Θα επιβιώσει πολιτικά ο Κασσελάκης;

Για πρώτη φορά στα πενήντα χρόνια της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας το πολιτικό σύστημα βρίσκεται απέναντι σε ένα αδιανόητο αδιέξοδο. Η χώρα δεν έχει αντιπολίτευση, o Κασσελάκης καταγράφει χαμηλά ποσοστά. Πενήντα ημέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που κυβέρνησε για δεύτερη φορά μετά το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ως Αριστερά είναι σε τροχιά διάλυσης.

Οι κομματικοί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβαν όλα τα λάθη που θα μπορούσαν να κάνουν στις εσωκομματικές εκλογές, τα μέλη του έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ανανέωσης, αλλά η νέα ηγεσία δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που δημιούργησε. Όσο γρήγορα ανέβηκε, τόσο γρήγορα κινδυνεύει να πέσει.

Η νέα προεδρική ομάδα δεν κατάλαβε ούτε γιατί, ούτε πως, ούτε ποιος κέρδισε. Αυτή είναι η βασική αιτία του προβλήματος. Έχει ακόμα την ψευδαίσθηση ότι πήρε το κόμμα με το Tik Tok, τα σποτάκια στο διαδίκτυο και τις πρωινές εκπομπές lifestyle. Αστειότητες. Έτσι, παγιδεύτηκε στην εικόνα της. Ακόμα και σήμερα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η μάχη των εσωκομματικών εκλογών δεν ήταν επικοινωνιακή, ήταν μόνο πολιτική. Αυτή η πολιτική προσδοκία δεν έχει ακόμα εκφραστεί.

Με την επιθετική εξαγορά που έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να πήρε το κόμμα πολύ φθηνά, αλλά δεν αντιλήφθηκε τι πήρε. Δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Τσίπρας. Ουσιαστικά, δεν πήρε τίποτα. Κέρδισε τις εκλογές γιατί δεν είχε αντίπαλο. Οι υποψήφιοι που βρήκε απέναντί του βιάστηκαν να πάρουν το κόμμα από τον Τσίπρα, χωρίς να κάνουν συνέδριο, αποπολιτικοποίησαν τη διαδικασία και έπεσαν στην παγίδα του lifestyle που έστησαν μόνοι τους.

Κι από το lifestyle στα καφενεία

Ο μοναδικός υποψήφιος που θα είχε το κύρος, τη μόρφωση και τη δυνατότητα να αντικαταστήσει τον Αλέξη Τσίπρα για να ανασυγκροτήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Πέτρος Κόκκαλης. Στο κόμμα όμως δεν υπήρχαν οι άνθρωποι, η κουλτούρα, η εμπειρία και το ένστικτο επιβίωσης που θα διαμόρφωναν τις προϋποθέσεις για μία εκλογή αντίστοιχη με τον Κώστα Σημίτη στο ΠΑΣΟΚ ή τον Κώστα Καραμανλή στη ΝΔ.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πενήντα ημέρες μετά την εκλογή του νέου αρχηγού έχει αδειάσει η βιτρίνα. Μέρα με τη μέρα, έχουν σκιστεί τα περιτυλίγματα και όλοι περιμένουν να δουν το δώρο. Όποιος δεν έχει μυαλό έχει ποδάρια, λένε οι γιαγιάδες στην επαρχία. Το κομματικό επιτελείο πρέπει να σταματήσει να περιφέρει το νέο αρχηγό σε πλατείες και καφενεία. Αυτή η επιλογή μπορεί να είναι εύκολη, αλλά δεν είναι λύση. Κανείς δεν περιμένει από αυτόν να τρέχει από χωριό σε χωριό σε όλη την Ελλάδα. Ακόμα και οι πρωινές εκπομπές lifestyle, σύντομα θα έχουν μειωμένη τηλεθέαση για τον freddo espresso. Το μοναδικό ζητούμενο πια είναι το περιεχόμενο.

Επίσης, κανείς δεν ψήφισε το νέο αρχηγό της Αριστεράς για την πολιτική του εμπειρία. Ούτε για την έκφραση μιας νέας διανόησης. Επιχειρηματικότητα πούλησε και επιχειρηματικότητα αγόρασαν τα μέλη του κόμματος. Το παιχνίδι των εκλογών είναι πολύ ακριβό και σε αυτό το επίπεδο υστερεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εκλογικές του επιδόσεις, τα οικονομικά του βρίσκονται σε πολύ κακή κατάσταση. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα ξεκινήσει με τα μισά χρήματα από την προηγούμενη φορά. Το πρώτο που πρέπει να κάνει ο επικεφαλής του είναι να δείξει που είναι τα χρήματα για να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε. Where is the money?

Ο Στέφανος Κασσελάκης κέρδισε τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ με μία μόνο προσδοκία. Την υπόσχεση ότι θα κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από αυτή την υπόσχεση θα κριθεί. Στις πρώτες πενήντα ημέρες δεν έχει αποδείξει ότι έχει τους ανθρώπους, την τεχνογνωσία και τα χρήματα για να το πετύχει. Το κόμμα που παρέλαβε ο Κασσελάκης δεν έγινε μεγαλύτερο, αλλά μικρότερο. Με τη στρατηγική που εφαρμόζει μέχρι σήμερα, αντί να κερδίσει τον Μητσοτάκη, κινδυνεύει να χάσει και από τον Ανδρουλάκη. Από τη στιγμή που θα αποτυπωθεί μια τέτοια δυναμική στις δημοσκοπήσεις, ο χρόνος θα αρχίσει να κυλάει αντίστροφα. Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο. Κινδυνεύει ακόμα και να μην φτάσει έως τις ευρωεκλογές.