Ποιος μπορεί να διαδεχθεί τον Κυριάκο

Ο πρωθυπουργός της χώρας, περιβαλλόμενος από τους “νέους” υπουργούς, επιλεγμένους από τον ίδιο, αλλά αμφιλεγόμενους πολιτικώς, αισθάνεται ασφαλής, επιδιώκων οιαδήποτε κοινοβουλευτική πρακτική. Ακόμη και κηρύσσων την αποχή από των καθηκόντων των βουλευτών!

Δεν φαίνεται όμως να έχει εμπεδώσει ότι το χρίσμα της πρωθυπουργικής παντοδυναμίας, το δίδει η Bουλή, εν τελική αναλύσει. Η τρικούπιος “Αρχή της Δεδηλωμένης” μεταβάλλει οιονδήποτε κομματάρχη εις κυρίαρχο του πολιτικού παιγνίου, ως κατάντησε η “πρωθυπουργική δημοκρατία” εν Ελλάδι, κατά την Μεταπολίτευση του 1974, αλλ’ η Αρχή της Δεδηλωμένης εξακολουθεί να είναι η αχίλλειος πτέρνα του.

Προηγουμένως, απαιτείτο η εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως απ’ το παλάτι, το οποίον διαμόρφωνε τις απαραίτητες πλειοψηφίες στο Κοινοβούλιο, αλλ’ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατήργησε το «δυναστικό αυτό καρκίνωμα» όπως ο ίδιος (ως προϊόν του) είχε αποκαλέσει την καθεστωτική μεταβολή, διά του δημοψηφίσματος του 1975, οπότε η Ελλάς απέκτησε “πρωθυπουργική δημο-ακρατία”! Έκτοτε, η χώρα πορεύεται ανάλογα με τις αδυναμίες και φιλοδοξίες του εκάστοτε πρωθυπουργού, είτε αυτός ήταν ο “Αγροίκος απ’ το Κιουπκιόϊ” (ΕΣΤΙΑ) ή ο ολετήρας των οικονομικών του κράτους (κοινή διαπίστωση) είτε ο Αλέξης Τσίπρας (αχαρακτήριστος).

Έλαχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εξ’ αιτίας της πλήρους αποτυχίας των προηγουμένων πρωθυπουργών, είτε εκ της πολυγλωσσίας του, να γίνεται αρεστός στους ξένους – Αμερικανούς και Ευρωπαίους, πιστωτές της χώρας μας – κι ανέλαβε τα ινία της χώρας, χωρίς δισταγμόν. Υπήρξε τυχερός από την χαλάρωση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών περιορισμών και εκ του τουρκικού σεισμού της 16ης Φεβρουαρίου 2023, που αδρανοποίησε τον Ερντογάν.

Μετά την διπλή επιψήφιση με 41%, που του χάρισε η ανυπαρξία αξιολόγου, ή έστω ισοτίμου αντιπάλου, ο Κυριάκος έπεσε στην παγίδα του δευτέρου θερμοδυναμικού αξιώματος, που απαιτεί την διαφορά (θερμικού) δυναμικού για την παραγωγή (έργου). Όλες οι επιλογές προσώπων, πλην της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, απέτυχαν οικτρά και ο ίδιος εγκλωβίσθηκε από την ανυπαρξία οράματος, όπως η αντιμετώπιση της υπογεννητικότητος του ελληνικού λαού κι αποκέντρωση απ’ το 4% του εδάφους της χώρας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς).

Προσώρας απεξενώθη κι απ’ τους 157 βουλευτές που τον στηρίζουν, καθώς ελάχιστα εμφανίζεται στην Βουλή, να υποστηρίξει τα έωλα νομοθετήματα: Από της “πράσινης ανάπτυξης” μέχρις της τεκνοθεσίας των ομοφύλων, που προκαλούν τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, η οποία εν τούτοις αποτελεί την εκλογική του πελατεία. Πιστεύων ότι εις περίπτωσιν απωλείας της “δεδηλωμένης”, θα τύχει της στηρίξεως υπό της αριστερής, όπως πρόσφατα της “ντροπολογίας” Καιρίδη, για την νομιμοποίηση 50.000 λαθρομεταναστών, προχώρησε και στην ελληνοτουρκική διακήρυξη “φιλίας” – άμα ετεροβαρούς δια τα εθνικά συμφέροντα ή ακόμη και την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος , η οποία θα επιτρέψει τα “ιδιωτικά” – μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, όπερ αποτελεί αντίφαση, αλλά κόκκινο πανί για τους “ερυθροκρατικιστές”.

Μετά τον Κυριάκο… 

Εάν ο εξ’ ευωνύμων συρφετός, ιδεοληψιών και ακτιβιστών αισθανθεί έστω κι ενός δευτερολέπτου κυβερνητικής αστάθειας, δεν θα διστάσει να ανατρέψει τον Μητσοτάκη, ακόμη και αν πρόκειται περί της τάξεως στα ποδοσφαιρικά γήπεδα – το νέο… εθνικό στόχο αντί της εφαρμογής του νόμου στους εκάστοτε τραμπούκους (δημοσιογραφικώς “χούλιγκανς”). Διαισθανόμενος κάποιον πολιτικό κίνδυνο, ο Μητσοτάκης ψάχνει να βρει εναλλακτική διέξοδο για την καριέρα του, καθώς είναι νέος ακόμη, αν και κουρασμένος από το πόντιουμ παράφωνης κυβερνήσεως.

Δεν πέρασε όθεν απαρατήρητος η συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα, την Πρωτοχρονιά σε εστιατόριο του Κολωνακίου, όπου συνήθως γίνονται ζυμώσεις επερχομένων πολιτικών εξελίξεων. Ο πρόεδρος θα ήταν άριστος τοποτηρητής του μητσοτακέικου, εις περίπτωσιν αιφνιδίας αποχωρήσεως του επικεφαλής της οικογενείας. Θα συγκρατούσε αφ’ ενός την εύθραυστη πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, αφ’ ετέρου θα τον προστάτευε από τον “μεταρρυθμιστικό οργασμό”, προτού οι τροπολογίες καταλήξουν σε πολιτικό ναυάγιο και αποδοκιμασθούν από την πλειονότητα της αστικής τάξεως στις Ευρωεκλογές.

Θα ήταν βεβαίως προτιμότερο τώρα που όλη η Ευρώπη κοιτάει δεξιά – ακόμη κι η Ταιβάν υπέρ της αυτοδιάθεσης – ο Μάκης Βορίδης να παραιτηθεί της κυβερνήσεως (όπως προανήγγειλε κατά την συνέντευξη του) αναμένων την στιγμή που η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα τον καλέσει να ηγηθεί της Νέας Δημοκρατίας, κατά το Σύνταγμα.