Η “Διπλή ζωή”, το μυθιστόρημα του Κώστα Λογαρά

Βέβαια, δεν καταπιάνεται με κάτι νέο, αφού, παρουσιάζει την υπόθεση της “διπλής ζωής” των ανθρώπων, προσαρμοσμένη στο σήμερα, τοποθετώντας με μαεστρία την πιο “εξελιγμένη” μορφή της, καθώς, κάποιοι την επιλέγουν ως μοναδικό τρόπο ζωής.

Η ιστορία είναι χωρισμένη σε μικρά κεφάλαια με ποιητικούς τίτλους. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται από τον έμπειρο συγγραφέα, να γίνεται ελκυστική κι ευχάριστη η ανάγνωση του βιβλίου, παρότι σε μερικά σημεία προκύπτει άγρια σκληράδα, από τις δύσκολες καταστάσεις που περνούν οι ήρωές του. Εκτός των άλλων, τα ναρκωτικά και η “woke” κουλτούρα, θίγονται από τον συγγραφέα, μέσω των ηρώων του, ως φιλελεύθερες καταστάσεις, καμουφλαρισμένες με πολιτικές δικαιωμάτων και προώθηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων με ιδιαιτερότητες, κυρίως, σε ό,τι αφορά στην σεξουαλικότητα τους.

Η πολυσυντροφικότητα, δημιουργείται από άτομα ανίσχυρα συναισθηματικά, τα οποία φέρουν μια αδύναμη προσωπικότητα. Έτσι, προκύπτουν μέσα από αυτήν, άτομα φορτωμένα από ένα “υπερεγώ”, με μόνο σκοπό ζωής, να το προβάλουν και να το ικανοποιήσουν. Διαμορφώνονται με αυτόν τον τρόπο σχέσεις, που λειτουργούν στην κόψη του ξυραφιού, δίχως να λαμβάνεται υπ’ όψη, το τί κακό μπορεί να γίνει στις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών που προκύπτουν από αυτές.

“Διπλή ζωή”

Τα παιδιά εμπόδιο στα θέλω των γονιών. Παιδιά πληγωμένα βαθιά από μια ασυναίσθητη απόρριψη που εισπράττουν, ακόμα και όταν δεν είναι καν πραγματική κι ουσιαστική. Η έρευνα για την γραφή αυτού του βιβλίου, είναι δεδομένη, πολιτιστική, πολιτική, νομική και κοινωνική για να μπορούν οι ήρωες να κινούνται ανεξάρτητοι κι οι αναγνώστες να προβληματίζονται με ασφάλεια.

Τελικά, στην συνέχεια του έργου, τα πράγματα έφτασαν σε ένα δικαστήριο, όπου, η δίκη του Παύλου Παυλή είναι το απότοκο της δικής του συνείδησης, αφού ο Φίλιππος οδηγήθηκε στην παραβατικότητα και η Νάσια στο γραφείο του ψυχιάτρου. Ο Φίλιππος, ευαίσθητος έφηβος και η Νάσια μεγαλύτερη, αγαπητά παιδιά του συγγραφέα και κατ’ επέκταση και του αναγνώστη. Ο μικρός, βρίσκεται συνέχεια στο χείλος του γκρεμού, μη μπορώντας να διαχειριστεί την μοναξιά της ύπαρξης του, τη σχέση με μια χειραφετημένη μάνα, όπου, κι εκείνη με την σειρά της, διεκδικεί το δικαίωμά της στην ζωή.

Μια συνεχής πάλη των ηρώων να ζήσουν όπως θέλουν, διεκδικώντας ευτυχία, μια ευτυχία, όπως ο καθ’ ένας την εννοεί και την πιστεύει.