Με την αντιπολίτευση στη Β’ Εθνική ο Μητσοτάκης κοιμάται ήσυχος!
22/11/2025
Στο τελευταίο στάδιο του ιστορικού κύκλου της Μεταπολίτευσης, μόλις το 25,1% των πολιτών θεωρεί ότι τα σημερινά κόμματα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες και τις ανησυχίες των Ελλήνων ψηφοφόρων. Το συντριπτικό 68,1% εκτιμά ότι υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας νέων κομμάτων, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της MRB.
Η παρακμή του πολιτικού συστήματος συμπυκνώνεται στο μέχρι στιγμής διαφαινόμενο δίλημμα των επόμενων εθνικών εκλογών: “Μητσοτάκης ή χάος;” Το εξευτελιστικό για τη δημοκρατία μας συμπέρασμα ολοκληρώνεται από την απάντηση που δίνουν οι πολίτες στη σχετική έρευνα της Interview. Μόλις το 30% προτιμά τον Μητσοτάκη και η μεγάλη πλειοψηφία του 43% επιλέγει το χάος. Την ευθύνη, όμως, του χάους από την έλλειψη οποιασδήποτε άλλης εναλλακτικής επιλογής δεν την έχει ο Κυριάκος. Η υπαιτιότητα ανήκει αποκλειστικά στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Στη μορφή με την οποία εφαρμόζεται το πολίτευμα της Δημοκρατίας στη χώρα μας, το σύστημα διακυβέρνησης είναι πρωθυπουργοκεντρικό. Το δεδομένο αυτό δεν είναι καινούργιο. Έτσι ψηφίζουν οι Έλληνες από το 1974. Στις εκλογές επιλέγουν πρωθυπουργό.
Από τη στιγμή που κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν προτείνει ένα πρόσωπο ικανό για την πρωθυπουργία, οι πολίτες καταλήγουν στο σημείο να μην έχουν άλλη επιλογή. Η πλειονότητα πλέον οδηγείται στην αποχή. Πως αλλιώς, δεδομένου ότι σύμφωνα με την έρευνα της MRB, στο κριτήριο της καταλληλότητας για τη θέση του πρωθυπουργού ο Κυριάκος λαμβάνει 23,1%, ο κανένας 30,6% και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόλις 3,8%. Η διαφορά ανάμεσα στο 23,1% και στο 3,8% είναι χαώδης. Πόσο μάλλον που ο πρώτος ανεβαίνει – σε σύγκριση με την προηγούμενη δημοσκόπηση – και ο δεύτερος πέφτει. Η πιθανότητα να καλυφθεί αυτό το κενό και να αλλάξουν οι συσχετισμοί, έστω μια με μία ψήφο διαφορά, είναι αδύνατη.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν εγκαταλείψει
Με τις επιλογές των προσώπων που επιβάλλουν οι μηχανισμοί που έχουν καταλάβει τα κόμματα στην ύστερη περίοδο της Μεταπολίτευσης, ουσιαστικά ρίχνουν λευκή πετσέτα στη ΝΔ. Παρότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι εκλεκτοί τους δεν μπορούν να κερδίσουν την εξουσία – τα δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα – προτιμούν να κρατήσουν την καρέκλα τους παρά να προτείνουν ένα πρόσωπο ικανό να κερδίσει τις εκλογές.
Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, με ποδοσφαιρικά κριτήρια ο Μητσοτάκης είναι ένας πολιτικός που μπορεί να παίξει στο Champions League. Όλοι οι άλλοι δεν μπορούν καν να αγωνιστούν στην Α΄ Εθνική κατηγορία. Είναι παίκτες Β΄ Εθνικής. Ποιος πολίτης θα αφήσει το Campions League για τη Β΄ Εθνική κατηγορία; Πάντως όχι το 1,5 εκατομμύριο που είναι αρκετό για να δώσει μια δυναμική ικανή στο πρώτο κόμμα να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση.
Η διαφορά ανάμεσα στον πρώτο και τους υπόλοιπους που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να λογίζονται ως υποψήφιοι πρωθυπουργοί είναι δυσθεώρητη. 8,5 εκατομμύρια πολίτες δεν ξέρουν ποια ή ποιον να ψηφίσουν για πρωθυπουργό. Η απουσία εναλλακτικής επιλογής για τη διακυβέρνηση της χώρας αφήνει ένα τεχνητό κενό. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών στην αποχή. Παραδίδει την εξουσία στη ΝΔ.
Ο πρωθυπουργός υπερτερεί σε όλους τους τομείς. Στο brand name, τη μόρφωση, τις εμπειρίες και την ικανότητα ηγεσίας. Εάν δεν υπάρξει μια κοσμογονία στο πολιτικό σκηνικό μέχρι τις εκλογές είναι αδύνατο αυτές οι διαφορές να καλυφθούν.
Το πρόβλημα δεν είναι υποκειμενικό. Είναι απόλυτα αντικειμενικό.
Ζητείται εναλλακτική
Όταν έγινε η μεγάλη Αλλαγή, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήρθε από το πουθενά. Είχε ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία, εξαιρετική μόρφωση αναγνωρισμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, έναν κοσμοπολιτισμό και μοναδικές ηγετικές ικανότητες. Χαρίσματα που τον ξεχώριζαν με την πρώτη ματιά.
Μπορεί πια να μην υπάρχει κάποιος αντίστοιχος, μπορεί κάποιος να μην τα έχει όλα αυτά στην εποχή μας, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην έχει τίποτα. Αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι έρωτας με την καρέκλα.
Η ευθύνη που έχουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι – τώρα – μεγαλύτερη από ποτέ. Δεν είναι ώρα για γενικότητες και αοριστολογίες. Το κενό που έχουν αφήσει δημιουργεί ένα τεράστιο έλλειμα δημοκρατίας. Οι επιλογές τους πρέπει να είναι συγκεκριμένες, να έχουν ονοματεπώνυμο. Εφόσον κανείς αρχηγός κόμματος δεν εκλαμβάνεται από την κοινωνία ως υποψήφιος πρωθυπουργός, οφείλουν να πουν ξεκάθαρα: “ Πρωθυπουργός θα είναι αυτός!”.
Εάν δεν δημιουργηθεί κάτι νέο και διαφορετικό και τα παλιά κόμματα αφήσουν τα πάντα να γίνουν ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές η χώρα μπορεί να κινδυνεύσει να πάει στα βράχια. Τότε, θα έχουν ήδη χαρίσει στη ΝΔ το διακύβευμα που θα κρίνει το τελικό αποτέλεσμα.





