ΣΥΡΙΖΑ: Η διαρκής πόλωση ως άσκηση επιβίωσης

Ιδρυτική συνθήκη ενός αριστερού λαϊκίστικου κόμματος σαν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαρκής πόλωση, επί παντός και με κάθε ευκαιρία. Αυτό συνεπάγεται μια συνεχή ορίζουσα σκανδαλοθηρίας, που αναπέμπει στη διαχρονική ύπαρξη διαφθοράς σαν υπαρξιακή ανάγκη και επιβεβαίωση – μεταξύ άλλων – της δολιότητας του καπιταλισμού. Συνδεδεμένο με την οικονομική κρίση και τη χρήση δίπολων (οι μέσα και οι έξω, οι πάνω και οι κάτω, κ.λπ.) συντάσσει ένα εγχειρίδιο κατανόησης και απλούστευσης της τρέχουσας κατάστασης, για πάσα χρήση, διαμορφώνοντας ένα συγκεκριμένο τρόπο πρόσληψης της Αριστεράς.

Το μεγάλο έλλειμμα που συνεπάγεται αυτή η δομική απόρριψη του όποιου Άλλου, είναι το δημιουργικό μέρος, η τόσο αναγκαία, τώρα, πρόταση για γρήγορη και εμπνευσμένη επίτευξη εξόδου, ταχείας και έξυπνης ανάπτυξης, στήριξης καίριων μεταρρυθμίσεων. Με υπέρβαση διαχρονικών στρεβλώσεων, με διαρκή αποκέντρωση, με διάχυση των ωφελειών σε όλο και περισσότερους. Η ταξική – και τοξική – προσέγγιση σε ακροατήρια νέων και μικρομεσαίων, εμπλουτισμένη με φθόνο και διαπόμπευση του αντιπάλου σαν αντίδοτο της ανισότητας, της αστοχίας, ή της ανεπάρκειας ή ακόμα της πραγματικής έλλειψης ικανοτήτων και ευκαιριών, χωρίς μια θετική υλοποιήσιμη προοπτική, είναι επικίνδυνη μέθοδος ψηφοθηρίας.

Η απόλυτη και διαρκής καταγγελία της κυβέρνησης ως αίτιας για όλα τα δεινά λειτουργεί μονότροπα και μισαλλόδοξα για την ποιότητα και τον ορίζοντα της δημοκρατίας, ειδικά τώρα,ειδικά εδώ. Οι περισσότεροι πολιτικοί, τεχνοκράτες, εμπειρογνώμονες, επιχειρηματίες, δημιουργοί και παράγοντες της τρέχουσας περιόδου σε όλους τους χώρους, είναι παιδιά του απλού κόσμου που αναδείχθηκαν μέσα από την πάλη και τις νέες δυνατότητες της μεταπολίτευσης, και όχι οι εκλεκτοί μιας ελίτ.

Κανείς δεν λέει ότι η ΝΔ δεν έχει δεξιό παρελθόν, ιδιοτελείς δεσμεύσεις, αλληλοσυγκρουόμενα και διαχρονικά κέντρα, μεταφερόμενες ομάδες συμφερόντων και συντεχνίες, προσοδούχους και κρατικοδίαιτους, μεγάλα προγραμματικά κενά, ελλείμματα διακυβέρνησης. Αλλά αυτή τη στιγμή, έχει την ευκαιρία της να κυβερνήσει για το κοινό καλό, και θα κριθεί για αυτό, κυρίως για αυτό. Και η συμμετοχή όλων, με τις δυνάμεις και πρωτοβουλίες του καθενός, τώρα σε αυτό το κοινό καλό συνεισφέρουν. Η αντιπαράθεση ας είναι καλύτερης προσφοράς, καλυτέρων διεξόδων, πιο αποτελεσματικών προτάσεων και όχι άγονων ανταγωνισμών ισχύος. Οι εκλογές μπορούν να περιμένουν.

Ώρα για αλλαγές μεγάλου βεληνεκούς

Μια αντιπολίτευση άκριτης πόλωσης, που εκσφενδονίζει δέσμες αποσπασματικών – συχνά προσχηματικών και ηθελημένα ανεφάρμοστων – προτάσεων και πλειοδοσία παροχών, μαζί με συνεχείς καταγγελίες δεν βελτιώνει το παρόν και σίγουρα δεν προσφέρει στην προοπτική του μέλλοντος. Υπάρχει, όμως, ένας τεράστιος χώρος ανασύνταξης και προσπάθειας σε όλα τα μέτωπα, για τη διαμόρφωση μιας πιο δημιουργικής πραγματικότητας. Είναι εθνική ανάγκη, εμβάθυνση της δημοκρατίας μας, η διαμόρφωση ενός διαδρόμου συμπόρευσης, ενός κοινού τόπου κάλων προθέσεων, σεβασμού του αντιπάλου, κατανόησης ορθολογικών επιχειρημάτων, ελέγχου εναλλακτικών, χωρίς εμμονές και ιδεοληψίες.

Κανείς δεν τα ξέρει όλα, ειδικά τώρα, που πολλά είναι πρωτόγνωρα και η συμβολή του καθενός μπορεί να είναι σημαντική. Η επανεκκίνηση είναι μια δυνατότητα για νέα παραγωγή πλούτου, στήριξη της καινοτομίας, προσπάθεια για στοχευμένη μείωση των ανισοτήτων και ουσιαστική, όχι επιδοματική, στήριξη των αδύναμων. Είναι σημαντικός παράγων η ταχύτητα να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στις πολλαπλές νέες ευκαιρίες αλλά και να συμπεριλάβουμε όλους στο κοινό μέλλον.

Ίσως είναι η ώρα για αλλαγές μεγάλου βεληνεκούς, μετασχηματισμούς στο χώρο και τρόπο της εργασίας, για επίτευξη οικονομιών κλίμακας, συνέργειες και αύξηση μεγέθους των πολυτεμαχισμένων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αναπροσανατολισμοί κλάδων, νέες στοχευμένες προτεραιότητες. Θα είναι καταλυτική η λειτουργία ενός κράτους στρατηγείου, στην σωστή καθοδήγηση, στα πολλαπλασιαστικά οφέλη, στις δημόσιες επενδύσεις και την προστιθέμενη αξία.

Η παροχή ρευστότητας και επιδομάτων είναι σωστή αλλά όχι αρκετή. Η πρόσφατη κρίση μάς δείχνει ότι ολόκληρος ο πλανήτης υποφέρει και ότι είμαστε σε μια από τις πιο ευνοημένες, και στο συγκεκριμένο θέμα, ομόψυχες και επιτυχημένες χώρες. Μετά από δέκα χρόνια απίστευτης πόλωσης, μπορεί ο κορωνοϊός να επιτύχει εκεί που απέτυχε η έξοδος από τα μνημόνια; Στη διαμόρφωση ενός κοινά αποδεκτού σχεδίου ανάκαμψης και στη συμμόρφωση, πειθάρχηση και συμπόρευση σε αυτό; Έστω με σφιγμένα δόντια; Για μια αβέβαια, δύσκολη αλλά όχι αδύνατη διεκδίκηση του καλύτερου.