Ο διαγκωνισμός Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη για την πολιτική παρακαταθήκη Σημίτη

Περισσότερο πολιτικός στον δικό του λόγο ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, με σαφείς αναφορές στους σταθμούς της οκτάχρονης πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη. Σημείωσε τις δύο πολιτικές στις οποίες συναντήθηκαν οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την ΟΝΕ και την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Απέφυγε ρητή αναφορά στον “εκσυγχρονισμό” που είχε κάνει στην αρχική του δήλωση, αλλά περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του, της μεθοδικότητας, του ρεαλισμού, της υπευθυνότητας, το “περίφημο μπλοκάκι” και τον στόχο του «να απαλλαγεί η πατρίδα από βαρίδια και παθογένειες δεκαετιών, και τον αγώνα του να μεταρρυθμίσει το κόμμα του».

Με περισσότερα βιωματικά στοιχεία από την γνωριμία του με τον Κώστα Σημίτη και σε πρώτο ενικό με την προσφώνηση “αγαπημένε μου πρόεδρε”, ο λόγος του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος στάθηκε στην σταθερή σχέση μέχρι το τέλος του εκλιπόντος με το κόμμα, του οποίου τώρα ηγείται. «Η πατρίδα τιμά τον πρωθυπουργό που έκανε πράξη την ισχυρή Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ αποχαιρετά τον δεύτερο ηγέτη του μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου» ανέφερε ο κ. Ανδρουλάκης.

Έκανε ρητή αναφορά στον εκσυγχρονισμό στην πάλη του ενάντια στον πελατειασμό και στην απαραίτητη συσπείρωση της πλειοψηφίας γύρω από τον εκσυγχρονισμό στον οποίο έδωσε προοδευτικό πρόσημο. Σημείωσε δε ότι είχε προειδοποιήσει το 2008 για την οικονομική κρίση. Σε μία προσπάθεια να τονίσει τις διαφορές από την διακυβέρνηση Μητσοτάκη σημείωσε ιδιαίτερα τον κοινωνικό χαρακτήρα της πολιτικής του Κώστα Σημίτη με έμφαση στην υγεία και την παιδεία.

Μετά τον Σημίτη: Πρόεδρος από τον εκσυγχρονιστικό χώρο;

Η εκθειαστική αρχική δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η απόφαση για το τετραήμερο πένθος και η εκφώνηση του επικήδειου προκάλεσαν αίσθηση και συζητήσεις στο εσωτερικό της ΝΔ, ειδικά στο κοντράστ με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς της ΝΔ, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι δεν παραβρέθηκαν στην κηδεία. Ο μεν Κώστας Καραμανλής περιορίστηκε σε μία εντελώς τυπική δήλωση στο πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού, ο δε Αντώνης Σαμαράς έδωσε και πολιτικό υπόβαθρο υπογραμμίζοντας ότι «ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο βασικός ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος της Παράταξής μας». Πάντως ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου παραβρέθηκε στην κηδεία καθώς βρίσκεται στην Κίνα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο που δημιουργούν οι συμβολισμοί γύρω από τον θάνατο και την κηδεία του Κώστα Σημίτη, αποκτά νέο περιεχόμενο η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα ανακοινώσει την επόμενη εβδομάδα για τον/την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ειδικότερα εάν και με την επιλογή του προσώπου θελήσει να συμβολίσει την κληρονομιά του εκσυγχρονισμού την οποία διεκδίκησε με την στάση του στον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Δεν είναι δίχως σημασία ότι στις σκληρές δηλώσεις της Αφροδίτης Λατινοπούλου για τον Κώστα Σημίτη, απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, αλλά και κορυφαία στελέχη όπως ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνης Γεωργιάδης.

Εφόσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινηθεί σε αυτό το πλαίσιο στο θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η ανανέωση της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, ενώ υπάρχουν στο τραπέζι του Μαξίμου δύο ακόμη ονόματα του Ευάγγελου Βενιζέλου και εσχάτως του Αλέκου Παπαδόπουλου. Το προηγούμενο διάστημα πάντως εξετάστηκε και το ενδεχόμενο να μετακομίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Προεδρία. 

Στην περίπτωση πάντως που ο πρωθυπουργός με την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θελήσει να συμβολίσει ότι επιμένει στα ανοίγματά του στον εκσυγχρονιστικό και κεντρώο χώρο θα υπάρξουν πολιτικές αντιδράσεις. Αφενός θα φέρει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ που δύσκολα δεν θα ψηφίσει μία πρόταση από τον πολιτικό χώρο στον οποίο και το ίδιο κινείται.

Από την άλλη όμως να διευρύνει το ρήγμα στην κεντροδεξιά παράταξη καθώς πολλοί από τους βουλευτές της ΝΔ θέλουν να δουν Πρόεδρο από τον δικό τους χώρο. Εάν ο πρωθυπουργός επιχειρήσει την περαιτέρω διείσδυση του στον χώρο του πολιτικού κέντρου, ενδεχομένως να πάρει τμήμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και αυτό να αποτυπωθεί και στις μετρήσεις. Αλλά από την άλλη θα αφήσει χώρο στην πέραν της ΝΔ Δεξιά και ενδεχομένως την δημιουργία νέου πολιτικού φορέα.