Μήπως ήρθε η ώρα της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας;

Από την Ομάδα των 158 βουλευτών της “Νέας Δημοκρατίας” (ΚΟ) μπορεί να εμπλουτιστεί η κυβέρνηση (αντί “συμβούλων”) αλλά και να αποκτήσει και νέο επικεφαλής, αφού ο τελευταίος αποδοκιμάστηκε απ’ το 88% του Ελληνικού εκλογικού σώματος. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Από του 1875 ισχύει, αρχικά εθιμικά και με την εν συνεχεία κυρωθείσα (το 1927) η “αρχή της δεδηλωμένης” της πλειοψηφίας της βουλής, που είναι η μόνη η οποία δικαιούται να κυβερνήσει επί τετραετία δημοκρατικά.

Οι δυνατότητες της κοινοβουλευτικής ομάδας

Κατά το άρθρο 37 του ισχύοντος συντάγματος του 1975 ως τροποποιήθηκε το 1986 και 2001, «Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος που διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία».

Εάν κανένα κόμμα δε διαθέτει 151 έδρες, τότε ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης, στον αρχηγό του κόμματος που έχει σχετική πλειοψηφία και που ενδεχομένως μπορεί να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Το σύνταγμα δε λέγει πώς εκλέγεται ο αρχηγός ενός κόμματος -όχι πάντως δια βοής ούτε “πέρναγα, είδα φως ανέβηκα κι ανέλαβα το κόμμα” αλλά από την Κοινοβουλευτική Ομάδα (ΚΟ) των βουλευτών που εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές.

Ούτε ο κ. Κυρ.Μητσοτάκης μήτε ο κ. Στέφανος Κασσελάκης επελέγησαν από την ΚΟ του κόμματός των αλλά από “λαϊκά ψηφίσματα” μελών και μη του οικείου κόμματος αμφιβόλου διαπιστεύσεως ή με ένα δίφραγκο.

Οι νοθευτές της Δημοκρατίας, τιμωρούνται

Αν ο “αρχηγός” της ΚΟ δεν έχει εκλεγεί βουλευτής (περίπτωση Κασσελάκη) το Σύνταγμα δίνει εντολή (παρ.4 αρθρ.37) σε αυτόν/ην που προτείνει η ΚΟ του κόμματός του. Μάλιστα σε περίπτωση ισοψηφίας, λαμβάνει εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως η παλαιότερη ΚΟ (ερμηνευτική δήλωσις). Εν αδυναμία του πρωθυπουργού να ασκήσει τα καθήκοντα του, η ΚΟ προτείνει τον αντικαταστάτη του εφ’ όσον διατηρεί την απόλυτη πλειοψηφία ή τουλάχιστον έχει τα 2/5 (120) των βουλευτών. Είναι προφανές ότι ο τρίτος πολιτειακός πυλώνας μετά τον/την πρόεδρο της δημοκρατίας και της Βουλής είναι η ΚΟ με την απόλυτη πλειοψηφία – άλλως “πάμε για εκλογές”.

Δυστυχώς, το φλύαρο και πονηρό σύνταγμα 1975 των Τσάτσου-Τούρκογλου δεν ρύθμισε σαφώς και οριστικώς τον τρόπο λειτουργίας της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Με την επιθυμία του “εθνάρχη” και των επιγόνων του, η ισχύς της ΚΟ παραμερίστηκε και η αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος παραβιάστηκε υπέρ μιας παλαιοκομματικής καμαρίλας που διορίζει “πρωθυπουργούς” κατά πώς συμφέρει τον παραδοσιακό κοτσαμπασισμό.

Η ώρα της κοινοβουλευτικής ομάδας

Εξ ου και μεταπολιτευτικά είχαμε δεκάδα πρωθυπουργών μεταξύ των ο οποίων και ο… Παπαδήμος που υπέγραψε το πρώτο από τα κατάπτυστα μνημόνια του παράτυπου Eurogroup.

Ο Ελληνικός λαός όμως δεν ξεχνά και ενστικτωδώς τιμωρεί τους νοθευτές της δημοκρατίας, το μεν δια της αποχής στις εκλογές, το δε δια της αποδοκιμασίας σύμπαντος του πολιτικού κόσμου και υποκόσμου. Θέλει άνδρες και γυναίκες να τον κυβερνούν κι όχι ανδρείκελα.

Επέστη συνεπώς η στιγμή ν’ ανακτήσει τον καταστατικό της ρόλο η ΚΟ της ΝΔ και να εκλέξει αρχηγό στον οποίο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν’ αναθέσει την κυβέρνηση μέχρις ότου αυτός κρίνει ή οι περιστάσεις το επιβάλλουν, ότι οφείλει να αναβαπτιστεί στη λαϊκή ετυμηγορία. Για να τελειώνει η τωρινή ανωμαλία, να μας διοικεί κάποιος που στερείται νομιμοποιήσεως ως άλλωστε ο ίδιος το είχε ζητήσει προ των Ευρωεκλογών και τώρα το λησμόνησε.