Κανείς δεν μπορεί να ανάψει κόκκινο στην πολιτική διαμαρτυρία

Τι έγινε το απόγευμα του Σαββάτου στη Λευκωσία; Μια πορεία διαμαρτυρίας, που είχε ανακοινωθεί, με σκοπό να διαδηλώσει κατά της διαφθοράς και των μέτρων για την πανδημία, αντιμετωπίσθηκε από την αστυνομία ως “εχθρική ενέργεια”. Αστυνομικοί με πλήρη αντι-διαδηλωτικό εξοπλισμό, παρουσιάσθηκαν έτοιμοι από την αρχή να ρίξουν ξύλο, έχοντας μαζί τους το σύστημα “Αίαντας”, όχημα που εκτοξεύει νερό για να διαλύει πορείες.

Οι… ετοιμοπόλεμες δυνάμεις της αστυνομίας έσπευσαν να κάνουν επίδειξη δυνάμεως και να αποδείξουν στην πράξη την εκπαίδευσή τους! Οι διαδηλωτές αντιμετωπίσθηκαν ως κόκκινο πανί. Κι αυτό φάνηκε με τον τρόπο που ενεργούσαν οι δυνάμεις, με την επιθετικότητα και το μένος τους. Όταν, για παράδειγμα, τις γιορτές των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς η Αστυνομία έκανε “ευγενικές παρακλήσεις” να διαλυθούν οι εκατοντάδες που συγκεντρώνονταν στη Στασικράτους, έδειχνε ένα άλλο πρόσωπο.

Το περασμένο Σάββατο έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Στη Στασικράτους μπορεί, όμως, να είχε “επώνυμους”, της “καλής κοινωνίας”, ενώ οι διαδηλωτές είναι “ανώνυμοι” και “ενοχλητικοί”. Ούτε στην πρώτη περίπτωση δικαιολογείτο βία, ούτε στην άλλη. Τα όσα έχουν συμβεί το Σάββατο δεν μπορούν να υποβαθμιστούν, ούτε να αφεθούν στο χρόνο και να “σκαλώσουν” σε γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Ο αρχηγός της αστυνομίας ακολουθώντας την πεπατημένη και αδυνατώντας να διαχειριστεί μια ακόμη τραγική στιγμή της δύναμης, ζήτησε τη διενέργεια έρευνας από την Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων κατά της Αστυνομίας (ΑΑΔΙΠΑ).Η Επιτροπή κίνησε τις διαδικασίες, ωστόσο, αυτεπάγγελτα και πριν τεθεί το αίτημα. Ασφαλώς μια έρευνα διαρκεί και είναι αναμενόμενο.

Μέχρι τότε, όμως, τι; Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Και το ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί, είναι ποιος σχεδίασε την αστυνομική επιχείρηση και ποιος έδωσε τις εντολές. Αυτά μπορούν να τα απαντήσουν αμέσως.Οι δυνάμεις καταστολής, έχουν νοοτροπίες και συμπεριφορές διαχρονικές και βαθιά ριζωμένες. Γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν κανένα, γιατί ποτέ δεν αντιμετωπίσθηκαν σοβαρά αυτές οι πρακτικές. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενα φαινόμενα και όχι μεμονωμένες περιπτώσεις.

Ξυλοδαρμός και βία

• Μια εικόνα: Ένας αστυνομικός γονατίζει πάνω σε έναν διαδηλωτή. Γύρω του συνάδελφοί του κοιτάζουν. Αυτή την εικόνα την έχουμε ξαναδεί και εκτός Κύπρου και αντιδράσαμε. Τώρα έγινε και στην Κύπρο.
• Μια εικόνα: Το νερό από τον “Αίαντα” ρίχνει κάτω ένα κορίτσι, που χορεύει στο πεζοδρόμιο και το τραυματίζει στο μάτι. Χορός και διαμαρτυρία απειλούν την “κοινή ησυχία”. Πυροβολήστε την!

Τα όσα παρακολουθήσαμε παραπέμπουν σε άλλες εποχές; Είναι η ίδια η εποχή και δεν διαφοροποιείται επί της ουσίας, τα μέσα καταστολής αλλάζουν. Τελικά απαγορεύονται οι αμφιβολίες, οι αμφισβητήσεις; Επικαλέστηκαν τα διατάγματα για την πανδημία, τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς. Για την παραβίαση των διαταγμάτων προβλέπεται πρόστιμο.

Ο ξυλοδαρμός και η βία δεν αναγράφεται πουθενά. Εάν ήθελαν να μοιράσουν πρόστιμα θα μπορούσαν να το πράξουν. Όχι, όμως, να κτυπήσουν ανθρώπους. Τα μέτρα για την πανδημία δεν καταργούν βασικά δικαιώματα, συνταγματικά δικαιώματα. Κανείς δεν νομιμοποιείται να ασκήσει βία. Ούτε “ανάλογη”, ούτε “υπέρμετρη”. Και τι σημαίνει “ανάλογη”, που επικαλούνταν στα πρώτα ρεπορτάζ, ασθμαίνοντας, κάποιοι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ, ως να μετέδιδαν κατά γράμμα αστυνομικό δελτίο; Χτυπήθηκε αστυνομικός και ανταπέδωσαν; Τους έριξαν νερό ή δακρυγόνα οι διαδηλωτές;

Δαιμονοποίηση της διαμαρτυρίας

Όποιος αμφισβητεί και διαδηλώνει είναι ύποπτος; Θα φθάσουμε σε αυτό το σημείο; Το σύστημα δεν νομιμοποιείται να δαιμονοποιεί τη διαμαρτυρία, την αμφισβήτηση, γιατί δαιμονοποιεί τη σκέψη. Αυτό θέλουν να κάνουν; Δεν χωρούν δικαιολογίες. Δεν χρειάζονται “εξηγήσεις” για ένα γεγονός που έχουμε παρακολουθήσει. Για κακή τους τύχη, οι εικόνες αναμεταδίδονται και αποτελούν τη μεγαλύτερη τεκμηρίωση για ό,τι έχει συμβεί.

Στη δημοκρατία οι διαμαρτυρίες είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες και επιβαλλόμενες. Η βία που άσκησε η αστυνομία κατά των πολιτών δείχνει μια νοοτροπία και μια προσέγγιση, που είναι αρκούντως επικίνδυνη. Εάν δεν υπάρξει αποφασιστική αντιμετώπιση του φαινομένου, θα επαναλαμβάνεται κατά καιρούς και θα υπονομεύει τα δικαιώματα των πολιτών.

Και είναι σαφές πως η ηγεσία της αστυνομίας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό, καθώς η ευθύνη για τα όσα συνέβησαν βαραίνει την ίδια. Από το Σάββατο κρύβεται πίσω από έρευνες και ψελλίζει δικαιολογίες. Η δύναμη δεν έγινε βίαιη κατά των πολιτών το Σάββατο, αλλά είναι διαχρονικά έτσι και εκφράζεται όταν της δοθεί… ευκαιρία. Είναι το μακρύ χέρι καταστολής του κράτους, του συστήματος.