Νέα Αριστερά: Η ανώμαλη προσγείωση από την εξουσία στο περιθώριο
08/01/2024
Δεύτερες σκέψεις έχουν αρχίσει και κάνουν στη Νέα Αριστερά καθώς διαπιστώνουν την χαμηλή απήχηση που έχει το εγχείρημά τους στην κοινωνία, όπως τουλάχιστον το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Δηλαδή, τί δεύτερες σκέψεις! Μιλάμε για μεγάλο κλάμα!
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και εύκολο να τελειώνει τόσο απότομα και άδοξα το “σύντομο καλοκαίρι της εξουσίας”. Βλέπετε είναι και νέα παιδιά. Γεύτηκαν την εξουσία νωρίς και μάλιστα στα πολύ υψηλά πατώματα και τώρα ανώμαλη προσγείωση στην πολιτική μιζέρια. Δεν είναι και λίγο όταν πριν εμφανιστεί ο “τρισκατάρατος” καπιταλιστής Κασσελάκης η Έφη, το κορίτσι μας, θεωρούσε ότι είχε στην τσέπη της την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει την κάτω βόλτα εκλογικά, παρέμενε αξιωματική αντιπολίτευση και τα παιδιά είχαν λόγους να πιστεύουν πως πάλι θα ξαναβρεθούν αγκαλιά με χαρτοφυλάκια. Γιατί όταν βρεθείς μια φορά αγκαλιά, δύσκολα επιστρέφεις στην ταπεινή καθημερινότητα. Πρέπει να έχεις πολύ δυνατό χαρακτήρα και αμφιβάλω εάν τα πρώην παιδιά της Κουμουνδούρου είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ανοσία απέναντι στον ιό της εξουσίας.
Βέβαια, η Νέα Αριστερά οργανώνεται ως κόμμα και ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Χαρίτσης, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Μόνο που οι κινήσεις του δεν συγκινούν πλέον τα Μίντια. Πάνε οι καιροί που δημοσιογράφοι και κάμερες έτρεχαν από πίσω τους! Τώρα, διαπιστώνουν ότι έχουν ξεπέσει στα αζήτητα. Ψάχνουν για μία σταγόνα δημοσιότητας και τα άπονα Μίντια δεν τους την δίνουν. Μόνο αν ρίξουν καμία ομοβροντία εναντίον του Κασσελάκη και του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν να προσελκύουν την προσοχή των δημοσιογράφων. Κατά τα άλλα ξηρασία…
Κάπως έτσι πορεύονται προς τις ευρωεκλογές με την ελπίδα να καταφέρουν να εκλέξουν ευρωβουλευτή και να μην πάνε άπατοι. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά όλες οι δημοσκοπήσεις είναι πολύ σκληρές μαζί τους. Και όπου υπάρχει εκλογική φτώχεια, υπάρχει και πολιτική γκρίνια. Έτσι κι αλλιώς οι “6+6” (ομολογώ ότι στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ επινοούσαν πάντα πρωτότυπα ονόματα για τους κατά καιρούς φράξιες) δεν ήταν και στα μέλια με την περιβόητη “Ομπρέλα”. Κι αν συμπορεύτηκαν το έκαναν για να επιβιώσουν κοινοβουλευτικά.
Απ’ ότι μαθαίνω, πάντως, η “Ομπρέλα” μοιάζει πιο ανθεκτική στην πολιτική κακοκαιρία. Θα μου πείτε ομπρέλα είναι και με σκληρό “αριστεριλίκι”, ίσως λιγότερο εκτεθειμένη στον ιό της εξουσίας από τους συντρόφους “6+6”. Για να πω την αμαρτία μου, δεν γνωρίζω και τόσο καλά τα ενδότερα των έσω, ούτε ο Ευκλείδης με πείθει, αλλά τι να κάνω και εγώ, όσα μαθαίνω σας τα λέω…
