Σε άλλο μήκος κύματος από τον Κυριάκο στα εθνικά ο Καραμανλής

Καθαρά μηνύματα στους οπαδούς του συμβιβασμού με την Τουρκία εντός και εκτός του κόμματός του έστειλε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, μιλώντας στην εκδήλωση της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών “Παναθηναϊκή”. Σε μία από τις σπάνιες και -όχι τυχαία στην παρούσα συγκυρία- παρεμβάσεις του, που πήρε τον χαρακτήρα μαζικής κομματικής κινητοποίησης, ο Κώστας Καραμανλής ανέπτυξε τους κινδύνους που ενέχει για την Ελλάδα η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας στο πλαίσιο της μεταβαλλόμενης διεθνούς πραγματικότητας που επιφέρει ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ταυτόχρονα, πήρε αποστάσεις από την πολιτική της κυβέρνησης στο Ουκρανικό, περιγράφοντας σαν αναγκαιότητα τις πρωτοβουλίες στη κατεύθυνση της ειρήνευσης. Τα κύρια “πυρομαχικά” του όμως τα κράτησε για το ελληνοτουρκικό. Μετά τον Αντώνη Σαμαρά που έχει πει ότι «δεν συζητάς με πειρατές», ο Κώστας Καραμανλής χαρακτήρισε «περιφερειακό ταραξία την Τουρκία» και στράφηκε ενάντια στην υποχωρητική άποψη στα ελληνοτουρκικά και σε εκείνους που «δεν διαβάζουν σωστά την Τουρκία και τρέφουν ψευδαισθήσεις ότι αν δείξουμε υποχωρητικότητα όλα θα διευθετηθούν προς όφελος όλων». Προειδοποίησε δε ότι «η υιοθέτηση μίας τέτοιας συμπεριφοράς θα οδηγούσε σε μοιραίες βλάβες στα εθνικά συμφέροντα».

Ο κ. Καραμανλής χάραξε με αδρές γραμμές μία διαφορετική στρατηγική για τα ελληνοτουρκικά και για την διεθνή θέση της χώρας, σε απόσταση από την ακολουθούμενη, με ανοχή και από την αντιπολίτευση, πολιτική της κυβέρνησης του κόμματός του. Κυρίως όμως υπογράμμισε ότι ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας δεν αποσκοπεί απλώς στην συνεκμετάλλευση και σε οικονομικά οφέλη, αλλά εκκινεί από τον ηγεμονική της αντίληψη που τείνει να καταστήσει δορυφόρους της τις άλλες χώρες της περιοχής.

Ο κ. Καραμανλής υπογράμμισε την διαφορετική και υποκριτική στάση της Δύσης έναντι της Τουρκίας και της Ρωσίας σε αναφορά με το Κυπριακό και εμφανίστηκε δικαιωμένος για την στάση του στο σχέδιο Ανάν. Πιο μετριοπαθής ήταν για το Μακεδονικό, όπου ενώ σημείωσε ότι η Ελλάδα είναι πάντα υπέρ της σταθερότητας και της ειρήνης, ωστόσο επεσήμανε ότι «βαλκανικές κουτοπονηριές δεν γίνονται ανεκτές».

Δεν είναι δίχως σημασία για τα πολιτικά και εσωκομματικά της ΝΔ, ότι για την ομιλία του προηγήθηκε κινητοποίηση που είχε αποτέλεσμα την μαζική συμμετοχή, που δεν συνηθίζεται σε τέτοιου είδους ομιλίες. Ανάμεσα στο κοινό που χειροκρότησε έντονα και επανειλημμένα τις αναφορές του ήταν και πολλοί βουλευτές της ΝΔ. Είναι σαφές ότι προς τον κ. Καραμανλή στρέφεται ένα εσωκομματικό και παραταξιακό κοινό που είναι απογοητευμένο από τις παρεκκλίσεις της κυβέρνησης και κυρίως από την μέχρι τώρα συμπεριφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα.

“Στόχος της Τουρκίας η ηγεμονία”

Ανέφερε συγκεκριμένα: «Αντίθετα με την Ελλάδα, η Τουρκία είναι χώρα αναθεωρητική. Είναι κομβικής σημασίας να αντιληφθούμε με τρόπο σφαιρικό και ολοκληρωμένο την στόχευση και την στρατηγική της Τουρκίας που επιδιώκει να ανατρέψει συνολικά το status quo με απώτερο στόχο την ηγεμονία στην ευρύτερη περιοχή με συνακόλουθη την σχετική υποβάθμιση της σημασίας και του ρόλου των υπολοίπων και την σταδιακή καθυπόταξη τους στις προτεραιότητες της ίδιας».

Φωτογραφίζοντας όσους κατά καιρούς έχουν πει ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες ή ότι έχει και η Τουρκία επιχειρήματα, ή ότι δεν έχουμε μόνο εμείς δίκιο, είπε: «Η άποψη ότι για την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχει αμοιβαία ευθύνη, ότι η ελληνική στάση ρέπει στον μαξιμαλισμό, ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση, ότι δεν μπορούμε να αρνούμαστε την διεύρυνση της ατζέντας των προς επίλυση θεμάτων που κατά το δοκούν φορτώνει ολοένα η Τουρκία, είναι εσφαλμένη. Εσφαλμένη διότι διαβάζει λάθος την Τουρκία».

Σημείωσε ότι η Ελλάδα οφείλει να εμμένει στο διεθνές δίκαιο και πρόσθεσε: «Και βεβαίως είμαστε πρόθυμοι να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο για την μόνη πραγματική διαφορά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την οριοθέτηση δηλαδή της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Γιατί εξ ίσου βεβαίως είναι αδιανόητη διαπραγμάτευση ή παραπομπή περί γκρίζων ζωνών, κυριαρχίας επί νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών που απειλούνται και του αναφαίρετου μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα…Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων».

Απάντησε όμως και στο επιχείρημα της συνεκμετάλλευσης: «Κατά καιρούς, έτσι και πρόσφατα, εγείρεται συζήτηση περί συνεκμετάλλευσης. Σύμφωνα με το αφήγημα, ο από κοινού προσπορισμός οφέλους από τα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θα ήταν ισχυρό κίνητρο να ξεπεραστούν οι διαφωνίες και να οδηγηθούμε σε μια επ’ αμοιβαία ωφέλεια διευθέτηση. Παραβλέπει όμως το αφήγημα αυτό, δύο ουσιωδέστατους παράγοντες. Πρώτον, ότι συνεκμετάλλευση δεν είναι νοητή εάν προηγουμένως δεν έχει επακριβώς οριοθετηθεί το τι ανήκει στην κάθε πλευρά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

Και δεύτερον διότι στηρίζεται στην παραδοχή ότι η αξιοποίηση του τυχόν υφιστάμενου ορυκτού πλούτου είναι το βασικό κίνητρο της συμπεριφοράς της Τουρκίας. Ενώ αντιθέτως, η συνολική της συμπεριφορά, η ρητορική της και η συνεχής κλιμάκωση των προκλήσεων, η αμφισβήτηση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών, το ίδιο το ιδεολόγημα περί “Γαλάζιας Πατρίδας” καταδεικνύει ότι η πραγματική της στόχευση είναι η ανατροπή προς όφελος της του status quo στην περιοχή και η επιβολή καθεστώτος ηγεμονίας της».

“Στήριξη στον ταραξία”

Βάζοντας την ελληνοτουρκική διαφορά στην σκιά της ουκρανικής κρίσης, υπογράμμισε ότι η μεν Τουρκία επιδιώκει να αναβαθμίσει το γεωπολιτικό της εκτόπισμα, διατηρώντας διαύλους επικοινωνίας και με τους δύο εμπολέμους, και αφετέρου τον κίνδυνο για την Ελλάδα:

«Η ανάγκη διατήρησης της ηρεμίας και της ενότητας εντός της Συμμαχίας, η διακαής επιθυμία να προσελκυσθεί η Τουρκία στις συμμαχικές προτεραιότητες, να οδηγούσε σε διάθεση κατευνασμού και καλοπιάσματος της Τουρκίας και συνακόλουθα σε πιέσεις προς τους γείτονές της να υποκύψουν έστω και μερικώς σε αξιώσεις της».

Για την στάση των εταίρων ανέφερε: «Πρόσφατες ενέργειες και τοποθετήσεις της ηγεσίας της αποδεικνύουν ότι έχει υιοθετήσει συμπεριφορά ταραξία στην περιοχή. Ίσες αποστάσεις όμως και ουδετερότητα μεταξύ δικαίου και αδίκου, μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, συνιστά εύνοια προς τον παρανομούντα, συνιστά έμμεση και υποκριτική στήριξη προς τον ταραξία».

Δικαιωμένος για το Σχέδιο Ανάν

Ο κ. Καραμανλής έκανε ειδική αναφορά στο Κυπριακό και στην διαφορετική αντιμετώπιση της Τουρκίας και της Ρωσίας, ενώ θύμισε και το σχέδιο Ανάν: «Ειδικά σε ότι αφορά την Κύπρο, δεν μπορεί να μην σημειωθεί η καταφανής αναντιστοιχία στην στάση των περισσοτέρων συμμάχων και εταίρων. Ενώ δηλαδή, και ορθώς, καταδικάζεται η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επιβάλλονται κυρώσεις και ενισχύεται παντοιοτρόπως ο αμυνόμενος, το επί μισό σχεδόν αιώνα συνεχιζόμενο δράμα της Κύπρου αποσιωπάται απολύτως.

Ακόμα χειρότερα, καταβάλλονται διαχρονικά προσπάθειες να γίνουν αποδεκτές λύσεις που θέτουν σε ίση μοίρα θύτη και θύμα, αναιρούν ακόμα και την υφιστάμενη κρατική οντότητα της Κύπρου, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τα τετελεσμένα της παράνομης κατοχής και εποίκισης και θα έθεταν σε τροχιά δορυφοροποίησης την Κύπρο προς την Τουρκία και μάλιστα σε πλήρη αναντιστοιχία με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Είναι χαρακτηριστικά επ’ αυτού τα εκ των υστέρων σχόλια του Λόρδου David Hannay, βετεράνου Βρετανού διπλωμάτη και εν πολλοίς παρασκηνιακού εμπνευστή του Σχεδίου Ανάν, όπως δημοσιεύτηκαν στην Cyprus Mail, στις 14 Σεπτεμβρίου 2014, όταν περιέγραφε την τελική μορφή του ως “ασύνετα γενναιόδωρη” για τους Τούρκους».

Ο κ. Καραμανλής σημείωσε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να έχει αλυσιδωτές συνέπειες στα Βαλκάνια, ακόμη και με αλλαγή συνόρων και έκανε έμμεση αναφορά στο Μακεδονικό: «Ο ρόλος της Ελλάδας πρέπει πάντα να είναι πρωταγωνιστικός σε όλες αυτές τις κατευθύνσεις, πρωτοπόρος της Ευρώπης στην περιοχή. Με σαφές μήνυμα: στήριξη στις προσπάθειες για συνεργασία, ανάπτυξη, εξομάλυνση των όποιων διαφορών και βέβαια στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Κομμένα όμως με το μαχαίρι οι αλυτρωτισμοί και οι βαλκανικής κοπής κουτοπονηριές!».

“Κίνδυνος η παράταση του πολέμου”

Ο Κώστας Καραμανλής περιέγραψε τους κινδύνους γενίκευσης και παράτασης του πολέμου στην Ουκρανία για να καταλήξει ότι «εφ’ όσον λοιπόν ο πόλεμος είναι τόσο καταστροφικός και η παράτασή του εγκυμονεί πολλαπλάσιους κινδύνους επείγει ο τερματισμός του». Σημείωσε ότι η ίδια η Ουκρανία, η Ρωσία αλλά και η Ευρώπη έχουν να χάσουν από μία παράταση της πολεμικής αναμέτρησης και από το νέο ψυχρό πόλεμο που αναδύεται.

Όχι όμως και οι Ηνωμένες Πολιτείες για τις οποίες είπε ότι, ενώ διαδραμάτισαν ρόλο στην ενιαία στάση της Δύσης, ωστόσο «δεν είναι όμως ξεκάθαρο εάν έχουν εξ ίσου ισχυρά κίνητρα για την ταχεία περάτωση του πολέμου, αφού εκ των πραγμάτων δεν υφίστανται τις οδυνηρές του συνέπειες». Κάπως έτσι πήρε αποστάσεις και από την πολιτική Μητσοτάκης που εμφανίζεται να πρωτοστατεί στο μέτωπο κατά της Ρωσίας, με νέα μάλιστα αποστολή στρατιωτικού υλικού.

Παρόν στις επερχόμενες εξελίξεις;

Κλείνοντας υπογράμμισε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την χώρα: «Είναι επείγουσα ανάγκη να αναστραφούν οι δυσμενείς τα τελευταία χρόνια, δημογραφικές τάσεις. Σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα το δημογραφικό, αν δεν ανασχεθεί θα καταστεί με μαθηματική ακρίβεια το μείζον εθνικό πρόβλημα».

Έκλεισε εγγράφοντας προσωπικές υποθήκες για το μέλλον: «Είναι βέβαιο ότι ο αγώνας αυτός απαιτεί εθνική ενότητα και ομοψυχία, επιβάλλει συνεχή και συνεπή υπεράσπιση της εθνικής στρατηγικής απ’ όλους μας. Δεν είναι ούτε εύκολος ούτε βραχύβιος ο αγώνας αυτός και είναι ανάγκη να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Είναι όμως αγώνας που οφείλουμε στο έθνος και την συνείδησή μας. Σε τελική ανάλυση, ασχέτως επί μέρους απόψεων, όλες και όλοι την ίδια γαλανόλευκη φανέλα φοράμε!

Έλεγε ο Charles de Gaulle, ο κορυφαίος Γάλλος και ίσως Ευρωπαίος ηγέτης του 20ου αιώνα: “Πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για τον λαό σου έρχεται πρώτη. Εθνικισμός όταν το μίσος για άλλους έρχεται πρώτο”. Εμείς δεν μισούμε κανέναν. Αγαπάμε όμως την πατρίδα και τους ανθρώπους της. Πολύ και βαθιά. Και υπογράμμιζε ακόμα ο De Gaulle: “Όλη μου την ζωή είχα μια συγκεκριμένη ιδέα για την Γαλλία”. Και εμείς στρατηγέ μου, κατ’ αναλογία, μια συγκεκριμένη ιδέα για την Ελλάδα έχουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός.

Πλήθος “Γαλάζιων”

Πάντως, η μισή κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αρκετοί υπουργοί και πολλά περιώνυμα στελέχη της καραμανλικής πτέρυγας έδωσαν το παρόν στην ομιλία του Κώστα Καραμανλή που απέκτησε χαρακτήρα πολιτικής παρέμβασης σε μία δύσκολη διεθνή και εγχώρια συγκυρία.

Μεταξύ εκείνων που παραβρέθηκαν ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμένος, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταικούρας, ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής, ο υπουργός Τουρισμού Βασίλης Κικίλιας ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη.

Λίγοι πάντως ήταν οι εκπρόσωποι της μητσοτακικής πτέρυγας, τόσο μεταξύ των υπουργών και βουλευτών όσο και, πολύ περισσότερο, στο κοινό που είχε κατακλύσει το Μέγαρο Μουσικής. Τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν να εστιάσουν στον «εθνικό και ενωτικό χαρακτήρα της παρέμβασης Καραμανλή», παρακάμπτοντας ότι η τοποθέτησή του τόσο για το ουκρανικό όσο και για τα ελληνοτουρκικά αποδομεί την πολιτική Μητσοτάκη. Όπως και η τοποθέτηση Σαμαρά στο πρόσφατο Συνέδριο του κόμματος. Καραμανλής και Σαμαράς ταυτίζονται στην βασική στρατηγική αν και ο καθένας έχει τους δικούς του τόνους στα καρφιά προς την ηγεσία.