Κάθαρση ή κολυμβήθρα του Σιλωάμ;

του Ιωάννη Λάμπρου – 

Αυτονόητος και επιβαλλόμενος ο έλεγχος προσώπων που άσκησαν εξουσία και διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα. Ιδιαίτερα στον χώρο της υγείας, όπου η κατασπατάληση τις τελευταίες δεκαετίες ανέρχεται σε δισεκατομμύρια ευρώ. Όσοι από εμάς έχουν επισκεφτεί νοσοκομεία για αγαπημένα τους πρόσωπα ή ακόμα νοσηλεύτηκαν οι ίδιοι θα εκτιμήσουν έτι περαιτέρω την αξία και του τελευταίου ευρώ.

Παράλληλα, η ορθή λειτουργία των θεσμών και η διάκριση των εξουσιών συνιστούν την καλύτερη εγγύηση για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, μια έννοια την οποία, μεταπολιτευτικά, ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως, και ΝΔ έχουν κατασυκοφαντήσει και απονομιμοποιήσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Η εργαλειακή χρήση και γελοιοποίηση των θεσμών ακυρώνει την όποια προσπάθεια κάθαρσης, υπονομεύοντας την πίστη των πολιτών σε αυτήν και τη νομιμοφροσύνη τους στην ελλαδική Πολιτεία.

Σε περίπτωση κατά την οποία δεν υφίστανται αποδεικτικά στοιχεία για να στοιχειοθετηθούν οι διαφαινόμενες κατηγορίες, το αποτέλεσμα θα είναι η δικαίωση των εν λόγω πολιτικών προσώπων όχι μόνο για τις συγκεκριμένες κατηγορίες αλλά και για πράξεις του παρελθόντος που αποδεδειγμένα και πέρα από δικαστική διερεύνηση ζημίωσαν την πατρίδα μας (χρεωκοπία, μνημονιακές δουλείες, διαχρονικές υποχωρήσεις στη διαχείριση εθνικών θεμάτων). Σε μια τέτοια περίπτωση, τμήμα του παλαιοκομματικού συστήματος (πρόσωπα και κομματικοί χώροι), δικαιωμένο και αμετανόητο για τον πρότερο αμαρτωλό βίο του, θα επανέλθει θριαμβολογώντας…

Φυσικά, η πόλωση αποβαίνει προς το συμφέρον και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Η κυβέρνηση διαιωνίζει το σχήμα παλιό (διαφθορά) έναντι νέου πολιτικού προσωπικού και η ΝΔ πιο εύκολα μπορεί να σφυρηλατήσει αντικυβερνητικό μέτωπο με αυτήν επικεφαλής.

ΥΓ: Οι όποιες ευθύνες των συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων δεν αποτελούν άλλοθι σε μείζονες υποχωρήσεις στον χώρο των εθνικών θεμάτων. Πρόχειρος και ανεύθυνος υπολογισμός με ολέθριες συνέπειες για τη χώρα και τη συνοχή της κοινωνίας.