Εμποροπανήγυρη θύμιζε, δυστυχώς, το Φεστιβάλ Ιαπωνίας!

Μια χώρα άψογη στην καθαριότητα, την αισθητική, τον σεβασμό στο περιβάλλον, στη συνέπεια έργων και λόγων, υποδειγματική στην εργατικότητα, αφοσιωμένη στην τελειότητα, με απόλυτο σεβασμό στους μεγαλύτερους, με τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και τη δύναμη της αποφασιστικότητας, με πάθος στις τέχνες, τον αθλητισμό, τη μουσική, με πρωτοπορία στην τεχνολογία, η Ιαπωνία με τόσα και πολλά περισσότερα χαρακτηριστικά ως χώρα του ανατέλλοντος ηλίου κάπου… χάθηκε στην “αφιερωματική έκθεση” που έγινε για 4η χρονιά στο εκθεσιακό κέντρο Περιστερίου.

Την έψαχνα μανιωδώς να την εντοπίσω, στη μουσική, την ζωγραφική, στα φιλοσοφικά ρεύματα της άυλης κληρονομιάς, κι έπεφτα μόνο σε φιγούρες καρτούν σε ζωντανή έκδοση, αλλά και σε κάθε μορφή από τις digital εκδοχές animation, σε έργα φρίκης που πρόβαλλαν στο πνεύμα της εποχής, σε αφίσες της στιγμής, μαζί με γεύσεις κυρίως ελληνικές και ποτά που βρίσκεις σε όλα τα γνωστά μπαράκια… Κάτι εξωτικό, ασιατικό, ιαπωνικό, εκτός από ελάχιστα σούσι, δεν εντόπισα.

Συνωστισμός περιπτέρων με τα ίδια μονότονα είδη προ πώληση, περιοδικά, μπρελόκ, αφίσες, μαγνητάκια, κούπες, αναμνηστικά κινουμένων σχεδίων, μασκώτ γνωστών παιγνιδιών, pokemon κατέκλυσαν τον χώρο ενώ τα κίτρινα καπελάκια προσφερόταν δωρεάν σε όσους ήθελαν να τιμήσουν αυτό το θρυλικό παιδικό…

Χειροποίητα κοσμήματα, κάποια όντως πολύ ιδιαίτερα κέρδιζαν το γυναικείο φύλο, όπως και κάποιες προτάσεις αρωμάτων, καλλυντικών, όλα όμως σε πλήρη φασαρία, σε μια οχλαγωγία που δεν επέτρεπε πολλά.

Στην κεντρική σκηνή γινόταν φιλότιμη προσπάθεια παρουσίασης πολεμικών τεχνών, καλλιγραφίας, διαφόρων δράσεων, αλλά χανόταν μέσα στον όγκο των επισκεπτών που αλλού προσανατολιζόταν το ενδιαφέρον τους…

Τα σπαθιά των σαμουράι τα ψάχναμε, η ένδυση με παραδοσιακό βαμβακερό κιμονό yukata γινόταν σ’ ένα χώρο απαράδεκτο, που στην Ιαπωνία δεν θα χρησιμοποιείτο ούτε για την πιο πρόχειρη δραστηριότητα.

Την διαφορά την έκανε η έκθεση φωτογραφίας, που προσέλκυσε ένα άλλο κοινό, η έκθεση με μινιατούρες χειροποίητων δημιουργιών εμπνευσμένων από τον κινηματογράφο και η έκθεση φυτών μπονζάϊ που παρουσιαζόταν φέρνοντας το κοινό σε μια ευρύτερη γνωριμία με την Ελληνική Λέσχη μπονζάϊ αλλά και προτάσεις ανθοδετικής που η Ιαπωνία και γενικά οι Ασιατικές χώρες έχουν παράδοση.

Ένα διήμερο με έντονους ρυθμούς που ικανοποίησε την ελληνική νεολαία η οποία σε ιαπωνική εκδοχή ντυμένη με ευρηματικά κοστούμια, περούκες, με αξεσουάρ φτυάρια, πριόνια, σωσίβια και ό,τι βάζει ο νους, με μακιγιάζ “νεκρών” προσώπων ή σε απόλυτη αντίθεση με εκτυφλωτικά χρώματα, περούκες, στολές, αξεσουάρ που αποτελούσαν θέαμα κι επιβεβαίωναν πόσο επηρεάζει η μόδα και οι συνήθειες μιας μακρινής χώρας τους νέους στην Ελλάδα.

Έντονη ατμόσφαιρα πρόχειρης εμποροπανήγυρης θύμιζε η όλη διοργάνωση στην πράξη παρά το προσεγμένο έντυπο πρόγραμμα, και όσα επιχειρήθηκε να χωρέσουν που σε προδιέθεταν διαφορετικά.

Ωστόσο, γινόταν φωτογράφηση σε σκηνογραφικό δένδρο ανθισμένης κερασιάς, υπήρχε έκθεση βασικών αεροδυναμικών αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, μαζί με πληροφορίες για φροντιστήρια εκμάθησης ιαπωνικών, γνωριμία με την μουσική και ανάλογες παρουσιάσεις workshop που καταγράφονται στα υπέρ της προσπάθειας, που ως πρωτοβουλία, αξίζει να ενθαρρυνθεί με τις απαραίτητες βελτιώσεις.

Φυσικά, σε παράλληλο χώρο υπήρχαν άπειρα παιγνίδια που προσφέρονταν δωρεάν σε λάπτοπ, με τρισδιάστατη καινοτομική εμπειρία ή κι επιτραπέζια που τα τίμησαν εκατοντάδες παιδιά που βρήκαν την χαρά τους.

Γιαπωνέζοι και Γιαπωνέζες δεν κυκλοφορούσαν, σούμο ούτε σε αφίσα ή κάποια αναφορά, δεν υπήρξε διακόσμηση από τις εκπληκτικές παγόδες, τα τοπία ηρεμίας της φύσης, τις πολυάριθμες θερμές πηγές ονσεν κ.α.

Δεν είδαμε προβολή, μακέτες, χάρτες, φωτογραφίες από τις μεγάλς πόλεις Οσάκα, Χιροσίμα, Τόκιο, που ήδη αριθμεί 35 εκατομμύρια κατοίκους, από τα μεγάλα λιμάνια και τα νησιά. Έπρεπε κάποιος να φανταστεί την χώρα αυτή που εξελίσσεται σε υπερδύναμη με ισχυρό προβάδισμα έναντι των μέχρι τώρα δεδομένων. Κινητικότητα ανθρώπων που απλά ήρθαν να δώσουν το δικό τους ιδιαίτερο παρόν κι όχι τόσο να μοιραστούν ή να γνωρίζουν στην ουσία τη χώρα, τις υποτροφίες που προσφέρει, τα ανοίγματά της στην Ευρώπη και την Ελλάδα.

Ας ελπίσουμε, του χρόνου καλύτερα!