Βλέποντας το debate του ΠΑΣΟΚ με άλλη ματιά
27/09/2024
Έγινε και ο τηλεοπτικός διάλογος (το Debate στην ελληνική) μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και η ζωή συνεχίζεται όπως και πριν από αυτόν. Ο διάλογος εξελίχθηκε σε κόσμια βάση, εάν αποδεχθούμε τα καθιερωμένα κριτήρια του πολιτικού συστήματος, το οποίο, όπως είναι γνωστό, το αντιμάχομαι, γιατί προτιμώ το δημοκρατικό πολίτευμα το οποίο είναι και το μόνο που είναι σε θέση να σφυρηλατήσει μια πολιτισμένη στάση ζωής στα μέλη της κοινωνίας με βάση την αρχή του εμείς αντί του εγώ ή το ίδιο πράγμα ο καθένας για πάρτη του.
Κατ’ αρχάς ο διάλογος ανέδειξε πως η ενότητα στην κορυφή υποφέρει, άρα και στη βάση. Διαβάστε τα σχόλια στους τοίχους των υποστηρικτών των υποψηφίων στο Facebook για να πάρετε μια γεύση. Με βάση την αρχή ο καθένας για πάρτη του οι υποψήφιοι έδειξαν να διαφωνούν, όχι τόσο σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο του προγράμματος, παρά του ότι και σε αυτό υπήρξαν λανθασμένες πολιτικές (με απλή αναλογική ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν κατεβαίνει στις εκλογές με το σύνθημα: δεν συνεργάζομαι με κανέναν, αγνοώντας μια βασική δημοκρατική αρχή, καθώς και τον κίνδυνο της ακυβερνησίας, κάτι που στην πράξη ενισχύει την απήχηση του πολιτικού σου αντιπάλου στους ψηφοφόρους), όσο στο ότι η αποτελεσματικότητα του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν εντυπωσιακή με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα.
Η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ
Η παρατήρηση ήταν ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ έδειξαν, λίγο πολύ, μια στασιμότητα, παρά τις αξιοσημείωτες αλλαγές του πολιτικού περιβάλλοντος. Εδώ θα πρέπει να ειπωθεί ότι τα επιχειρήματα και των δυο πλευρών, του προέδρου και των υπολοίπων, είχαν κάποια βάση, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καταστροφή δεν αργεί να γίνει, ενώ η αποκατάστασή της παίρνει, συνήθως, πολύ χρόνο, ιδίως όταν στη ζημιά προστίθεται και αυτή που προκαλείται από την πράξη μετανάστευσης αρκετών στελεχών σε άλλους πολιτικούς χώρους. Η πράξη αυτή μειώνει αρκετά την αξιοπιστία για αποκατάσταση της ζημιάς σε αυτούς τους πολίτες που αισθάνονται προδομένοι από το κόμμα τους και αναγκάζονται να ταξιδέψουν προς άλλους πολιτικούς χώρους.
Σε κάθε περίπτωση η ενότητα στα κόμματα υποφέρει, ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε καλά. Το πολιτικό σύστημα φροντίζει για αυτό. Να θυμίσω την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ στην αρχή. Δεν υπήρχε και τότε ενότητα, απλώς δεν έφτανε στην επιφάνεια γιατί η δαμόκλεια σπάθη της διαγραφής ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Αυτόν τον κίνδυνο του διχασμού τον δημιουργούν τα ίδια τα κόμματα και οφείλεται στον τρόπο που λειτουργούν. Η αχίλλειος πτέρνα της ενότητας στα κόμματα είναι ο τρόπος ανάδειξης των μελών στα όργανά τους και το όνομα αυτού είναι η εκλογή!
Αυτή ανοίγει την πόρτα του διχασμού, της δημιουργίας προσωπικών φέουδων και φυσικά της εσωστρέφειας και ακόμα χειρότερα την εισβολή του χρήματος στην πολιτική, που οδηγεί στην πλήρη εξάρτηση της πολιτικής από το μεγάλο κεφάλαιο. Το επιχείρημα αυτών που ασπάζονται αυτό το μέσο είναι ότι αυτό επιτάσσει η δημοκρατία, κάτι που είναι πέρα για πέρα ψευδές. Η δημοκρατία δεν ορίζεται από ένα μέσο, αλλά από τις αξιωματικές της αρχές, που εκπορεύονται από τη θεμελιώδη αρχή της, αυτή της ισοκρατίας, και φροντίζει για την ικανοποίησή τους επιλέγοντας τα κατάλληλα μέσα-θεσμούς.
Κλήρωση
Άλλωστε, η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ουδέποτε ανέδειξε πολιτικούς αξιωματούχους δια της εκλογής. Αυτό απαγορεύονταν ρητώς, γιατί η εκλογή πέρα από την ανάδειξη πολιτικών αξιωματούχων παράγει συγχρόνως διαπλοκή και διαφθορά. Οι 500 βουλευτές, 50 από κάθε μια από τις 10 εκλογικές περιφέρειες, εκείνης της βουλής αναδεικνύονταν δια της κλήρωσης. Οι υποψήφιοι ήταν εθελοντές και έπρεπε να ικανοποιούν προαπαιτούμενα, όπως να είναι 30 ετών και άνω και κάτοικοι στη σχετική εκλογική περιφέρεια.
Το καλό της κλήρωσης δεν περιορίζεται μόνο στο να αναδεικνύονται πολιτικοί αξιωματούχοι απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε διαπλοκή και εξάρτηση, επεκτείνεται και σε άλλους δυο, εξίσου, σημαντικούς τομείς, την αξιοκρατία και την πλήρη εκπροσώπηση ολόκληρου του φάσματος της παραγωγικής διαδικασίας, καθώς και του γένους-αρσενικού και θηλυκού, κάτι που η woke προσπαθεί να το καταργήσει παρά τους τόσους αγώνες για ισότητα που έκαναν οι γυναίκες-, θέτοντας συγκεκριμένα προαπαιτούμενα και προσόντα που πρέπει να ικανοποιούν οι επίδοξοι εθελοντές υποψήφιοι για κάθε αξίωμα. Δηλαδή με την κλήρωση όλα αυτά τα σχεδιάζεις και τα επιτυγχάνεις, ενώ με την εκλογική διαδικασία αυτά μπορούν να προκύψουν μόνον ως προϊόν τύχης.
Τέλος το ΠΑΣΟΚ δείχνει να έχει στασιμότητα σε πολιτικές θέσεις, παρά του ότι αυτές έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές και επιζήμιες λόγω του ότι τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την υλοποίηση των διακηρύξεών του είναι ακατάλληλα. Για παράδειγμα, ο δημόσιος τομέας θα έπρεπε να αποτελεί την ατμομηχανή της ανάπτυξης και το ανάχωμα πάταξης της αισχροκέρδειας, δημιουργώντας στην πράξη συνθήκες ελεύθερης αγοράς. Αντί για αυτά βρίσκεται παραδομένος κάθε φορά σε κομματάρχες, αγκυλωμένος σε γραφειοκρατίες που του έστρωσαν τα λάθος πλαίσια της μαρξιστικής συνταγής λειτουργίας του, καθιστώντας τον ανήμπορο να υπηρετήσει τους πολίτες που πληρώνουν το λογαριασμό. Ο δημόσιος τομέας πρέπει να αναδειχθεί πρωταγωνιστής προσφοράς προς τους πολίτες, χρησιμοποιώντας νέα εργαλεία-θεσμούς, όπως αυτός της καταναλωκρατίας (βλ. άρθρο στο slpress.gr).
