Το NATO στην υπηρεσία του Σαράτζ – Τι κρύβει η δήλωση Στόλτενμπεργκ

Πρόσφατα ο Γενικός Γραμματέας του NATO Στόλτενμπεργκ δήλωσε σε συνέντευξη στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica: «Υπάρχει εμπάργκο όπλων στη Λιβύη στο οποίο πρέπει να συμμορφωθούν όλες οι πλευρές. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση του Φαγέζ αλ- Σαράτζ και ο Χαφτάρ , μπορούν να μπουν στην ίδια εξίσωση. Επομένως το NATO είναι έτοιμο να στηρίξει την κυβέρνηση της Τρίπολης».

Η απάντηση του υπουργείου Εξωτερικών, δια στόματος του εκπροσώπου Αλέξανδρου Γεννηματά ήταν: «Ο Γενικός Γραμματέας του NATO δεσμεύεται απόλυτα με τις κοινές θέσεις της Συμμαχίας , οι οποίες ως γνωστόν υιοθετούνται με ομοφωνία. Το περιεχόμενο της πρόσφατης συνέντευξης σε ιταλική εφημερίδα, όπως αυτό αποτυπώθηκε, προφανώς δεν εκφράζει τις θέσεις της Συμμαχίας. Η Ελλάδα έχει προβεί στις απαραίτητες επισημάνσεις μέσω της μόνιμης Αντιπροσωπείας μας στο NATO και έχει λάβει διαβεβαιώσεις ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις του ΓΓ του NATO δεν αποδόθηκαν ορθώς».

Όλοι μας γνωρίζουμε την σπουδαιότητα, για τα ελληνικά συμφέροντα, του τουρκολιβυκού παράνομου συμφώνου που υπογράφηκε από τον Τούρκο πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της κυβέρνησης της Τρίπολης Σαράτζ. Όλοι μας γνωρίζουμε τι σημαίνει η επικράτηση και πολύ περισσότερο η αναγνώριση της κυβέρνησης της Τρίπολης από το NATO, που επηρεάζει άμεσα τα εθνικά και κυριαρχικά μας δικαιώματα στην θάλασσα, σε συνδυασμό με την ενορχηστρωμένη τουρκική προκλητικότητα που εξάγεται σε όλα τα μήκη και πλάτη στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο.

Τι δείχνει η δήλωση Στόλτενμπεργκ

Θέλω να σταθώ εδώ στην δήλωση του Στόλτενμπεργκ και στην απάντηση της Αθήνας:
Τι καταλαβαίνετε από την δήλωση του Γενικού Γραμματέα του NATO; Σας καλύπτει η απάντηση της ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών; Από ότι φαίνεται το NATO και κάποιες χώρες της ΕΕ, το είδαμε εξάλλου το έργο στη διάσκεψη του Βερολίνου όπου η χώρα μας ήταν απούσα, προσεγγίζουν την τουρκική θέση δια στόματος του Γενικού Γραμματέα της Συμμαχίας. Στην πραγματικότητα, πολύ φοβάμαι ότι την έχουν υιοθετήσει .

Το εμπάργκο των όπλων που και η Αθήνα έχει δεχθεί μετά από την παρέμβαση των ΗΠΑ προσφέροντας και μία φρεγάτα, ουσιαστικά δεν εφαρμόζεται. Ίσως αυτή η ιστορία στο τέλος αποδεχτεί μία παγίδα για τα συμφέροντά μας, ως προς τις μεταναστευτικές ροές νότια της Κρήτης. Επιπλέον, θα διευκολύνει τον τουρκικό επεκτατισμό-σχεδιασμό ως προς την ΑΟΖ νοτιοανατολικά της Κρήτης και όχι μόνο, εφόσον το τουρκολιβυκό σύμφωνο υιοθετηθεί τελικά από το NATO.

Δηλαδή πάμε να δείξουμε την καλή μας διάθεση στα πλαίσια της συμμαχίας και να βάλουμε το πόδι μας στην περιοχή (που είναι λογικό), χωρίς όμως να έχουμε ξεκαθαρίσει ως χώρα την στάση της Συμμαχίας, ως προς το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Η Αθήνα φαίνεται ότι δεν έχει πείσει τους συμμάχους της στα πλαίσια του NATO, ό,τι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι αντίθετο με το δίκαιο της θάλασσας και πως παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Για το θεαθήναι η ελληνική απάντηση

Η Αθήνα φαίνεται ό,τι δεν έχει συνδέσει το θέμα της συμμετοχής της στην επιχείρηση τήρησης του εμπάργκο των όπλων με την παραπομπή του τουρκολιβυκού συμφώνου στο καλάθι των αχρήστων από πλευράς NATO και των χωρών της ΕΕ. Η απάντηση του υπουργείου των εξωτερικών εκτιμώ, πως ρεαλιστικά ότι δεν πείθει κανένα ως προς την λογική του περιεχομένου της. Η απάντηση είναι για το θεαθήναι, μοιάζει η Αθήνα να θέλει να κουκουλώσει την αδυναμία της.

Θα περίμενα μία διάψευση του δημοσιεύματος από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του NATO ή τουλάχιστον από εκπρόσωπό του, για να επανέλθει κάποια ισορροπία. Όλα αυτά συνθέτουν ένα παρασκήνιο που παίζεται στην πλάτη μας. Επιπλέον, υπάρχουν πολλά “σκοτεινά σημεία ” ως προς τους χειρισμούς του θέματος από την κυβέρνηση και, ενδεχομένως, θα βρεθούμε για άλλη μία φορά προ δυσάρεστων εκπλήξεων .

Ο υπουργός των εξωτερικών Νίκος Δένδιας οφείλει να αλλάξει τακτική. Οφείλει να απαιτήσει δυναμικά από τον Γενικό Γραμματέα του NATO να ξεχάσει την λογική που απορρέει από τις πρόσφατες δηλώσεις του. Αυτές δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Προφανώς αυτές καθορίζονται από άλλους παράγοντες και δυνάμεις που έχουν γεωπολιτικά συμφέροντα στη θαλάσσια και χερσαία περιοχή της Λιβύης και έχουν υποδείξει στο Γενικό Γραμματέα του NATO να οδηγείται προς αυτή την κατεύθυνση.