Καλή η σταθερότητα κ. Μητσοτάκη, αλλά οι αριθμοί σε διαψεύδουν…

Αν και μηχανικός, κάπου φαίνεται πως ο Ανδρουλάκης έκανε λάθος στα μαθηματικά. ΟΚ! Δεν θα πάει με τον Μητσοτάκη, δεν θα πάει με τον Τσίπρα και κατά τα φαινόμενα θα πάρει την τρίτη εντολή, αλλά δεν νομίζω να φαντάζεται ότι θα γίνει πρωθυπουργός. Εκτός κι αν παίζει το έσχατο σενάριο της κυβέρνησης τεχνοκρατών. Υπάρχει και το σενάριο της κυβέρνησης εθνικής ενότητας και εκεί μπορεί να παίζουν οι Καραμανλής, Σαμαράς, Βενιζέλος… Και ο Κυριάκος να “πουλάει” σταθερότητα.

Ποιοι θέλουν κυβέρνηση τεχνοκρατών; Οι Βρυξέλλες, το ΝΑΤΟ(;), οι αγορές, κάποια επώνυμα συμφέροντα, ίσως ο Βενιζέλος, ίσως ο Στουρνάρας, ίσως και κάποιοι άλλοι. Κάποιοι άλλοι πάλι μπορεί να θέλουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Σε κάθε περίπτωση, αν τα νούμερα που θα βγάλει η κάλπη της απλής αναλογικής, δεν είναι για να θέσουν υπό αμφισβήτηση την αρχηγία Μητσοτάκη στη ΝΔ, ο Κυριάκος προφανώς θα αρνηθεί να συνδράμει τον Ανδρουλάκη και θα επιδιώξει εκλογές με το δίλημμα “Μητσοτάκης-σταθερότητα ή Τσίπρας-τερατογέννεση”. Εδώ τα μαθηματικά του Ανδρουλάκη καταρρέουν, αφού στη δεύτερη κάλπη το τρίτο κόμμα θα χάσει ψήφους.

Στον μήνα των δεύτερων εκλογών μπορεί να δούμε διασπάσεις, αναδιατάξεις, διευρύνσεις προσώπων ή και νέους συνασπισμούς… Κατά τον μήνα αυτό ίσως είναι και το παράθυρο ευκαιρίας για τους απέναντι να κάνουν κάποιο θερμό επεισόδιο, καθώς θα έχουν κι αυτοί εκλογές και έτσι θα πιεστούν να βγάλουν όπως όπως ξανά τον Ερντογάν. Βέβαια, το θερμό επεισόδιο είναι λάθος σενάριο, γιατί ανοίγει την πόρτα του ολοκληρωτικού πολέμου.

Ο Μητσοτάκης πουλάει πολιτική σταθερότητα… του τρόμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ελληνική κοινωνία, έχοντας σώας τας φρένας, αναζητά τη σταθερότητα σε ένα διεθνές περιβάλλον υψηλής και απρόβλεπτης μεταβλητότητας. Και είναι φυσικό ο αναμφίβολα ευφυής πρωθυπουργός, να παίζει σε αυτό το ταμπλό, προβάλλοντας ότι έχει το μονοπώλιο, ότι εκπροσωπεί τη σταθερότητα.

Σταθερότητα πού;

Εδώ ανοίγει ένας εύλογος φιλοσοφικός-πολιτικός προβληματισμός για τον πολίτη-ψηφοφόρο. Η σταθερότητα είναι συντήρηση, δεν είναι κίνηση που ταυτίζεται με τη ζωή… Άλλωστε, για ποια σταθερότητα μιλάμε και σε ποιο επίπεδο με τις υποκλοπές και τις απειλές ότι θα καταδικαστεί σε 10ετή φυλάκιση όποιος σπάσει το απόρρητο; Αν αυτά δεν παραπέμπουν σε despotisme, τότε παραπέμπουν σε αστυνομοκρατία, για να μην πάμε πιο κάτω.

Σταθερότητα πού; Στην κοινωνική ηρεμία; Μα αυτή δεν υπάρχει. Δεν είναι μόνο οι ειδεχθείς δολοφονίες και οι βιασμοί γυναικών που έχουν φρικάρει την ελληνική κοινωνία. Είναι και ο εφιάλτης των λογαριασμών, το κλεπτοκρατικό σύστημα του χρηματιστηρίου ενέργειας, της σχιζοφρενούς πολιτικής “βγάλτε το φυσικό αέριο και ξαναβάλτε πετρέλαιο”, είναι η αύξηση των επιτοκίων στα δάνεια που θα ξανακοκκινίσουν τις τράπεζες, είναι η πραγματική ανεργία, τα ενοίκια, τα λουκέτα που έρχονται, είναι οι χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, είναι η πέμπτη φάλαγγα, είναι το ύφος της εξουσίας, είναι η αναποτελεσματικότητα της αντιπολίτευσης, είναι η απουσία του πνευματικού κόσμου… Και κυρίως, για τους διαβασμένους και τους παρακολουθούντες τα οικονομικά, είναι η επισύνδεση της οικονομίας με μια νέα χρεοκοπία.

Τα δημοσιονομικά δεδομένα

Τα δημοσιονομικά της χώρας δεν προδιαθέτουν για σταθερότητα. Ο φιλελεύθερος οικονομολόγος Γιώργος Προκοπάκης ανέλυσε με νούμερα τα περί “νέου δημοσιονομικού χώρου” ως εξής:

• Ιούλιος 2022: ονομαστικό χρέος €399,7 δισ. Νέο ρεκόρ! Ο Τσίπρας παρέδωσε €356,5 δισ. το 2019 και ο Σαμαράς του είχε παραδώσει €324,2 δισ.
• Ιούλιος 2022: δεν ξέρουμε ακόμη το δημόσιο χρέος. Εκτιμώ στα €362 δισ. Στα μνημόνια μπήκαμε με €310 δισ.
• Ιούλιος 2022: repos δημοσίου €43,3 δισ. Νέο ρεκόρ! Ο Τσίπρας παρέδωσε €21,9 δισ. και ο Σαμαράς του είχε παραδώσει €8,6 δισ. [τα repos είναι βραχυπρόθεσμος δανεισμός της κυβέρνησης από τους φορείς του δημοσίου].
• Ιούνιος 2022: Τα διαθέσιμα της κεντρικής κυβέρνησης (βγαίνουν κάθε τρίμηνο) €18,1 δισ. Ο Τσίπρας παρέδωσε €21 δισ. και ο Σαμαράς του είχε παραδώσει €3,6 δισ. Το “μαξιλάρι” φτιάχτηκε με δανεικά το 2018. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως μέσα σε αυτά τα €18,1 δισ. είναι τα €15,7 δισ. του “σκληρού μαξιλαριού” και κάπου €7 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης που έχουν εκταμιευθεί από τις Βρυξέλλες, δεν έχουν διατεθεί ακόμη. Αυτά τα διαθέσιμα είναι μετά τον δανεισμό με repos, και τα περιέχουν. Δηλαδή, 15,7+7+39=62 δισ. (τον Ιούνιο τα repos ήταν 39,2 δισ.) συν ό,τι άλλο μας αφήνουν €18,1 δισ. Δηλαδή, πάνω από €40 δισ. είναι η αρνητική καθαρή θέση του Υπουργείου Οικονομικών.
• Ιανουάριος-Ιούλιος 2022: η εκτέλεση του προϋπολογισμού αφήνει αρνητικό ταμειακό αποτέλεσμα €6,5 δισ. Καλύπτεται από τις εκδόσεις χρέους (6,9 δισ.) για την ώρα. Από Αύγουστο και μετά έχουμε πάνω από €5,5 δισ. χρεολύσια, οπότε εάν δεν καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές, θα έχουμε ένα προβληματάκι.
• Ιούλιος 2022: οι πιστοποιημένες ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις (φέσια) του δημοσίου ήταν €2,5 δισ. Τον Δεκέμβριο 2020 (προ covid) ήταν €2 δισ.
• Το μεγαλύτερο μέρος των “ενεργειακών ενισχύσεων” προέρχεται από το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης, δηλαδή, από πόρους που είχαν συλλεγεί για να γίνουν ενεργειακές επενδύσεις. Ξανά δηλαδή, υποθήκη μελλοντικής ανάπτυξης. Για να αντικατασταθούν κάποιος πρέπει να πληρώσει.

Με αυτή την ανάλυση αυτή, ο Προκοπάκης φαίνεται να ανησυχεί για τα πακέτα στήριξης της κοινωνίας, γιατί ο λογαριασμός δεν του βγαίνει και κυρίως γιατί ξοδεύουμε από το πακέτο που είναι για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κυβέρνηση στηρίζεται στα έσοδα από τον τουρισμό, αλλά οφείλουμε να περιμένουμε να δούμε την τελική σούμα, η οποία δεν φαίνεται να είναι και τόσο καλή…

Το κρίσιμο έτος 2033!

Είναι όλα αυτά σταθερότητα; Προφανώς όχι! Ο κ. Μητσοτάκης έχει δώσει εξ αρχής βάρος στις ξένες επενδύσεις και πρόσφατα ανακοίνωσε πως φέτος πιάσαμε τα 5 δισ. ευρώ. Αυτή είναι η στρατηγική του, αλλά η επενδυτική βαθμίδα όλο και πιο απόμακρη μοιάζει… «Τώρα ξέρουμε πια ποιος μπορεί να διαχειρίζεται και να ξεπερνά κρίσεις. Και ξέρουμε ποιοι μένουν πάντα χαιρέκακοι θεατές. Γι’ αυτό και, όταν έρθει η ώρα, δεν θα εκλέξουμε μόνο κυβέρνηση, αλλά και κυβερνήτη του τόπου» είπε ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ όπου μεταξύ άλλων οριοθέτησε χρονικά το πρόγραμμά του έως το 2035!

Σε αυτή την οραματική προσέγγιση, χωράει και μία αλλαγή πολιτεύματος; Να γίνουμε Προεδρική Δημοκρατία, στην οποία ουκ ολίγοι καλοπροαίρετοι βλέπουν υπέρβαση του πολιτικάντικου πολιτεύματός μας; Βέβαια, το Σύνταγμα δεν προβλέπει τέτοιου τύπου αναθεώρηση. Για να πάμε σε Συντακτική Βουλή, πρέπει να υπάρξουν συνθήκες με μείζονες πολιτικές κρίσεις (πόλεμος, επανάσταση, καταστροφές) που δικαιολογούν την άμεση κυριαρχία του λαού στις εξελίξεις, όπου η νομιμοποίηση του εγχειρήματος ολοκληρώνεται με την αποδοχή του νέου Συντάγματος μετά από δημοψήφισμα.

Μέσα στο χρονοδιάγραμμα Μητσοτάκη υπάρχει και το κρίσιμο έτος 2033! Τότε τελειώνει η χαλαρή περίοδος χάριτος και θα γίνει επανεξέταση του ελληνικού χρέους. Ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να αυξήσει το ονομαστικό ΑΕΠ, έτσι ώστε το συνεχώς διογκούμενο χρέος να μειωθεί ως ποσοστό του. Σωστός στόχος, αλλά δεν μοιάζει να βγαίνει προς το παρόν. Ίσως, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα να ελπίζει σε ένα νέο κούρεμα του χρέους με την αιτιολογία ότι οι αρχικοί υπολογισμοί της Τρόικας ήταν λάθος και ο λογαριασμός δεν βγήκε. Βέβαια, υπάρχει και η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας μέχρι το 2060, οι ανεκμετάλλευτοι ενεργειακοί πόροι του ελληνικού χώρου και άλλος δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος για να εγγυηθεί στον “ευρω-κουρέα“…