Οι εραστές των ετοιματζίδικων κλισέ

Για όλα τα θέματα, που απασχολούν την κοινωνία, την χώρα εν γένει, υπάρχουν γενικές και ετοιματζίδικες λύσεις. Αυτό βολεύει την πεπατημένη, όλους εκείνους, που εξυπηρετούνται με τα “λιμνάζοντα νερά”. Είτε αφορούν το Κυπριακό, είτε άλλα θέματα, υπάρχει ενίοτε μια ενιαία προσέγγιση, με την επιστράτευση προσεγγίσεων- κλισέ.

Παρακολουθήσαμε την υποβολή του ενδιάμεσου πορίσματος της Ερευνητικής Επιτροπής για τα “χρυσά διαβατήρια”. Όταν πέραν από τις μισές υποθέσεις αντιμετωπίσθηκαν, χωρίς να ληφθούν υπόψη τα κριτήρια, τότε το σκάνδαλο είναι μεγατόνων. Και ακόμη είναι ενδιάμεσο το πόρισμα. Και ακόμη δεν έχει δημοσιοποιηθεί.

Και ποια η αντίδραση από την κυβέρνηση; «Δεν είχαμε λεφτά τότε» και πως έπρεπε να υπάρξει «ένα πρόγραμμα προσέλκυσης επενδύσεων». Είναι αυτά επιχειρήματα ή κουβέντες συγκάλυψης στο φαγοπότι που έγινε; Τα επιχειρήματα παραπέμπουν στη συγκάλυψη και σε φτηνές δικαιολογίες. Την ίδια ώρα, το ενδιάμεσο πόρισμα, παραμένει στην Γενική Εισαγγελέα μέχρι να εξεταστεί για τα περαιτέρω βήματα και μετά να αποφασισθεί για να δοθεί στη δημοσιότητα. Και γιατί;

Πώς συνδέεται η εξέταση του πορίσματος από τη Νομική Υπηρεσία με τη δημοσιοποίηση του; Η δημοσιοποίηση συνδέεται με τη διαφάνεια και τη δημοκρατία και κανείς δεν μπορεί να επικαλείται διάφορα επιχειρήματα. Η θεσμική εμπλοκή της κυβέρνησης είναι δεδομένη και προφανώς οι όποιες κινήσεις γίνονται, που αποτρέπουν τη δημοσιοποίηση, ενισχύουν την καχυποψία. Δεν είναι μόνο στα σκάνδαλα, που υπάρχει η ίδια προσέγγιση.

Κλισέ και στο Κυπριακό

Παρακολουθούμε τα όσα διαδραματίζονται ενόψει της άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό, στη Γενεύη, στις 27-29 Απριλίου. Η τουρκική πλευρά, περιγράφει εδώ και καιρό ένα άλλο αφήγημα, αυτό των δυο κρατών. Η πολιτική που διαχρονικά υιοθετούσε, αλλά προωθούσε συγκαλυμμένα, τώρα είναι η επίσημη και θα τεθεί στη Διάσκεψη της ερχόμενης εβδομάδας. Και μάλιστα, όχι μόνο θέτει αυτή την αξίωση, αλλά εκτοξεύει και απειλές εάν δεν γίνει αποδεκτή.

Και η ελληνική πλευρά πώς αντιδρά; Με τα γνωστά επαναλαμβανόμενα κλισέ, με τις γενικόλογες ατάκες. Έχει αποδεχθεί, με βάση το ανακοινωθέν της 3ης Νοεμβρίου 2020, των Αναστασιάδη και Τατάρ, πως όλα θα τεθούν στο τραπέζι, δηλαδή, από τουρκικής πλευράς, η λύση δυο κρατών. Η Άγκυρα προωθεί ακραίες αξιώσεις, εξίσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και ψευδοκράτους και η Λευκωσία παραμένει αιχμάλωτη σε ένα διαπραγματευτικό κεκτημένο, που η άλλη πλευρά δεν αποδέχεται.

Ο Τσαβούσογλου και ο κολαούζος της Άγκυρας στα κατεχόμενα θα προβάλλουν τα δυο κράτη και η ελληνική πλευρά προσέρχεται με λάβαρο, την προηγούμενη υποχώρηση της τουρκικής πλευράς. Όπως σημείωσε σε άρθρο του στον “Φιλελεύθερο” της Κυριακής, ο πρώην Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, Νίκος Χρ. Χαραλάμπους: «Η μαξιμαλιστική στάση της Τουρκίας έδωσε μια μοναδική ευκαιρία στην ελληνοκυπριακή ηγεσία να σπάσει τη διαπραγματευτική ομηρεία στην οποία ο κυπριακός Ελληνισμός έχει περιέλθει εδώ και 43 χρόνια και να χαράξει μια νέα εθνική στρατηγική… Αντί αυτού, η ηγεσία μας προσέρχεται στην πενταμερή με υψωμένο το ‘”λάβαρο’” της ΔΔΟ (Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας)».

Οι γνωστές “απαγγελίες”

Η έλλειψη πολιτικής, η ατολμία, η εμμονή σε αδιέξοδες πορείες, σε διαχωριστικά μοντέλα λύσης, θα οδηγήσουν σε περαιτέρω διολίσθηση του Κυπριακού. Η Τουρκία έμαθε να κερδίζει με υπομονή σε μια λογική “φασούλι-φασούλι γεμίζει το σακούλι”. Η ελληνική πλευρά παραμένει στην πολιτική της ατάκας και των επαναλαμβανόμενων “διακηρύξεων”, των γνωστών “απαγγελιών”, που εδραιώνουν την κατοχή και απομακρύνουν την επίτευξη συμφωνίας.

Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο βολεύεται με την πολιτική της ατάκας και κρύβεται κάτω από την αδυναμία χάραξης στρατηγικής, παραμένοντας όμηρος μιας πεπατημένης, και στο Κυπριακό και στα άλλα ζητήματα. Για αυτό και διαιωνίζονται τα σκάνδαλα και συνεχίζονται τα φαγοπότια των λίγων.