Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης και η έξαλλη αντιπολίτευση

Η προεκλογική περίοδος έχει τελειώσει. Και τούτο ισχύει για όλους. Και για τους νικητές και για τους ηττημένους. Οι νικητές είναι πολύ νωρίς για να κριθούν, αν και η κριτική που δέχονται είναι ως να διανύουν την τελευταία ευθεία πριν την ολοκλήρωση της θητείας τους. Μόλις έχουν “σπάσει” τις 100 πρώτες ημέρες στην εξουσία. Λάθη έγιναν. Δεν είναι, ωστόσο, από εκείνα που δεν διορθώνονται.

Στην αντίπερα όχθη, οι ηττημένοι, με τη στάση και την εν γένει συμπεριφορά τους, είναι μονίμως αντιδρούντες και καθολικά διαμαρτυρόμενοι. Η ακολουθούμενη τακτική βασικά είναι ως να υπενθυμίζουν στην κοινή γνώμη ότι όχι μόνο δεν κατάφεραν να κερδίσουν τις εκλογές, αλλά ούτε και αντιπολίτευση ξέρουν να κάνουν. Αγνοούν το προφανές. Μια καλή αντιπολίτευση, μπορεί και να κυβερνήσει καλά.

Το ΑΚΕΛ συνεχίζει από το σημείο που έμεινε με την προηγούμενη κυβέρνηση, ενώ στο λόμπι της μεγάλης, πλέον αντιπολίτευσης, συμμετέχει και ο ΔΗΣΥ, που μετά την ήττα στις προεδρικές εκλογές, πέραν των άλλων, εξωτερικεύει κρίσης ταυτότητας. Ταυτόχρονα και με στοιχεία έντονης εσωστρέφειας. Αυτά τα περνά και το άλλο μεγάλο κόμμα, που αναζητεί εδώ και χρόνια να βρει την πολιτική και ιδεολογική του ταυτότητα. Στο ΑΚΕΛ έχουν, πάντως, μια ξεκάθαρη γραμμή πλεύσης. Είναι απέναντι για όλα και σε όλους. Εκείνο, που μπορεί να αλλάξει- ενόψει και συνεδρίου τον φθινόπωρο- είναι να διαμορφωθεί και πρόταση διακυβέρνησης. Αλλά και να διαψεύσουν την εντύπωση πως μόνιμος στόχος, μετά την παρένθεση του 2008-2013, δεν είναι η κατάκτηση της εξουσίας, αλλά τα ψηλά ποσοστά.

Η… υπεύθυνη αντιπολίτευση

Στον ΔΗΣΥ με την καραμέλα της… υπεύθυνης αντιπολίτευσης, μια μερίδα αξιωματούχων θέλει να είναι έντονο το κόμμα απέναντι στην κυβέρνηση. Ωστόσο, αγνοούν ή σκοπίμως το κάνουν, ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους στήριξε τον νυν Πρόεδρο. Ψηφοφόρους στους οποίους θα απευθυνθούν σε ένα χρόνο, στις διπλές εκλογές, για ευρωβουλή και τοπική αυτοδιοίκηση.

Μια άλλη μερίδα στελεχών, είναι πιο κοντά στη λογική της λάιτ αντιπολίτευσης. Δηλαδή και να διαφωνεί με την κυβέρνηση, αλλά και ενίοτε να στηρίζει κυβερνητικές αποφάσεις. Όταν τούτο ξεκαθαριστεί θα μπορεί το κόμμα να λειτουργεί περισσότερο πολιτικά. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι η εκλογική ήττα, οδήγησε το κόμμα της συντηρητικής παράταξης σε εκλογικές διαδικασίες, σε αλλαγή της ηγεσίας.

Δεν πρόκειται για ανανέωση, αλλά για παράκαμψη, σε μεγάλο βαθμό, των λοχαγών και της επικράτησης των δεκανέων. Εάν θα τους βγει αυτό το μοντέλο είναι κάτι που θα το δούμε στη συνέχεια. Θα χρειαστεί επανεκκίνηση και επανακαθορισμό πολιτικών, νοοτροπιών και συμπεριφορών. Το να πατάει κανείς σε πολλές βάρκες, τούτο κάποτε καθίσταται επικίνδυνο.

Τα παράδοξα ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ

Η σωστή αντιπολίτευση, που πρέπει να υπάρχει και να ασκείται και μάλιστα έντονα, επιβάλλεται όπως στηρίζεται στο συστηματικό έλεγχο της κυβέρνησης και στην υιοθέτηση επιχειρηματολογίας, που να οδηγεί σε δεύτερες σκέψεις την εκτελεστική εξουσία, Να την οδηγεί να αναπροσαρμόζει πολιτικές της. Αυτό δεν γίνεται.

Η κυβέρνηση βρίσκεται στις αρχές της θητείας της. Λάθη έγιναν, κυρίως στην επιλογή προσώπων και των διορισμών εν γένει. Ο πρόεδρος δεν έχει ανάγκη να δίνει λόγο σε κανένα σε σχέση με την επιλογή συνεργατών του. Αυτός έχει εκλεγεί και μάλιστα η ψήφος, που έλαβε ήταν πολυσυλλεκτική. Συνεπώς, μπορεί να κάνει διορθωτικές κινήσεις και να θέσει σε μια άλλη βάση τις επιλογές, όπως ο ίδιος τις έθεσε. Χρόνος υπάρχει, αλλά εάν δεν αξιοποιηθεί θα εδραιώνονται εικόνες, που δύσκολα θα ανατραπούν.

Υ.Γ.: Βιώνουμε το εξής παράδοξο: Το μεν ΑΚΕΛ να χαρακτηρίζει την νυν κυβέρνηση ως συνέχεια της προηγούμενης, το δε ΔΗΣΥ επιχειρεί να την αποσυνδέσει. Σε βαθμό, μάλιστα, που απορρίπτει, καταψηφίζει και αποφάσεις της δικής του κυβέρνησης, που τώρα παρουσιάζονται ενώπιον της Βουλής.