Χρηματιστήριο “υποψηφίων” για την προεδρία

Τελικά με ποια κριτήρια επιλέγει ο εκάστοτε πρωθυπουργός τον υποψήφιο; Η αξιολόγηση του πρωθυπουργού για τον προτεινόμενο υποψήφιο της ΠτΔ εμπεριέχει άραγε και το σκεπτικό των ισορροπιών, ή των μελλοντικών συνεργασιών μεταξύ κομμάτων; Μήπως λειτουργεί παρενθετικά και μια εξαρτηματική ή παραπληρωματική λογική η οποία θα έχει ένα σταθερό παρονομαστή ο οποίος θα εκφράζει τον υπολογισμό κατά πόσο δηλαδή, η προτεινόμενη προσωπικότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα διεκδικεί πολιτικές ερμηνευτικές, στο όριο που μπορεί να έχει κάποιες αρμοδιότητες, οι οποίες θα επιφέρουν προβλήματα στην εκάστοτε κυβέρνηση;

Είναι σίγουρο πως όλα τα παραπάνω συνυπολογίζονται, εκτιμώνται και η λήψη της απόφασης του εκάστοτε πρωθυπουργού τα περιλαμβάνει. Βλέπεται η πολιτική κινείται σταθερά με στερεότυπες αντιλήψεις. Η αναθεώρηση του Συντάγματος το 2019 δεν έκρινε αναθεωρητέο το άρθρο 30 παρ. 1 Συντάγματος, που θα μπορούσε να επιφέρει αλλαγές και η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να γινόταν απευθείας από το λαό. Ωστόσο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο και η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας προέκυπτε από τον Λαό, οι αρμοδιότητες του προέδρου της Δημοκρατίας, θα εξακολουθούσαν να έχουν περιορισμένο περιεχόμενο. Όμως τη λήψη απόφασης θα την είχε λάβει ο λαός.

Σήμερα ο κ. Μητσοτάκης αναζητά έναν υποψήφιο ο οποίος θα εκπληρώνει όλα τα κριτήρια που ίδιος έχει θέσει. Το 2025 είναι το έτος της αναθεώρησης του συντάγματος, θα προτείνει έτσι για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κ. Βενιζέλο; Πολύ πιθανό δεδομένου ότι ο κ. Βενιζέλος διαθέτει την ακίνητη δύναμη του νομικού θετικισμού και τη συνταγματική λογική της διαλληλίας. Ωστόσο υπάρχουν και διαφορές για παράδειγμα μια συγκατοίκηση με τον κ. Βενιζέλο σκοντάφτει στο γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος είναι πολιτικά πληθωρικός και διακριτά αντίθετος σε επίπεδο ναρκισσισμού από τον κ. Μητσοτάκη.

Η διαφορά μεταξύ τους είναι ο τρόπος αναφορικά με την επιλογή της εξουσίας. Ο κ. Μητσοτάκης εκφράζει ένα ναρκισσισμό της εικόνας η οποία νέμεται τη θέση του αντικειμένου της εξουσίας, ενώ ο κ. Βενιζέλος (ο οιστροπλήγας βερμπαλιστής ρήτορας) εκφράζει ένα ρηματικό-λεκτικό ναρκισσισμό στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας. Εξουσιαστικά «ιδιοτροπίζουν» σε διαφορετικό επίπεδο.

Ποιος θα είναι ο υποψήφιος;

Άλλοι υποψήφιοι που ακούγονται από τους πολιτικούς σχολιαστές είναι: Η κ. Σακελλαροπούλου; Η κ. Σακελλαροπούλου έχει ασπαστεί ένα ψευδεπίγραφο φορμαλιστικό “προοδευτισμό” και μια αταραξία προς τις πολιτικές αυθαιρεσίες (για παράδειγμα παρακολουθήσεις) που αγγίζει τη φιλοσοφία του Ζεν. Είναι μια καλή περίπτωση για τον κ. Μητσοτάκη.

Ο κ. Στουρνάρας, άλλη μια περίπτωση υποψηφίου ο οποίος προέρχεται από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και πρώην υπουργός Ανάπτυξης με πολλές γνωριμίες εντός και εκτός Ελλάδος. Εμμέριμνος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ντόπια και ξένα και προσαρμοσμένος στο σχήμα της συνεχιζόμενης κυριαρχίας. Ως εκ τούτου διαθέτει όλα τα διαπιστευτήρια να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμου πρωθυπουργός της μνημονιακής περιόδου μοίρασε πόνο και ταπείνωση με την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων με αποτέλεσμα να μη διαθέτει λαϊκό έρμα.

Ο κ. Τασούλας ωκεανολόγος ύφους μοιάζει με Κόμη, ή Πρίγκιπα και φυσικά ακυρώνεται από το ύφος του.

Τέλος η κ. Αγγελοπούλου με πολλές γνωριμίες εντός και εκτός χώρας διαθέτει φιλοδοξία και πολλές φορές θέλει να κάνει τους καιρούς να τρέξουν μέσα από τις προσωπικές της επιθυμίες.

Όμως κοντός ψαλμός αλληλούια.