Προς τί η γκρίνια για την αλλαγή του εκλογικού νόμου

Με αφορμή τις υποκλοπές ξεκίνησε μια συζήτηση με συμμετοχή, ασφαλώς, και των συνταγματολόγων, γύρω και πάνω από τις σχετικές συνταγματικές διατάξεις και άρθρα, ώστε η συζήτηση να περιβληθεί με τον “επιστημονικό” μανδύα. Οι διαδικασίες έχουν ως αποστολή να υπηρετήσουν πιστά το περιεχόμενο κάποιων βασικών άρθρων του Συντάγματος, τα οποία στο σύνολό τους προβλέπεται να έχουν και αυτά μια αποστολή, που είναι να υπηρετήσουν και αυτά με τη σειρά τους το πολίτευμα. Άρα, το Σύνταγμα είναι ένα εργαλείο με βάση το οποίο υπηρετείται και τηρείται το περιεχόμενο του κάθε πολιτεύματος.

Με βάση τις διαδικασίες κατασκευής κάθε Συντάγματος δεν είναι δύσκολο να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι όλα τα συντάγματα είναι πολίτικο-θρησκευτικά έγγραφα και ουδόλως επιστημονικά και σκοπό έχουν να υπηρετήσουν τις αποκαλούμενες χριστιανικές και ισλαμικές δημοκρατίες, καθώς και εκείνες των οποίων ο τίτλος είναι σκέτο “δημοκρατία” της τάδε χώρας. Για το λόγο αυτό τα Συντάγματα δεν είναι επιστημονικά έγγραφα και γι’ αυτό όλες οι ερμηνείες αυτών από τους “ειδικούς” δεν έχουν επιστημονικό περιεχόμενο, αλλά, απλά, πολίτικο-θρησκευτικό περιεχόμενο.

Για τον ίδιο λόγο οι νόμοι (βασικά είναι κανόνες και όχι νόμοι, όπως αυτοί της φυσικής, της χημείας κτλ, γιατί αλλάζουν σαν τα πουκάμισα-ψηφίζονται από βουλευτές στη Βουλή) εμφορούνται από το ιδεολογικό περιεχόμενο της πλειοψηφίας και όχι από κάποια επιστημονική έρευνα που οδηγεί στην ανακάλυψη τους. Αυτό είναι αναγκαίο να ειπωθεί για να… ξαλαφρωθεί κάπως η όλη συζήτηση. Γύρω από το θέμα των υποκλοπών αυτά που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα είναι ότι:

• Όλα τα κόμματα συμφωνούν πως κακώς υπήρξε η συγκεκριμένη επισύνδεση, με την ΝΔ, δια του προέδρου της και πρωθυπουργού, να δηλώνει, επιπλέον, ότι ήταν λάθος.
• Όλα τα κόμματα δηλώνουν ότι όλα τα στοιχεία επισύνδεσης πρέπει να έρθουν στο φως.

“Ο καθένας με τον πόνο του”!

Εδώ τελειώνουν οι συμφωνίες των κομμάτων και αρχίζει να ξεκαθαρίζει η προσέγγιση του καθενός και αυτές δεν είναι επιστημονικές, αλλά πολιτικές με βάση την ρήση “ο καθένας με τον πόνο του”! Η ΝΔ να διατηρήσει τα ποσοστά της, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να διατηρήσουν τα δικά τους και να παλέψουν για βελτίωσή τους. Ο χρόνος θα δείξει τι από όλα θα συμβεί.
Πάντως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλος αυτός ο καυγάς δεν εμπεριέχει κάτι το επιστημονικό.

Ιδιαίτερα τώρα που πληροφορούμαστε ότι τα κόμματα που άσκησαν εξουσία αναφέρονται ως εξ ίσου αμαρτωλά σε ότι αφορά το θέμα των υποκλοπών. Οπότε δημιουργείται το ερώτημα, ιδιαίτερα για το ΣΥΡΙΖΑ, κατά πόσο μπορεί να παίζει το ρόλο του εισαγγελέα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Σε κάθε περίπτωση ο όλος καυγάς θα εξελίσσεται στη βάση αυτών των αλληλοκατηγοριών: “Και συ το ίδιο έκανες”! Οπότε η εμφανιζόμενη ως “θησαυρός ευκαιρία” για αύξηση των ποσοστών να εξελιχθεί ως άνθρακας, μιας και οι ψηφοφόροι θεωρούμενοι ως σίγουροι θα είναι μόνον οι φανατικοί οπαδοί.

Το μόνο σίγουρο που προκύπτει είναι ότι ο κίνδυνος της ακυβερνησίας της χώρας θα αυξηθεί, σε μια δε περίοδο όπου η Τουρκία αυξάνει όλο και περισσότερο την ένταση στην περιοχή, με τις όλο και συχνότερες πολεμικές της απειλές. Ενδόμυχα είχα την ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ θα εξελίσσονταν ως η εγγυήτρια δύναμη κυβερνησιμότητας της χώρας και με βάση αυτή και το κοινωνικό του πρόγραμμα να στείλει τον ΣΥΡΙΖΑ στα τάρταρα.

Η υπόθεση, όμως, των υποκλοπών περιορίζει, αν δεν αποκλείει τελείως αυτή την προοπτική. Η παρακολούθηση του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ δικαιολογημένα ενοχλεί και θυμώνει τη βάση του. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στο να επιτευχθεί κλίμα συνεργασιών. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, επομένως, θα κριθεί για την τελική του απόφαση ενώπιον αυτής της φουρτούνας και οι καλοί καπεταναίοι, όπως λέγεται, σε αυτές αναδεικνύονται!

Όταν με παρακολουθούσαν…

Εμένα, πάντως, δεν μου βγήκαν σε κακό οι παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ. Γλύτωσα τη διαγραφή μου από το ΠΑΣΟΚ, που την ετοιμάζανε οι “καλοπροαίρετοι” του Εκτελεστικού γιατί τους πρόλαβαν οι κασέτες της ΕΥΠ που με παρακολουθούσε, από τις οποίες αναδεικνύονταν οι ρόλοι κάποιων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που διέπρεπαν στο άθλημα… της μίζας και η παρουσία μου στο υπουργείο τους χαλούσε τις δουλειές. Αυτά μου έλεγε μερικά χρόνια μετά ο Δημήτρης Σωτηρλής, που ήταν εκείνη την εποχή γραμματέας της Επιτροπής Οργανωτικού, από την οποία είχα περάσει πριν από αυτόν.

Ήταν τότε που ορισμένοι του Εκτελεστικού Γραφείου, διακινούσαν το όνομά μου ως πράκτορα της CIA σε όλες τις Επιτροπές του ΠΑΣΟΚ της Χαριλάου Τρικούπη, με την εντολή να με προσέχουν. Το ερώτημα προς εμέ τότε ετέθη από τον βουλευτή και μέλος της Επιτροπής Οργανωτικού Κλεάνθη Ζερβό, ο οποίος ζητούσε να πληροφορηθεί εάν πράγματι ήμουν πράκτορας της CIA. Με απειλές και ενέργειες του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης κατεγράφην τότε, την περίοδο της χούντας, στις ΗΠΑ, επισήμως, ως πράκτορας “ξένης δύναμης-Ανδρέας Παπανδρέου”!

Παιδαριώδης κομματική συμπεριφορά

Σε κάθε περίπτωση είμαι υποχρεωμένος, εν όψει όλων αυτών των εξελίξεων να αναδείξω κάποια αντιφατικά στοιχεία με βάση τη συμπεριφορά των κομμάτων. Γενικά, θεωρείται από τους περισσότερους πολίτες ως δεδομένο ότι οι εκλογές υπηρετούν τη δημοκρατία στην προσπάθεια της να κυβερνηθεί κάθε χώρα, ανάλογα με το πως επιθυμούν οι πολίτες. Το αναλογικό σύστημα κάνει αυτό ακριβώς. Με αυτό ως δεδομένο συνεπάγεται ότι τα πολιτικά κόμματα, μια και όλα διακηρύττουν την προσήλωση τους στις αρχές της δημοκρατίας (αυτό άλλωστε απαιτούν οι συνταγματικοί κανόνες προκειμένου να δοθεί η άδεια ίδρυσης και λειτουργία τους) σέβονται και υπηρετούν το πολίτευμα και ως εκ τούτου σέβονται και τη λαϊκή εντολή κάθε φορά.

Με βάση τις δηλώσεις των μεγαλύτερων κομμάτων (η ΝΔ δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και αντιστρόφως και το ΠΑΣΟΚ δεν συνεργάζεται με κανένα, παρά μόνο εάν οι άλλοι δυο δεχτούν τρίτο πρόσωπο ως πρωθυπουργό) στις επερχόμενες εκλογές, με τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής, δεν φαίνεται να προκύπτει κυβέρνηση συνεργασίας. Επειδή οι επόμενες εκλογές, που θα ακολουθήσουν ως επακόλουθο των θέσεων τους, θα γίνουν με εκλογικό νόμο που προβλέπει μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα προκύπτει, ως σαφές συμπέρασμα, ότι τα κόμματα προτιμούν τον αντιδημοκρατικό εκλογικό νόμο και όχι τον δημοκρατικό!

Εδώ υπάρχουν δυο αντιφάσεις: Η μια σχετίζεται με τις διακηρύξεις των κομμάτων για πίστη στη δημοκρατία, την οποία όμως δεν τιμούν με το να οδηγούμαστε με τη στάση τους σε εκλογές με αντιδημοκρατικό εκλογικό νόμο. Η άλλη αντίφαση συνδέεται με τον μη σεβασμό της λαϊκής εντολής. Αυτό επίσης μηδενίζει, ευτυχώς, και την αξία του συχνά επικαλούμενου από ανίδεους ή πονηρούληδες λεγόμενο πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Τελικά στην πράξη αυτό σημαίνει πως αυτό που σχεδόν όλοι αποκαλούν δημοκρατία δεν είναι τελικά δημοκρατία!

Τώρα γιατί εξανίστανται ορισμένοι που ανοίγει η συζήτηση για αλλαγή του ύψους του μπόνους; Αυτό αποτελεί μια πρόσθετη αντίφαση, αφού η αιτιολόγηση και από τα τρία κόμματα ύπαρξης του μπόνους εδράζεται στο επιχείρημα της αποφυγής της ακυβερνησίας και τα μεγαλύτερα τρία κόμματα αυτό επικαλούντο, όταν ψήφιζαν εκλογικό νόμο με μπόνους. Λοιπόν προς τι όλη αυτή η έξαρση ορισμένων περί θεσμικού ατοπήματος για την αλλαγή του ύψους του μπόνους; Δεν γνωρίζουν ότι η ύπαρξη του αντιδημοκρατικού μπόνους από μόνο του αποτελεί θεσμικό ατόπημα σε μια δημοκρατία;

Και τέλος προς τι η αντίδραση ορισμένων για αύξηση του αριθμού των εδρών του μπόνους που συζητείται, αφού ο λόγος ύπαρξης του και για τα τρία κόμματα είναι η αποφυγή της ακυβερνησίας. Και αυτή η στάση παράγει μια πρόσθετη αντίφαση και φέρνει στην επιφάνεια και την αμφιβολία που διακατέχει κάποιους, σε ότι αφορά το ποσοστό τους. Άλλωστε από την ώρα που προτιμάς την ύπαρξη του μπόνους στο πρώτο κόμμα δεν υπάρχει περίπτωση να αδικηθεί κάποιο από τα τρία κόμματα που θα βγει πρώτο σε προτίμηση. Ευλόγως, μου ακούγεται πολύ εύηχα το αίτημα των φιλάθλων: “Παίξτε μπάλα ρεεεεε…..! Ο Ερντογάν ετοιμάζεται να σουτάρει”!