Το δημοφιλές trend του αντιτραμπισμού

Ποιος είναι, όμως, ο πραγματικός λόγος πίσω από αυτή τη μοντέρνα τάση; Επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πραγματικά ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου, ή απλώς αποτελεί ένα γενικευμένο και δημοφιλές trend;

Όλα ξεκινούν στο μακρινό παρελθόν, όταν ο Τραμπ κάνει την εμφάνισή του στο “mainstream” τηλεοπτικό σύστημα της Αμερικής, όπου κυριολεκτικά σαρώνει την δημόσια τηλεοπτική και μιντιακή σφαίρα. Με την πληθωρική του προσωπικότητα κερδίζει την συμπάθεια μεγάλου μέρους του κοινού, που βλέπει σε αυτόν την αναβίωση του Αμερικανικού Ονείρου: Τον αυτοδημιούργητο-αντισυστημικό μεγιστάνα που λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Όλα πηγαίνουν μια χαρά, μέχρι που η ζωή τον μεταφέρει από τα τηλεοπτικά στούντιο στην κεντρική σκηνή της πολιτικής, όπου ο Τραμπ διεκδικεί την προεδρία, ως αουτσάιντερ και εκφραστής του καθημερινού ανθρώπου, κάτι που συνιστά άμεση πρόκληση για τις ελίτ. Από το σημείο αυτό η πληθωρική του προσωπικότητα, η οποία είναι και η δύναμή του, μετατρέπεται σύντομα στο επίκεντρο των έντονων επικρίσεων εναντίον του, ειδικά από τις ελίτ που ορίζουν τους κανόνες του μιντιακού και του πολιτικού παιχνιδιού.

Ο Τραμπ, αρνούμενος να ακολουθήσει τους κανόνες τους, πυροδοτεί ουσιαστικά την θρυαλλίδα της αντιπαράθεσης με την κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Με την σειρά τους, οι ελίτ κηρύττουν δημόσια τον πόλεμο εναντίον του, εκφράζοντας σε κάθε ευκαιρία την αντιπαλότητά, την απέχθεια, ακόμα και απροσχημάτιστα το μίσος τους, έναντι του Τραμπ.

Μετά την εκλογή του στον Λευκό Οίκο το 2016, μέρος της πολιτικής του Τραμπ πλήττει ισχυρά συμφέροντα της ελίτ, προκαλώντας έναν τεράστιο πονοκέφαλο σε μία σειρά “κατεστημένων προτεραιοτήτων”, σε τομείς από την εξωτερική πολιτική, την πράσινη ενέργεια, το μεταναστευτικό, την οικονομία και το εμπόριο, έως και την ατζέντα της κοινωνικής πολιτικής.

Η προπαγάνδα και το trend

Σήμερα, τέσσερα χρόνια από την εκλογή Μπάιντεν το 2020 και μετά από μια σειρά καταστροφικών πολιτικών – αλλά και αποτυχημένων στρατηγικών επιλογών των Δημοκρατικών – ο Τραμπ εξακολουθεί να είναι στο πολιτικό προσκήνιο και να είναι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το μεγάλο φαβορί για τις εκλογές στις 5 Νοεμβρίου, παρά την πολεμική που δέχεται από την πλειονότητα των ΜΜΕ.

Πλέον, το εκτεταμένο μίσος προς τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ είναι όπως ένα ζευγάρι Crocs! Από την μία πολίτες, τρομαγμένοι από την ιδεολογική τρομοκρατία του κατεστημένου, παίρνουν αποστάσεις από τον Τραμπ – φοβούμενοι την περιθωριοποίησή τους – και από την άλλη, μία ομάδα εξ’ αυτών, ακολουθούν το κυρίαρχο ρεύμα της πολιτικής ορθότητας.

Στην συνείδηση πολλών εξ’ αυτών που προέρχονται από την Αριστερά, το μίσος τους προς τον Τραμπ σηματοδοτεί, κατ’ αυτούς, την δική τους ιδεολογική-ηθική ανωτερότητα και αρετή. Διότι, διακηρύσσοντας με σθένος το μίσος τους για τον Τραμπ και κατηγορώντας όσους τον υποστηρίζουν, παίρνουν ξεκάθαρη θέση στην ιδεολογική σκακιέρα, δηλώνοντας επί της ουσίας ότι βρίσκονται στη “σωστή” πλευρά της ιστορίας.

Το κρίσιμο ερώτημα

Φυσικά το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα σταματήσει ποτέ αυτός ο κύκλος μίσους προς τον Τραμπ και τους ψηφοφόρους του. Για την ώρα, τόσο το βαθύ κράτος, όσο και οι Δημοκρατικοί της Αμερικής, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ρίξουν τους τόνους, πόσο μάλιστα αν χάσουν στις προσεχείς εκλογές.

Από την άλλη ο Τραμπ, ως κερδισμένος του παιχνιδιού – και έχοντας αποκρούσει κάθε απόπειρα καταδίκης και απομόνωσής του, γλιτώνοντας και από μία απόπειρα δολοφονίας – είναι σίγουρο ότι δεν θα άρει τον πόλεμο που έχει κηρύξει στο βαθύ κράτος και στους πολιτικούς εκπροσώπους του. Τέλος, το σίγουρο είναι ότι ακόμα και στο σενάριο της αποχώρησης του Τραμπ από το προσκήνιο, ο τραμπισμός θα μείνει.