Τα κροκοδείλια δάκρυα της Ευρώπης για τη Μόρια

Με αφορμή τα θλιβερά, από κάθε άποψη, γεγονότα στη Μόρια, στον καταυλισμό φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στη Λέσβο, καλό και ωφέλιμο είναι να βγάλουμε τις κομματικές παρωπίδες και να προσπαθήσουμε να ιχνηλατήσουμε την πραγματικότητα. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι ένα πολυσύνθετο πρόβλημα. Είναι ανθρωπιστικό θέμα, είναι κοινωνικό, οικονομικό και εθνικό.

Ένα πρόβλημα, που δεν το προκάλεσε η Ελλάδα, αλλά καλείται να το διαχειριστεί και μάλιστα κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, για λογαριασμό της ΕΕ. Η πρώτη αλήθεια είναι ότι η ΕΕ αρνείται, εδώ και χρόνια, να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της, έναντι των προσφύγων και των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Αρκείται μόνο σε μια οικονομική ενίσχυση και αυτή περιορισμένη.

Τα γεγονότα στη Μόρια είχαν ως αφορμή το χάσμα στην επικοινωνία και τη δυσπιστία των ασυμπτωματικών φορέων κορονοϊού, οι οποίοι δεν ήθελαν να μπουν σε καραντίνα, τον φόβο των άλλων μεταναστών ότι κινδυνεύουν εάν γειτνιάζουν οι σκηνές τους με ασθενείς, αλλά και τις άθλιες, κατά γενική ομολογία, συνθήκες διαβίωσης. Αυτά είναι που οδήγησαν στις ταραχές, με τελικό αποτέλεσμα τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε κοντέινερ και παραπήγματα.

Ωστόσο, αυτή η πυρκαγιά είναι το αναμενόμενο σύμπτωμα της εκρηκτικής κατάστασης που επικρατεί στην Μόρια τα τελευταία έξι χρόνια. Ήταν η σπίθα που προκάλεσε την έκρηξη και την εξέγερση, κατευθυνόμενη ή όχι, των εγκλωβισμένων προσφύγων στη Μόρια. Σίγουρα όχι όλων των προσφύγων, αλλά μιας ισχυρής ομάδας. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Τα αίτια που προκάλεσαν τις θλιβερές εικόνες και τις πρωτοφανείς καταστροφές στη Μόρια δεν βρίσκονται στην Αθήνα, αλλά κάπου αλλού, ίσως στις Βρυξέλλες.

Υποκρισία της ΕΕ

Η ΕΕ της δημοκρατίας, του πολιτικού πολιτισμού, του ουμανισμού, η ΕΕ που επικαλείται διαρκώς τον ανθρωπισμό, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία (και καλώς τα επικαλείται),  την ίδια στιγμή θέλει η Ελλάδα να είναι ένα απροσπέλαστο φρούριο για όσους αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, ή για όσους έχουν εκδιωχθεί από τις χώρες τους για πολιτικούς λόγους.

Μια ΕΕ που απλά εκφράζει τη λύπη της, όταν μετρά χιλιάδες πνιγμένους πρόσφυγες και μετανάστες στη Μεσόγειο. Μια ΕΕ που τα περισσότερα κράτη της, όπως η Αυστρία, η Πολωνία, η Ολλανδία, ή η Τσεχία, δεν δέχονται να φιλοξενήσουν έναν αριθμό προσφύγων και μεταναστών, που συνωθούνται και διαβιώνουν κάτω από σκληρές, ενίοτε και απάνθρωπες, συνθήκες σε διάφορες δομές φιλοξενίας στην Ελλάδα, όπως στην Μόρια.

Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΕ συμμετείχε στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Τουρκίας σε διάφορες χώρες (όπως, στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Λιβύη), που προκάλεσαν και το μεγάλο κύμα προσφύγων και μεταναστών, προς την Ελλάδα. Και φυσικά, η εργαλειοποίηση του προσφυγικού από την Τουρκία και το σύστημα εξουσίας του Ερντογάν, είναι η βασική παράμετρος που το αναδεικνύει σε μείζον εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα, όπως και σε πρόβλημα εθνικής ασφάλειας.

Μιλάμε για ανθρώπους

Και τώρα τι; Τι θα κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους, που βρίσκονται παραπεταμένοι, ρακένδυτοι, πεινασμένοι, μες στα σκουπίδια, στα κράσπεδα των δρόμων, στις αυλές των σπιτιών και στα χωράφια κάτω από τα δένδρα; Άνθρωποι είναι και βιώνουν όλοι μαζί, νέοι, γέροι, παιδιά, νήπια, αυτοί οι ξεριζωμένοι, οι ονειροπαρμένοι, μια άθλια πραγματικότητα, πιο άθλια των συνθηκών του καταυλισμού στη Μόρια;

Και δεν αποτελεί άλλοθι, ότι την φωτιά την έβαλαν στο καταυλισμό είτε οι ίδιοι οι πρόσφυγες, είτε Τούρκοι πράκτορες, είτε στελέχη κάποιων ΜΚΟ. Αυτά θα τα ερευνήσουν οι αρμόδιες αρχές. Το πρόβλημα είναι τι κάνουμε τώρα με αυτούς τους ανθρώπους; Απαντώ: τους περιθάλπουμε, τους βοηθάμε, τους συμπαραστεκόμαστε, τους πιάνουμε το χέρι και τους βοηθάμε να σταθούν στα πόδια τους. Και ως ελληνική κοινωνία δίνουμε, για μία ακόμη φορά, μαθήματα ανθρωπισμού, στην “πολιτισμένη”, αλλά αδιάφορη στην ανθρώπινη δυστυχία, Ευρώπη.

Στον καταυλισμό στη Μόρια, διέμενε ένας πολύ ευαίσθητος πληθυσμός. Είναι ασυνόδευτα παιδιά, ηλικίας από δύο έως και 14 ετών. Είναι παιδιά, που έχουν χάσει τους γονείς, τους συγγενείς τους και έχουν μείνει μόνα και έρημα σε αυτή τη ζωή. Και που παλαιότερα ήταν τα αθώα θύματα υπανθρώπων, προαγωγών, σωματέμπορων και έμπορων ανθρωπίνων οργάνων. Φρίκη και αποτροπιασμό είναι τα αισθήματα προς τους εκμεταλλευτές αθώων παιδικών ψυχών…

Αυτά τα παιδιά, από το 2017, είναι ασφαλή και υπό την προστασία του ΟΗΕ. Συμφώνησαν Γαλλία και Γερμανία να φιλοξενήσουν 400 από τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, που μέχρι πρότινος διέμεναν στη Μόρια. Μάλιστα η Γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε: «Συμφωνήσαμε να πάρουμε τα ασυνόδευτα παιδιά, κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης. Ελπίζω ότι και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, θα συμφωνήσουν να πάρουν κάποια παιδιά».

Τεράστιο δίκτυο εκμετάλλευσης

Αυτές ήταν οι δηλώσεις της Μέρκελ που κάλεσε τα κράτη της ΕΕ «επιτέλους να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί». Για να δούμε, αν θα συγκινηθούν οι ηγέτες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης. Πάντως, η ελληνική κυβέρνηση προσανατολίζεται στην ανακατασκευή της δομής στη Μόρια, ακριβώς στον ίδιο χώρο, μόλις “ηρεμήσουν τα πνεύματα”. Δεν υπάρχει σκέψη μεταφοράς των προσφύγων από την Μόρια στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως δηλώνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Ας έχουμε υπόψη μας, σχετικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό και τα εξής: Στο όνομα της δήθεν φιλανθρωπίας και της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, έχει στηθεί ένα τεράστιο δίκτυο από ΜΚΟ, αλληλέγγυους, δικηγόρους, μεταφορείς, προμηθευτές, παραχαράκτες, που κάνουν χρυσές δουλειές. Μία ακόμη γενναία μπίζνα υπό τον ιδεολογικό μανδύα του “ανθρωπιστή”, του “εναλλακτικού”, και του “κοσμοπολίτη”.

Είναι σαφές πλέον ότι η ανοχή στην παρανομία, που εμφανίζεται ως φιλανθρωπία και πολιτική ορθότητα, είναι αυτή που συντηρεί τεράστια, πολυπλόκαμα και σκοτεινά κυκλώματα δουλεμπόρων, οι οποίοι μεταφέρουν υπό άθλιες συνθήκες εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές προς την Τουρκία και τις ακτές των ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου, έναντι υψηλού αντίτιμου. Γι’ αυτούς, δεν υπάρχουν πρόσφυγες, ή μετανάστες. Δεν υπάρχουν δυστυχισμένοι, διωγμένοι και φοβισμένοι άνθρωποι, αλλά μόνο πελάτες, προς άγρια εκμετάλλευση και κερδοσκοπία…