Οι δύο δρόμοι της ΝΔ: Εξέλιξη ή συρρίκνωση

Πράγματι, η πρόσφατη εμπειρία της Τσιπροβαρουφάκειας διαχείρισης της οικονομίας, της καταστροφικής διαχείρισης των συνόρων και της εξωτερικής πολιτικής του κ. Κοτζιά, τρόμαξαν μέχρι και πρώην Αριστερούς, φέρνοντας τη ΝΔ στην εξουσία με μια οιονεί λευκή επιταγή: “Κάντε ό,τι θέλετε, αρκεί αυτοί να μην γυρίσουν”. Και την επιταγή αυτή η  ΝΔ την εξαργύρωσε κάνοντας πολλά: Τέμπη, Θεσσαλία, υποκλοπές, λίστα Πέτσα, διαρροές mail αποδήμων…

Όμως η έλευση Κασσελάκη στον θίασο ΣΥΡΙΖΑ, οι επακόλουθοι εσωκομματικοί σπαραγμοί  και η πρόσφατη εκπαραθύρωσή του σηματοδοτούν μια προδιαγεγραμμένη διολίσθηση στην πολιτική λήθη. Η φαρσοκωμωδία που παρακολουθούμε ενδέχεται να έχει πολλά επεισόδια, αλλά λίγο μπορούμε να αμφιβάλλουμε για το τέλος της. Που σημαίνει ότι η λευκή επιταγή του κ. Μητσοτάκη είναι υπό ανάκληση, όπως έδειξε και η εκλογική καθίζησή της στις ευρωεκλογές.

Χωρίς αντίπαλο η ΝΔ

Χωρίς το αντίπαλο δέος που τον τοποθέτησε και τον διατήρησε στην εξουσία, μοναδικό του άλλοθι μένει η παντελής απουσία αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ αναζητά νέα ηγεσία, αλλά ποιος μπορεί να συνοψίσει τις διαφορές των υποψηφίων; Και οι ίδιοι προσέχουν να μην διατυπώσουν πολιτικές θέσεις, που άλλωστε δεν διαθέτουν. Μόνο, σλόγκαν προοδευτικότητας και νοσταλγία πράσινου ήλιου. Τα δε μικρότερα κόμματα έχουν προβλήματα υπερβολικά πολλά για να αναλυθούν εδώ, ενώ νέες αξιόπιστες πολιτικές δυνάμεις δυστυχώς δεν φαίνονται στον ορίζοντα.

Υπό άλλες συνθήκες, και αν οι γείτονές μας ήταν Σκανδιναβοί, όλο το παραπάνω τσίρκο θα ήταν απλώς διασκεδαστικό και αφορμή για ποπ κόρν. Όμως η κατάσταση είναι σοβαρή:

• Ο Ράμα φυλακίζει ή δολοφονεί Έλληνες μειονοτικούς και ανεβοκατεβάζει Δημάρχους στην Χιμάρα. Τα Σκόπια έχουν καταντήσει την Συμφωνία των Πρεσπών κουρελόχαρτο.
• Τούρκοι λαθροδιακινητές έχουν κάνει το Αιγαίο ξέφραγο αμπέλι, με αφίξεις αντίστοιχες εκείνων πριν την επίθεση στον Έβρο.

• Πληροφορίες αναφέρουν άδειασμα των αποθηκών μας στα νησιά από πυρομαχικά που δωρίζονται στην Ουκρανία για να είμαστε στην “σωστή πλευρά της ιστορίας”, την στιγμή που η Ουκρανία συζητά την προμήθεια κινητήρων για το νέο τουρκικό μαχητικό 5ης γενιάς.
• Οι έρευνες λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα της Κάσου παρεμποδίζονται από πλοία της τουρκικής “Γαλάζιας Πατρίδας” και ούτε τα περίφημα “θαλάσσια πάρκα” δεν προχωρούν χωρίς τουρκική συνδιαχείριση.
• Η τουρκική αμυντική βιομηχανία ετοιμάζει νέα υποβρύχια, βαλλιστικούς πυραύλους, αντιαεροπορικό σύστημα, τα οποία θα μετατρέψουν το Αιγαίο σε τουρκική λίμνη.
• Η δημογραφική κατάρρευση επιταχύνεται (140 χιλ. θάνατοι το 2022, έναντι 76 χιλ. γεννήσεων).

Και μπροστά σε όλα αυτά, το πολιτικό πρόταγμα με το οποίο επέλεγε ο κ. Μητσοτάκης να απασχολεί για μήνες των ελληνικό λαό ήταν ο γάμος ομοφυλοφίλων ή, αργότερα, η παράνομη πισίνα του κ. Κασσελάκη.

Κενό στρατηγικής της κυβέρνησης

Είναι σαφές ότι μόλις τα πράγματα παρεκκλίνουν λίγο από κόντρες με τον ΣΥΡΙΖΑ και ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αναδεικνύεται η απόλυτη έλλειψη υψηλής στρατηγικής στο επιτελείο του κ. Μητσοτάκη:

• Η άμυνα του Έβρου το 2020 έγινε μετά από πολύμηνη αδράνεια στην φύλαξη των συνόρων και λίγο αφού τα ΜΑΤ έπαιζαν ξύλο με τους Χιώτες για να καταπιούν οι τελευταίοι τα μόνιμα ΚΥΤ.
• Οι αγορές Belharra και Rafale έγιναν μετά από εξαγγελία σχεδόν στάσιμου προϋπολογισμού για την Εθνική Άμυνα (3,397 εκ. το 2020 έναντι 3,389 εκ. το 2019, αύξηση 0,2%).
• Η μερική χάραξη της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ έγινε μετά το τουρκολιβυκό μνημόνιο και μάλιστα με περιορισμένα δικαιώματα για την Κρήτη.

Δηλαδή όλα με το ζόρι, ασθμαίνοντας και εκ των υστέρων. Καμία στρατηγική, κανένα όραμα. Και μόλις ο Σουλτάνος βρέθηκε σε θέση αδυναμίας, ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Γεραπετρίτη προσέτρεξαν να του ρίξουν το σωσίβιο της “Διακήρυξης των Αθηνών”, η οποία τον εξάγνισε ώστε να πάρει τα F-16. Όπως λένε οι αγγλοσάξωνες, «αρπάξαμε την ήττα από τα σαγόνια της νίκης».

Πριν τρία χρόνια έγραφα ότι ο κ. Μητσοτάκης μάλλον θα απεύχεται την ιστορική ρετσινιά του κ. Σημίτη. Ότι ίσως δεν θα θέλει να τον θυμούνται για το ότι μας κληροδότησε μια “Γαλάζια Πατρίδα” όπως ο Σημίτης μας κληροδότησε “γκρίζες ζώνες”. Ίσως να έσφαλα παταγωδώς. Ίσως να μην έχει ούτε εκείνος τέτοιες ευαισθησίες ως προς την υστεροφημία του, και ευχαρίστως να έκανε μια τέτοια εκχώρηση –εξ ονόματός μας βεβαίως.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει ήδη επιτύχει σημαντικό έργο: Aπομάκρυνε τον ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία και μας έφτιαξε πλατφόρμα για να κάνουμε υπεύθυνες δηλώσεις ηλεκτρονικά. Αν αποχωρούσε σήμερα, μετά από λίγο όλοι θα τον ευλογούσαν για το gov.gr και θα τον μνημόνευαν ακόμα και για τους εξοπλισμούς, ξεχνώντας ότι εξωθήθηκε να τους υλοποιήσει. Αυτό, βεβαίως, αν αποχωρούσε αξιοπρεπώς, και όχι υπό το άγος κάποιας εθνικής καταστροφής, την οποία φέρνει ολοένα και πιο κοντά με την διαρκή άρνησή του να διαμορφώσει υψηλή και μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική.

Μάλλον ο κ. Μητσοτάκης δεν συλλογίζεται μια οικειοθελή αποστρατεία. Ο ίδιος διέψευσε ότι προτίθεται να βγει στην σύνταξη για μια ευρωπαϊκή θέση – αν και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι τα σενάρια ήταν τόσα που εξανάγκασαν σε μια τέτοια διάψευση. Ταυτοχρόνως, η πρόταση Τζιτζικώστα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ίσως να συνιστά ακριβώς μια τέτοια απόπειρα συνταξιοδότησης ενός μελλοντικού διεκδικητή – και δη Βορειοελλαδίτη. Ανεξαρτήτως των προθέσεών του, οι πολιτικές του κ. Μητσοτάκη απαιτούν επειγόντως ισχυρό αντίλογο ως προς το στρατηγικό τους κενό.

Εσωκομματική αντιπολίτευση

Από την άνωθεν περιγραφείσα εικόνα διάλυσης της αντιπολίτευσης, αναπόδραστο συμπέρασμα είναι ότι η μοναδική συγκροτημένη αντιπολίτευση στον κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί παρά να είναι… εσωκομματική. Ο κ. Τζιτζικώστας θα συνεχίσει να μένει διακριτικός. Ο δε κ. Δένδιας, διατηρώντας τους τόνους ούτε πολύ ψηλά, ούτε πολύ χαμηλά, καταγράφει την παρουσία του χωρίς να δίνει λαβές, και υφίσταται ταπεινώσεις χωρίς να σηκώνει το γάντι (βλ. κόψιμο ομιλίας του στο Συνέδριο από τα βίντεο του κόμματος). Τέλος, οι κ.κ. Σαμαράς και Καραμανλής κάνοντας και την δική τους παρουσία ολοένα και πιο αισθητή, ενδεχομένως αντανακλούν την επιθυμία της βάσης για στροφή “σε βασικές αρχές”, ή ακόμα και προλειαίνουν μια τέτοια επιστροφή.

Θα έλεγε κάποιος ότι οι διάφορες πτέρυγες της ΝΔ προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα μιας εθνικής καταστροφής, η οποία θα ρηγματώσει την εσωκομματική μονοκρατορία του κ. Μητσοτάκη και θα τους δώσει άνοιγμα διεκδίκησης της αρχηγίας. Αν καιροσκοπικά καιροφυλακτούν για κάτι τέτοιο, ας συνειδητοποιήσουν ότι το κόμμα τους θα έχει τότε – στην καλύτερη περίπτωση –την τύχη του ΠΑΣΟΚ μετά το Καστελλόριζο και ότι άπαντες θα θεωρηθούν συνένοχοι. Τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη δεν θα σώσει ούτε μια συνεργασία με ένα ΠΑΣΟΚ υπό την Άννα Διαμαντοπούλου, αν πράγματι υπολογίζει μια αντιστροφή του σχήματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Όλες οι παραπάνω τακτικίζουσες πτέρυγες της ΝΔ ίσως θα έπρεπε να διερωτηθούν: πώς τους ακούγεται το “ΝΔ-ΚΙΝΑΛ”; Οι σωστές τακτικές κινήσεις είναι απαραίτητες, αλλά αν κάτι μας δίδαξε η “πρώτη φορά Αριστερά”, είναι ότι τακτική χωρίς στρατηγική δεν πάει πολύ μακριά. Καλύτερα λοιπόν η εσωκομματική αντιπολίτευση να κινηθεί εγκαίρως με μια πλατφόρμα αρχών, οράματος και στρατηγικής, ώστε να προλάβει ένα κακό που θα συμπαρασύρει και την ίδια.