Η δίκη του Σωκράτη: Μία ανα-παράσταση στα αρχαία ελληνικά

 Ο Δήμος Αβδελιώδης μεταφράζει και διδάσκει το αρχαίο κείμενο, επιτυγχάνοντας κατανόηση και βαθιά συγκινητική απόδοση του πλατωνικού έργου, προσφέροντας στον θεατή ουσιαστική και αισθητική παιδεία, τονίζοντας το ύψος του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Μια καθόλου συνηθισμένη θεατρική πρόταση, που τιμά το αρχαίο ελληνικό κείμενο και την ανάγκη του σύγχρονου θεατή να έρθει σε επαφή με τα βαθύτερα νοήματα της αρχαίας ελληνική γραμματείας.

Η εμπειρία απαιτεί συγκέντρωση, γλωσσική επαγρύπνηση και φιλοσοφική διάθεση, αφού φέρει και προσφέρει πολύ πλούσιο υλικό. Μεγάλη εντύπωση έκανε ο Ελβετός ελληνιστής, καθηγητής Φιλολογίας, ενσαρκώνοντας τον Σωκράτη με εκφραστική δύναμη και την άνεση να ερμηνεύει άριστα το αρχαίο κείμενο. Οι υπέρτιτλοι στα Νέα Ελληνικά απαραίτητοι, σε άριστη μετάφραση – απόδοση του Αβδελιώδη, βοήθησε τους θεατές να παρακολουθήσουν, να κατανοήσουν και να απολαύσουν αυτή την ιδιαίτερη παράσταση.

Το έργο του Πλάτωνα, κτῆμα ἐς ἀεὶ

Δεν παρουσιάστηκε απλά ένα θεατρικό γεγονός, αλλά μια θεατρική εμπειρία κατανόησης το κειμένου του Πλάτωνα με έντονη πολιτική και ηθική διάσταση. Η σχέση πολίτη και κράτους, η ελευθερία της σκέψης και κυρίως η λειτουργία της δικαιοσύνης πιο επίκαιρη από ποτέ. Οι πολίτες επιθυμούν δικαιοσύνη “ανοικτομάτα”, αφού, αποτελεί το υψηλότερο ιδανικό στην ζωή τους. Όταν όμως στηρίζεται σε άδικες κατηγορίες, ντυμένες με πειστικότητα και υποκρισία, μπορεί και να παραπλανηθεί.

Στην περίπτωση του Σωκράτη, ένας άνθρωπος καταδικάστηκε όχι για τις πράξεις του, αλλά για τις ιδέες του. Αυτό τονίζει πως η αλήθεια απαιτεί θάρρος για να ακουστεί και κρίση καθαρή για ν’ αναγνωριστεί. Ο Σωκράτης δίχως φόβο, είπε την αλήθεια του με καθαρότητα, δίχως ρητορικά τεχνάσματα, υπερασπίστηκε το δικαίωμα για ελευθερία στην έκφραση. Δεν επεδίωξε να κολακεύσει ούτε καν τους δικαστές, ούτε ποτέ προσκάλεσε κάποιον να τον ακούσει. Αυτό που ήθελε ήταν να αφυπνίσει τους νέους με τον λόγο του, αφού αποτελούν πάντα το μέλλον του κόσμου.

Καταδικάστηκε γιατί τόλμησε να μιλήσει με ειλικρίνεια σε μια κοινωνία που προτιμούσε την ευκολία του ψεύδους από την αναστάτωση που φέρει η αλήθεια. Έτσι, παραμένει διαχρονικό σύμβολο του ανθρώπου που επιλέγει τον δύσκολο δρόμο που όμως τελικά κοστίζει, ίσως και την ίδια την ζωή. Εύχομαι ολόθερμα να υπάρξουν στο μέλλον κι άλλες τόσο σημαντικές προτάσεις – παραστάσεις, χαρίζοντας στο κοινό μοναδικές εμπειρίες.