Σε πανικό το Μαξίμου, αναμένοντας τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη

Τι έκανε άραγε το κράτος σε αυτά τα δύο χρόνια; Απλά προσπάθησε να υποβαθμίσει και να ξεχαστεί το θέμα. Με τη βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ, προσπάθησε η τραγωδία των Τεμπών να βρίσκεται χαμηλά στην πολιτική ατζέντα. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης έπεσαν στο κενό. Για τα Τέμπη, δεν υπολόγισαν μία σημαντική παράμετρο, τους συγγενείς. Με μία αντιπολίτευση με ηγέτες κατά πλειοψηφία κατώτερους των περιστάσεων, οι συγγενείς των θυμάτων προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το καλά οργανωμένο σύστημα, που γνωρίζει καλά πώς να επιβιώνει από όσα συμβαίνουν, όπως στο Μάτι, τη Μάνδρα, την Ηλεία, την Εύβοια κ.λπ.

Η πρωτοβουλία αναλήφθηκε από μερικούς συγγενείς, οι οποίοι βλέποντας τις κατ’ εξακολούθηση παραλείψεις και την αδράνεια των κρατικών λειτουργών, με την συνδρομή ειδικών και εμπειρογνωμόνων, προσκομίζουν στοιχεία στον ανακριτή, αναπληρώνοντας τον στα καθήκοντα του και κάνοντας ενέργειες που σε ένα ευνομούμενο κράτος έπρεπε να γίνονται από την ίδια τη Δικαιοσύνη. Και όλα αυτά παρά την δολοφονία χαρακτήρων που υφίστανται επί δύο χρόνια.

Το Μαξίμου δεν υπολόγισε επίσης την οργή μεγάλου μέρους της κοινωνίας, που προκλήθηκε από την εξόφθαλμη προσπάθεια απόκρυψης ευθυνών, με αποτέλεσμα να βλέπει έκπληκτο δύο χρόνια μετά, την οργή πολιτών να μεγαλώνει. Η ηθική απαξία μεγεθύνθηκε από την πρωτοφανή έλλειψη ενσυναίσθησης και τις αλχημείες της κυβέρνησης, πάνω σε μια τραγωδία η οποία έχει αφήσει βαθιά πληγή στην ελληνική κοινωνία. Η τιμωρία των ενόχων για την τραγωδία των Τεμπών δεν είναι υπόθεση των συγγενών των θυμάτων.

Μας αφορά όλους. Με τη νοερή μας συμπαράσταση, με τη συλλογή των υπογραφών και τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις δίνουμε δύναμη στους γονείς και τους συγγενείς των θυμάτων, να συνεχίσουν τον αγώνα τους για το αυτονόητο: Την τιμωρία των ενόχων, όλων αυτών που συμμετείχαν σ’ αυτό το έγκλημα. Η προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης των Τεμπών, κατέστη μία ανοικτή πληγή για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που χρεώνεται προσωπικά την οργή της κοινής γνώμης. Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα του πλανήτη, η υπόθεση των υποκλοπών, καθώς και η επιχειρούμενη συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών, θα είχαν οδηγήσει σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.

Ρωγμή στη στήριξη των ΜΜΕ

Η κυβέρνηση απολάμβανε μία πρωτοφανή στήριξη από το σύστημα των ΜΜΕ. Ο νόμος Πέτσα, οι τηλεοπτικές διαφημίσεις λόγω πανδημίας σε επιλεγμένα ΜΜΕ, η επινόηση της χρηματοδότησης στους επτά ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας, λόγω… Ουκρανίας, είχαν εξασφαλίσει την ανοχή των συστημικών ΜΜΕ. Η μεγάλη ηθική διάσταση της τραγωδίας στα Τέμπη, προκαλεί ρωγμές, στην σχεδόν πλήρη ανοχή που απολάμβανε η κυβέρνηση, χωρίς την οποία προφανώς θα είχε καταρρεύσει.

Η διαχείριση και η επιχείρηση συγκάλυψης του δυστυχήματος στα Τέμπη αναδεικνύεται σε καταλύτη που αυξάνει την κοινωνική δυσαρέσκεια. Για πρώτη φορά αμφισβητείται η κυριαρχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στα ήδη συσσωρευμένα προβλήματα που προέκυψαν την τελευταία πενταετία όπως, οι υποκλοπές, η παρατεταμένη ακρίβεια, τα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων σε Υγεία και Παιδεία, ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, η υποβάθμιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, η τραγωδία των Τεμπών έγινε η αιχμή του δόρατος της κοινωνικής αντίδρασης που απειλεί την κυβέρνηση, η οποία με τις προκλητικές δηλώσεις στελεχών της διογκώνει ακόμη περισσότερο τη λαϊκή οργή.

Το Μέγαρο Μαξίμου έπεσε θύμα της άμετρης αλαζονείας του θεωρώντας υπεροπτικά, ότι με τη βοήθεια της μιντιακής υπεροπλίας του οι όποιες ευθύνες του θα συγκαλυφθούν και τα Τέμπη θα ξεχασθούν με σύμμαχο τη λήθη, στην οποία στηρίζονται όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στην “Καθημερινή”, ήταν μία απεγνωσμένη προσπάθεια του επικοινωνιακού επιτελείου του να εξωραΐσει το έγκλημα των Τεμπών. Η γλώσσα του σώματος έδειξε έναν Κυριάκο Μητσοτάκη φοβικό, να απολογείται προσπαθώντας να επιδείξει ενσυναίσθηση. Ήταν η πιο αξιοθρήνητη εμφάνισή του σε τηλεοπτική συνέντευξη. Φαίνεται πως αυτό έγινε αντιληπτό από το επιτελείο του, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η δεύτερη που είχε προγραμματισθεί.

Με την πλάτη στον τοίχο, στον απόηχο των όσων συμβαίνουν, ο πρωθυπουργός βλέπει το πολιτικό κεφάλαιο του να εξαντλείται. Ακολουθώντας για ακόμη μία φορά τη γνωστή παρελκυστική τακτική, που εφάρμοσε και στο ζήτημα των υποκλοπών, προσπάθησε να προστατεύσει την προσωπική του εικόνα, μεταθέτοντας τις ευθύνες δεξιά και αριστερά… Η διάχυτη υποκρισία όμως εξοργίζει ακόμη περισσότερο τον κόσμο, κάτι που θα φανεί στην συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου.

Τέμπη: Όλα δείχνουν συγκάλυψη…

Η άμεση “εξυγίανση” της περιοχής, που κατά δήλωση έπρεπε να γίνει “λαμπίκο”, επετεύχθη με μία ταχύτητα πρωτόγνωρη για το ελληνικό κράτος. Είναι ή μόνη φορά που λειτούργησε το κατ’ ευφημισμό Επιτελικό Κράτος, όχι προς την κατεύθυνση αποκάλυψης της αλήθειας ως όφειλε, αλλά προς μια επιζητούμενη συγκάλυψη. Η εξαφάνιση των κρίσιμων πειστηρίων (βίντεο φόρτωσης, βίντεο από σημεία διέλευσης της εμπορικής αμαξοστοιχίας, καταγραφές συνομιλιών), οι πλημμελέστατες εκθέσεις όλων των εμπλεκομένων αρμόδιων Κρατικών Φορέων (Γενικό Χημείο του Κράτους, Πυροσβεστικής, Ιατροδικαστών), εκτελέσθηκαν με μία εκπληκτική ταχύτητα.

Αυτό αποδεικνύει ότι οι εντολές δόθηκαν από κορυφαίο κυβερνητικό παράγοντα. Η προσπάθεια συγκάλυψης συνιστά ένα δεύτερο έγκλημα, που έχει μεγαλύτερη ηθική διάσταση. Συνεπώς δύο είναι τα εγκλήματα που πρέπει να ερευνηθούν. Επιπλέον, η από την πρώτη στιγμή αξιοθαύμαστη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού φαίνεται να φανερώνει πως κυβερνητικά στελέχη γνώριζαν για το υλικό που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία. Γι’ αυτό και οι κινήσεις συγκάλυψης ήταν ταχύτατες και συντονισμένες. Συνεπώς, η όλη κινητοποίηση απέβλεπε στην απόκρυψη αυτού του υλικού.

Δύο αστυνομικοί κατέθεσαν στη Δικαιοσύνη πως δέχθηκαν πιέσεις να επιτρέψουν το “μπάζωμα” του τόπου του δυστυχήματος. Τρεις ημέρες μετά τη φονική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, στις 3 Μαρτίου το βράδυ, οι εν λόγω αξιωματούχοι κλήθηκαν στο σημείο της τραγωδίας, όπου όπως καταγγέλλουν δέχτηκαν πιέσεις από μία σειρά από κυβερνητικά κι υπηρεσιακά στελέχη, καθώς κι εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να “μπαζωθεί” ο χώρος. Συγκεκριμένα ανέφεραν, ότι τους ζητήθηκε, μέχρι την «Κυριακή όλα θα πρέπει να είναι λαμπίκο στο χώρο της τραγωδίας»…

Οι γόνοι και οι επίγονοι

Το έγκλημα στα Τέμπη φανερώνει όλες τις παθογένειες που κατατρέχουν το πολιτικό μας σύστημα, που ελέγχεται από ένα μέτριο πολιτικό προσωπικό αποτελούμενο από γόνους και επιγόνους πολιτικών που και οι ίδιοι κατά το μάλλον ή ήττον συνέβαλλαν στην επιβολή των μνημονίων, στη διόγκωση του χρέους και στην απαξία. Κατ’ ουσίαν το πολιτικό μας σύστημα κυριαρχείται από δυναστείες, που τα μέλη τους μετέχουν στη διακυβέρνηση της χώρας, ελέω κληρονομικότητας. Το αν βέβαια οι προπάτορές τους ήταν ικανοί, χρηστοί πολιτικοί, ώστε αυτό να αποτελεί γονιδιακό εχέγγυο γι’ αυτούς, είναι θέμα άλλης ανάλυσης.

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι και αυτοί που δεν ήσαν γόνοι, δεν ήταν ικανότεροι, μην ξεχνάμε τα Ίμια και την περήφανη διαπραγμάτευση με την τραγική κατάληξη για τη χώρα. Συν τοις άλλοις, οι κληρονόμοι δεν είναι μόνο κατά πλειοψηφία μετριότητες, αλλά έχουν και μία έξη… στη διαφθορά, διαβρώνοντας και όλους τους κρατικούς θεσμούς. Ασφαλώς και υπάρχουν στη ελληνική κοινωνία ικανοί, ανιδιοτελείς και έντιμοι πολίτες, που θα μπορούσαν να στελεχώσουν το πολιτικό σύστημα, όμως εδώ τίθεται ένα καίριο ζήτημα που αφορά την πολιτική ευφυΐα και την πολιτική παιδεία μέρους του εκλογικού σώματος.

Επί πλέον το πολιτικό προσωπικό αυτής της ποιότητας, παίρνει αποφάσεις σχετικά με ζητήματα γεωστρατηγικής, τις συμμαχίες και την άμυνα της χώρας. Πριν επέλθει κάποια ανήκεστος συμφορά η κινητοποίηση των πολιτών με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, όσο και αν είναι δύσκολο, θα πρέπει να εκφρασθεί υπό τη μορφή ενός μαζικού, δημοκρατικού και κοινωνικού κινήματος, που θα αρθρώνει πολιτικό λόγο σε θέματα που άπτονται της αγωνίας για το μέλλον της πατρίδας και την αδήριτη ανάγκη εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος, θέτοντας τους όρους και τις αρχές για μια δημοκρατική μεταρρύθμιση. Οι καιροί ου μενετοί. Μέσα στο πολιτικό σύστημα, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία υπάρχουν προσωπικότητες που μπορούν να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Κλείνοντας θέλουμε να πιστεύουμε, ότι όλοι δεν αποποιούνται την ανθρώπινη ιδιότητα, ούτε για χάρη του χρήματος ούτε για χάρη της εξουσίας. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η εκδηλωμένη θηριοποίηση στη διαχείριση του εγκλήματος των Τεμπών, δεν αφορά μόνο όσους είχαν άμεση συμμετοχή, αλλά αφορά και όλους όσους ανέχονται, ή αδιαφορούν. Με δεδομένη την ηθική κατάπτωση των σύγχρονων κοινωνιών, όπου χάνεται, η συμπόνια η αδελφότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, η λαϊκή κινητοποίηση και η εξ αυτής συμπαράσταση στους συγγενείς των θυμάτων, είναι μία αχτίδα φωτός, αρκεί ο κόσμος να συνεχίσει να στηρίζει τον αγώνα των συγγενών και να μην επιτρέψει σ΄ αυτή τη “βουβή” οργή να ξεθυμάνει, μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη…