Στο στόχαστρο του ευρωϊερατείου και των τοποτηρητών του ο Σάλλας

Ο Μιχάλης Σάλλας είναι ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας τραπεζίτης που δημιούργησε μέσα σε μόλις 15-20 χρόνια τη μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα, την Τράπεζα Πειραιώς, με υποκαταστήματα και θυγατρικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Κύπρο, τη Μέση Ανατολή. Συσπείρωσε γύρω του Έλληνες επιχειρηματίες, στήριξε την ελληνική επιχειρηματικότητα και έδωσε δουλειά σε δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, μέσα από τις πολυποίκιλες δραστηριότητές του.

Ύστερα από την υφαρπαγή των ελληνικών τραπεζών και των θυγατρικών τους, στο ελάχιστο της πραγματικής τους αξίας από ξένα τραπεζικά funds, και την εγκατάσταση του Γιάννη Στουρνάρα ως τοποτηρητή του ευρωϊερατείου στην Ελλάδα, ο Μιχάλης Σάλλας υποχρεώθηκε σε αποχώρηση από την τράπεζά του. Τότε, προχώρησε στην ανάπτυξη της Παγκρήτιας Τράπεζας σε έναν τομέα που γνωρίζει πολύ καλά.

Όμως, δεν ήταν δικός τους άνθρωπος, δεν έκανε “κωλοτούμπες”‘ για να υπηρετήσει την καταστροφή των ελληνικών τραπεζών και της χώρας για ίδιον όφελος. Εκτός των άλλων, τοποθετήθηκε αρνητικά απέναντι στους πλειστηριασμούς, στη μεταφορά των κόκκινων δανείων σε τραπεζικά funds, καθώς και στην υφαρπαγή κατοικιών και επιχειρήσεων έναντι ευτελούς τιμήματος. Και αυτό, όπως πολλά άλλα, δεν του το συγχώρεσαν οι ξένοι άρπαγες της χώρας με τους εδώ συνεργάτες τους. Έτσι, ξεκίνησε ένας ανίερος πόλεμος με κατασχέσεις των τραπεζικών λογαριασμών του και σοβαρές δικαστικές διώξεις εναντίον του.

Η τελευταία αφορμή

Η τελευταία αφορμή που έδωσε το τελικό έναυσμα του πολέμου εναντίον του ήταν ένα αποκαλυπτικό άρθρο του στο www.protagon.gr, στις 22 Νοεμβρίου του 2018, που αναδημοσιεύσαμε στην www.odosdrachmis.gr στις 23 του ίδιου μήνα, με τον ήπιο τίτλο “Ο ρόλος των εποπτικών αρχών στη συρρίκνωση των τραπεζών“. Στο άρθρο, αναδεικνύονται οι δόλιες μεθοδεύσεις των ελεγχόμενων από το Βερολίνο εποπτικών αρχών και ειδικότερα του Γιάννη Στουρνάρα, που οδήγησαν τις ελληνικές τράπεζες στη συρρίκνωση και την καταστροφή.

Εκεί, ο Μιχάλης Σάλλας αναφέρει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα συνταρακτικά στοιχεία που αποκρύπτουν όλα τα συστημικά ΜΜΕ: «στο τέλος μετέτρεψαν τις τράπεζες κυρίως σε πλατφόρμες διεκπεραίωσης συναλλαγών και αυτό που πέτυχαν είναι η αέναη ανακύκλωση της κρίσης. Μία μόνο ματιά στα στοιχεία των ισολογισμών αποκαλύπτει ότι, από τις 30 Ιουνίου 2014 ως τις 30 Ιουνίου 2018, επί θητείας του κ. Γιάννη Στουρνάρα στην ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα αποτελέσματα των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών κυριολεκτικά συρρικνώθηκαν.

»Τo σύνολο του ενεργητικού τους μειώθηκε κατά 31,26%, στα 237,878 δισ ευρώ από 346,092 δισ ευρώ, ενώ τα συνολικά ίδια κεφάλαια έπεσαν στα 26,453 δισ ευρώ, μετά από μία πτώση της τάξης του 28,5% κατά την τετραετία. Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η βουτιά στα καθαρά ίδια κεφάλαια, αυτά που προκύπτουν αφού αφαιρεθούν οι αναβαλλόμενοι φόροι από τα ίδια κεφάλαια, τα οποία έχουν μειωθεί κατά 77,3%…

»Οι καθαρές χορηγήσεις μειώθηκαν στα 147,189 δισ ευρώ από 219,698 δισ ευρώ, κατέγραψαν δηλαδή μία μείωση 33%… Από τα ήδη χαμηλά επίπεδα του Ιουνίου 2014, των 203,756 δισ ευρώ, οι καταθέσεις στις τράπεζες έπεσαν στα 156,755 δισ ευρώ τον Ιούνιο του 2018, μία μείωση δηλαδή κατά 23,05%… Τα καθαρά έσοδα από τόκους να πέσουν κατά 31,25%, υποχωρώντας στα 2,877 δισ ευρώ από 4.185 δισ ευρώ, γεγονός που περιορίζει ακόμα περισσότερο τις τράπεζες στις προσπάθειες εξυγίανσής τους.

»Εξίσου δραστική ήταν και η μείωση του αριθμού των καταστημάτων: από τα 5.133 τραπεζικά καταστήματα διασώθηκαν τα 2.390 και ο αριθμός αυτός συνεχίζει και θα συνεχίσει να μειώνεται…Mέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, το προσωπικό των τραπεζών, εντός και εκτός Ελλάδος, μειώθηκε κατά 44.725 άτομα, που αντιπροσωπεύουν περίπου το μισό, το 48,5%, του ανθρώπινου δυναμικού που απασχολούσαν οι τέσσερις μεγάλοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος τον Ιούνιο του 2014. Από τα 92.208 άτομα έχουν μείνει 47.483 εργαζόμενοι».

Το λάθος του

Ο Μιχάλης Σάλλας επίσης στηλίτευσε τις αρνητικές επιπτώσεις από τον μαζικό διορισμό αλλοδαπών συνταξιούχων που έχουν τοποθετηθεί στα Διοικητικά Συμβούλια των ελληνικών τραπεζών και οι οποίοι, όπως γράφει χαρακτηριστικά, «κακά τα ψέματα, έχουν κάνει την τύχη τους…». Το λάθος του ήταν ότι, ενώ είχε τη δύναμη παλαιότερα, δεν φρόντισε έγκαιρα να ασχοληθεί με την εμπορική ναυτιλία όπου θα είχε οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία και να μπει στα ΜΜΕ. Θα στήριζε με την παρουσία του και πατριωτικές δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, που θα απέτρεπαν την υφαρπαγή των τραπεζών και της ελληνικής δημόσιας περιουσίας από τις κατοχικές δυνάμεις της χώρας.

Η μεθόδευση της δίωξης

Ας μην γελιόμαστε. Οι κατηγορίες κατά του Μιχάλη Σάλλα έχουν μεθοδευτεί από τις κατοχικές δυνάμεις γιατί ο ίδιος ήταν και είναι αντίθετος στο ξεπούλημα των ελληνικών τραπεζών στους Γερμανούς και στους ξένους τραπεζικούς “γύπες”. Και ενώ τόσοι πολλοί ευεργετήθηκαν από τον πετυχημένο Έλληνα τραπεζίτη που στην τράπεζά του επέβαλε το περισσότερο φιλεργατικό καθεστώς εργασιακών σχέσεων, όλοι σχεδόν σιωπούν τώρα που “δρυός πεσούσης”. Αλλά ακόμα αθλιότεροι είναι όσοι έσπευσαν να τον καταδικάσουν δημόσια, χωρίς να ακούσουν τη δική του πλευρά. Είτε παρασυρμένοι είτε σκόπιμα, μιλούν εναντίον του, χωρίς η όλη υπόθεση να έχει τελεσιδικήσει.

Το τεκμήριο της αθωότητας δεν ισχύει στην περίπτωσή του, αφού είναι εχθρός του καθεστώτος. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να καταγγέλλεται άκριτα η επιτυχία όταν είναι «made in Greece». Και να υπάρχει ανοχή ή και χειροκρότημα για τους ξένους τραπεζικούς “γύπες”, όπως και για τον διορισμένο τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα. Είναι αυτός που κατέστρεψε την Εμπορική Τράπεζα ως διοικητής της και τώρα καταστρέφει την ελληνική οικονομία, παραδίδοντας τις ελληνικές τράπεζες στα ξένα αφεντικά.

Πογκρόμ και νέες απολύσεις

Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες από 1.854 υποκαταστήματα που διαθέτουν σήμερα, ύστερα από τη ραγδαία μείωσή τους τα δύο τελευταία χρόνια, θα έχουν πολύ σύντομα λιγότερα από 1000 υποκαταστήματα και λιγότερους από 30.000 υπαλλήλους, ύστερα από το αναμενόμενο πογκρόμ πολλών χιλιάδων νέων απολύσεων, των οποίων ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.

Όλα αυτά τα καταστροφικά δεδομένα σε βάρος των ελληνικών τραπεζών,των υπαλλήλων τους και της ελληνικής οικονομίας, τα συστημικά ΜΜΕ τα αποδίδουν σε δύο αίτια. Στη ανάπτυξη της χρήσης του διαδικτύου από το τραπεζικό σύστημα, αλλά κυρίως στις ζημιές που έχουν δήθεν υποστεί οι ξένοι “επενδυτές” στις ελληνικές τράπεζες.

Φυσικά, το δεύτερο αποτελεί μέγιστο ψέμα, αφού οι τραπεζικοί “γύπες” σχεδόν κατά κανόνα εισπράττουν αμύθητα κέρδη άκοπα και με ελάχιστο κόστος. Και στην εδώ αποικία η “Ωραία Ελλάς” έχουν διαπράξει τεράστια αισχροκέρδεια, που διεκδικεί διεθνή πρωτεία. Στα πλαίσια αυτού του οικονομικού εγκλήματος κατά της χώρας μας, ήταν αναμενόμενη η εξόντωση, ή έστω η σπίλωση όσων δεν υπακούουν στα ξένα αφεντικά. Αλλά ως πότε.