Καλή η αφύπνιση Τσίπρα και Μητσοτάκη, αλλά δεν αρκεί

Τον τελευταίο καιρό το πολιτικό σύστημα της χώρας απέδειξε με τον πιο οδυνηρό τρόπο πως δεν κατανοεί ούτε την εξωτερική, ούτε την εσωτερική πραγματικότητα της χώρας. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται μόνιμα πίσω από τα γεγονότα, απογοητεύοντας και δημιουργώντας ανασφάλεια στους Έλληνες. Το ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας, έστω στο παρά ένα αντέδρασαν σωστά, στην πραγματικότητα είναι παρηγοριά για τον άρρωστο. Δεν πείθουν για τη συνέχεια. Είναι φανερό ότι σέρνουν μια σιδερένια μπάλα που είναι δεμένη στα πόδια τους… Και είναι λυπηρό διότι και οι δύο είναι έξυπνοι πολιτικοί.

Όπου το δημοκρατικό κράτος απουσιάζει ή παρουσιάζει κενά έρχεται η πραγματικότητα, πέρα από το καλό και το κακό, να το καλύψει. Η πολιτική της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό, μέσα και έξω, δημιούργησε το κενό που επέτρεψε στην Τουρκία (που απέτυχε στην Συρία), να ξεκινήσει υβριδικό πόλεμο για να εκβιάσει την στήριξη της δύσης. Η ασύμμετρη απειλή είναι λάθος προσέγγιση, διότι υποβαθμίζει την πραγματικότητα και παραπέμπει σε χαλαρές πολιτικές.

Δεν είμαστε πλέον σε αυτή τη φάση. Από την άλλη, Μητσοτάκης και κυβέρνηση πρέπει τάχιστα να κάνουν την επόμενη κίνηση. Τα 700 εκατομμύρια της ΕΕ είναι ένα προσωρινό κεφάλαιο κινήσεως. Η πληγή του Έβρου θα μείνει ανοιχτή κι όλα δείχνουν πως η ισλαμική Τουρκία θα φτιάξει καταυλισμούς ποινικών και τζιχαντιστών στην άλλη όχθη. Συνεπώς, δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε το αργοκίνητο κάρο της ΕΕ θα εμπνευστεί τη συνολική λύση.

Κι επειδή ξέρουμε πια οι πάντες το ρόλο του Βερολίνου, καλό είναι όποτε κρίνει ο πρωθυπουργός να ζητήσει έκτακτη σύγκλιση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και να πάει με ολοκληρωμένο πακέτο προτάσεων, διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει το hot spot της Ευρώπης. Είναι ξεκάθαρο ότι Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν εθνική στρατηγική για το μεταναστευτικό, πόσο μάλλον για τον υβριδικό πόλεμο που διεξάγει εναντίον μας η Τουρκία.

Ο Βαρεμένος ξεπέρασε την Ακρίτα!

Δεδομένου ότι η πολιτική ένταξής της στην ΕΕ έχει αποκλεισθεί και η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το μεταναστευτικό έχει καταρρεύσει, δεδομένων των απειλών στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ και του επικείμενου εποικισμού της Αμμοχώστου (ποιος ξέρει με ποιους), είναι αναγκαία η ριζική αλλαγή πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Χρειάζεται επιτέλους μια νέα εθνική στρατηγική για την Τουρκία, ίσως και για την ΕΕ.

Η ρητορική του μετα-εθνικού προοδευτισμού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αποδομητική για την, ούτως ή άλλως, εξουθενωμένη από την χρεοκοπία ελληνική κοινωνία. Δεν μπορεί ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Βαρεμένος, να μιλάει για επικίνδυνο σόου στον Έβρο. Το σόου, που είναι γκραντ-γκινιόλ, το κάνει ο Ερντογάν, όχι ο Μητσοτάκης.

Όσο για το ότι βγήκαν με καραμπίνες κάποιοι κάτοικοι για να υπερασπιστούν τις βίλες τους στον υγροβιότοπο, καλό θα ήταν να γνωρίζει πως αυτές βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος, βρίσκονται στην πατρίδα μας. Η ατάκα αυτή είναι χαρακτηριστική της ασύμμετρης αδυναμίας πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να κατανοήσουν την κοινωνία. Ο Βαρεμένος ξεπέρασε και την Έλενα Ακρίτα!

Ο Τσίπρας να βάλει τάξη στο κόμμα του

Η συγκυρία δεν ευνοεί να περιμένουμε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για να μας εξηγήσει «τι είναι πατρίδα και πώς την υπερασπίζεσαι, όταν δέχεσαι υβριδική επίθεση». Το 2015 δεν ήταν το ίδιο, ήταν προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, τώρα είναι υβριδικός πόλεμος φθοράς και μακράς διαρκείας. Αποβλέπει στην εθνοπολιτική αναδιάταξη. Το κατάλαβαν οι Αυστριακοί, το κατάλαβαν οι Κροάτες και οι τέσσερις χώρες του Βίζεγκραντ.

Τότε, το 2015, η Ελλάδα έσωσε την τιμή της Ευρώπης με την ανθρωπιά που επέδειξαν οι απλοί άνθρωποι των νησιών μας. Χρειάστηκε να εξαντληθεί η καλή τους πίστη και η υπομονή τους για να φτάσουμε στα έκτροπα με τα ΜΑΤ για να ξυπνήσει ο πρωθυπουργός. Δεν ξέρουμε, εάν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, αν ο Μητσοτάκης θα τα έβλεπε ως «μαζική εισροή».

Ευτυχώς που ο Αλέξης Τσίπρας αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για «γεωπολιτική απειλή», όμως οφείλει να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τους δικούς του. Το να ζητάει σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών –που κάκιστα ο Μητσοτάκης ποιεί τη νήσσαν- δεν φτάνει. Κάθε φορά που ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, μη μας λέει τι έκανε το 2015, αλλά τι προτείνει τώρα, αν θέλει να ξαναγίνει πρωθυπουργός.

Τα σύνορα ως δέρμα

Καλό θα ήταν να διάβαζαν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ το βιβλίο του Ρεζίς Ντεμπρέ “Εγκώμιο των Συνόρων” (εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας), μπας και κατανοήσουν τι εστί σύνορο. Ο Ντεμπρέ δεν είναι κανένας νεοφιλελεύθερος. Υπήρξε ένοπλος σύντροφος του Τσε Γκεβάρα, που καταδικάστηκε το 1967 από στρατοδικείο της Βολιβίας σε τριάντα χρόνια κάθειρξη και εξέτισε ένα μέρος της ποινής στις φυλακές της, φίλος του Σαλβαδόρ Αλιέντε και σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν, εξηγεί ότι τα σύνορα είναι ότι το «δέρμα» για τον άνθρωπο. Γράφει χαρακτηριστικά:

«Το δέρμα φαίνεται πως είναι το κατεξοχήν όργανο των επιγενέσεων, το πρώτο που διακρίνεται στο έμβρυο. Ένα έμβρυο ον δεν μπορεί να σχηματισθεί και να αναπτυχθεί παρά μόνο περιβεβλημένο από μια μονωτική επίστρωση που ο ρόλος της είναι όχι να εμποδίζει, αλλά να ρυθμίζει την επικοινωνία ανάμεσα σε εντός και ένα εκτός. Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες. Ο τοίχος απαγορεύει τη διάβαση, το σύνορο τη ρυθμίζει… Το σύνορο βοηθάει στην αναγνώριση του Άλλου και φυσικά του ίδιου μας του εαυτού μας… Όποιος προτίθεται να ξεπεράσει τον εαυτό του, ξεκινάει οριοθετώντας τον».

Είναι φανερό πως η χώρα χρειάζεται μια νέα γενιά πολιτικών, χωρίς ιδεοληπτικές εξαρτήσεις που να εμπνέουν εθνική και όχι προσωπική αυτοπεποίθηση. Ο κυριλέ λαϊκισμός, οι μισές αλήθειες και οι μισές πράξεις είναι κουραστικές, ηττοπαθείς και εν τέλει αντεθνικές.