Να τι λένε στην Αμερική για τον Κασσελάκη

Είναι η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη μία ευχάριστη έκπληξη; Σαφώς και ναι. Προσδίδει αέρα ανανέωσης στην ελληνική πολιτική σκηνή. Έτσι δεν είναι; Προσπάθησα να ρωτήσω για αυτόν στη Νέα Υόρκη, έκανα ουκ ολίγα τηλεφωνήματα, έστειλα μηνύματα στο Messenger, και άλλα πολλά. Μια “σταλιά τόπος” είναι η Ομογένεια. Ο ένας φίλος, μου έδωσε το τηλέφωνο κάποιου άλλου γνωστού του, που τον ξέρει και, πάντα ρωτούσα με αγωνία για τον ίδιο και το ήθος του, τις ικανότητές του, και την πορεία του εδώ.

Ε λοιπόν, παντού, άκουσα τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Έχει πάντα καλή διάθεση, χιούμορ, ευγένεια, δύναμη και δουλεύει νυχθημερόν. Και όταν έχεις τέτοια νοητική σκευή, αποκτάς και εχθρούς. Αυτό ήδη φαίνεται να συμβαίνει στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, τηλεφώνησα και στην Goldman Sachs δύο φορές, μα δεν κατάφερα να αποσπάσω κάποια δήλωση. Δεν είναι πρακτική της Τράπεζας. Καθώς όμως επέμενα, λέγοντας ότι εργαζόταν εκεί το 2009, μία ευγενική κυρία μού τόνισε «κοίταξε, για να έχει εργαστεί σε εμάς, σίγουρα έχει τρομερές ικανότητες».

Στον Εθνικό Κήρυκα, όπου και η ταπεινή μου αφεντιά αρθρογραφεί, πάλι έχουν να πουν κάτι θετικό. Όταν το εβδομαδιαίο Περιοδικό (Σάββατο 20-Κυριακή 21 Μαΐου, 2023), φιλοξενούσε μία συνέντευξή του, είχε και ένα δικό μου κείμενο για τις τρεις απειλές που απουσίαζαν από την προεκλογική ατζέντα του Μαΐου, και το οποίο, είχε πρωτοδημοσιευτεί στο SLpress. Τότε, η συνέντευξη εκείνη στην Γιάννα Κατσαγεώργη, είχε τον προφητικό τίτλο “Ένας σύγχρονος “Μικρός Πρίγκιπας” στον πλανήτη του ΣΥΡΙΖΑ”.

Ο Κασσελάκης είναι μεθοδικός, και εφαρμόζει λεπτομερή σχεδιασμό σε ότι έχει βάλει σαν στόχο, είναι μία δική μου προσωπική εκτίμηση. Έτσι άλλωστε δουλεύει η Αμερική. Στην Αμερική, μαθαίνεις να δουλεύεις με deadlines και αποτελέσματα. Και πάλι deadlines! Και περιπλανώμενος ρήτορας να είσαι, deadlines έχεις.

Από το αμερικανικό όνειρο στο ελληνικό

«Είναι αμερικανοτραφής», λένε κάποιοι στην Ελλάδα τώρα. Μα είναι αυτό κάτι αρνητικό; Η Αμερική έχει πολλά προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα, είναι άκρως σημαντική χώρα και σε εφοδιάζει με ασύλληπτες δυνατότητες. Και όταν έχεις ζήσει το “Αμερικανικό Όνειρο”, θέλεις να μιλήσεις και για το “Ελληνικό Όνειρο”, αν πραγματικά αγαπάς την Ελλάδα.

Είναι έξυπνος, γιατί μιλάει τώρα για ΣΥ.ΡΙΖ.Ανασυγκρότηση, και όχι, για Αριστερά, η οποία είναι μια λέξη χιλιοτσαλακωμένη. Μιλάει για τον αξιακό κώδικα της Αριστεράς και μία Αριστερά «που θα λύνει τα προβλήματα του τόπου», όπως είπε στον Πάνο Χαρίτο του Kontra Channel. Έχει το χάρισμα και την ομορφιά που σου δίνει η κοινωνική μόρφωση, και όχι μόνο τα βιβλία. Έχει χρόνια μόχθου πίσω του. Και, ο Παύλος Πολάκης που “τον πρότεινε” – μπορεί κάποιες λέξεις του να είναι υπερβολικές στις αναρτήσεις του στα social media – είναι όμως, ένας άνθρωπος που συγκρούεται, και σαν τέτοιος, αξίζει σεβασμού.

Ο ίδιος ο Κασσελάκης θεωρεί πως είναι ο μόνος που θα νικήσει τον Μητσοτάκη! Στην Αμερική “μαθαίνεις” να κάνεις τέτοιου τύπου φιλόδοξες σκέψεις, να παινεύεις τον εαυτό σου δηλαδή. Η τόλμη εδώ επιβραβεύεται, ειδάλλως θάβεις χρυσάφι. Και ίσως έχει δίκιο. Είναι ικανός να νικήσει και την Δεξιά που φτωχοποιεί τους Έλληνες, μέσω της εργαλειοθήκης του νεοφιλελευθερισμού. Μία Δεξιά, που έχει καταφέρει μέσω προπαγάνδας δυστυχώς, με ανοχή και του στενοκέφαλου ΠΑΣΟΚ, να κάνει τους μισούς Έλληνες να πιστεύουν ότι για τα δεινά της Μεταπολίτευσης φταίει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, 2015-19. Κάτι που είναι αστείο, και κάτι που αδικεί τον Αλέξη Τσίπρα.

Και, εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν χαθεί, έρχονται τα πάνω-κάτω, και εμφανίζεται ένας υποψήφιος από το πουθενά και όλα αρχίζουν να έχουν πάλι ενδιαφέρον. Mα αυτό δεν είναι η πολιτική; Να μετουσιώνεται η Αριστερά σε πατριωτική Αριστερά και να μιλάει ο Κασσελάκης από τα Χανιά για κάθε σπιθαμή ελληνικού χώρου που πρέπει να προστατευτεί, να μιλάει για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας (στη Γαλλία έγινε το 1905), να μιλάει για «κοινωνική ανασυγκρότηση και πολιτική ανασυγκρότηση» και άλλα πολλά…

Εν κατακλείδι, ένα είναι το ερώτημα: Η Ελλάδα είναι τυχερή που τον έχει ή όχι; Η απάντηση δεν έχει νόημα να δοθεί βιαστικά και το γεγονός είναι πως χρειάζονται “πολλοί κασσελάκηδες” της μητροπολιτικής Ελλάδας να αναδειχθούν, αλλά και από την Ομογένεια, πολλοί να γυρίσουν πίσω στα πάτρια εδάφη για να φτιάξει η χώρα. Ο Ελληνοαμερικανός φίλος στη Νέα Υόρκη μού είπε πάντως με έμφαση «Ηe will win the race. Μark my words!»