προηγουμένως αποδείξει με την θεατρική παραίτηση του ότι δεν είχε χάσει την επαφή με το λαϊκό αίσθημα. Τώρα εμφανίζεται ως εγγυητής της σταθερότητας (και στους… λογαριασμούς ρεύματος) υποσχόμενος να κρατήσει πιο ισορροπημένη στάση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.

Το ενδιαφέρον είναι πως ο Μπορίσοφ, σχεδόν με το “καλημέρα” της πρώτης του πρωθυπουργικής θητείας, είχε εμφανιστεί ως ανάχωμα κατά της Μόσχας, επιλέγοντας να βάλει “ταφόπλακα” στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, το μακρινό 2009. Ήταν η εποχή που στις άμεσες αμερικανικές προτεραιότητες ήταν η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, ένα στόχος που η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απέδειξε πως παρέμεινε στα… λόγια!

Θητεία και με “ελληνικό χρώμα”

Θυμίζουμε πως η κυβέρνηση Καραμανλή είχε “ποντάρει” πολλά στον συγκεκριμένο αγωγό που είχε εκληφθεί ως ένα γενναίο άνοιγμα της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς την Μόσχα. Ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης είχε θεωρηθεί ως η επιτομή των αγαστών ελληνορωσικών σχέσεων (που πλέον ανήκουν στο μακρινό παρελθόν).

Όμως, δεν ήταν η μόνη πλευρά της θητείας Μπορίσοφ που είχε ελληνικό “χρώμα”. Ο Μπορίσοφ ήταν υποστηρικτής του βέτο στην ενταξιακή πορεία της Βορείου Μακεδονίας στην ΕΕ, σε διαφορετική φυσικά λογική από το βέτο του 2008, του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στην ενταξιακή πορεία των Σκοπίων, σε εκείνη την ιστορική Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Μία Σύνοδος που μεταξύ άλλων είχε βάλει τότε στον “πάγο” την ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας, κατ’ υπόδειξη της Μέρκελ και του Σαρκοζί, προς ικανοποίηση της Μόσχας.

Ο Μπορίσοφ εμφανίζεται πιστός στην πάγια θέση της Σόφιας (η οποία αναγνωρίζει “μακεδονικό κράτος”, όχι “μακεδονικό έθνος) πως το σημερινό κράτος της Βορείου Μακεδονίας υπήρξε ιστορικά ένα “τεχνητό κράτος” του Γιουγκοσλάβου ηγέτη Τίτο και πως ο σλαβικός πληθυσμός της έχει βουλγαρικές ρίζες. Η κυβέρνηση Πετκόφ εμφανίζονταν περισσότερο διαλλακτική στο ζήτημα, γεγονός που τελικώς επέφερε την πτώση της, με την αποχώρηση του Τριφόνοφ .

Εκτιμάται ότι ο Μπορίσοφ θα αναζητήσει κυβερνητικούς εταίρους στο κόμμα της τουρκικής μειονότητας και στο εθνικιστικό-φιλορωσικό κόμμα “Αναγέννηση”, ένα σενάριο που ακόμα και αν ευοδωθεί, δεν αναμένεται να μακροημερεύσει, παρά τις πομπώδεις υποσχέσεις του Μπορίσοφ ότι θα “βάλει τέλος στο χάος”. Ένα “χάος” που μάλλον θα ενταθεί στην Βουλγαρία, την στιγμή που αναμένεται ένας πάρα πολύ δύσκολος χειμώνας…