“Η Κασέτα” στο Θέατρο Σταθμός
13/05/2024
Οι συντελεστές του έργου
Συγγραφέας: Λούλα Αναγνωστάκη,
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Δεπάστας, Γιώργος Ζιόβας, Βάσω Καμαράτου, Μάνος Καρατζογιάννης, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Ερμίνα Κυριαζή, Σμαράγδα Σμυρναίου, Γιάννης Τσουμαράκης.
Άλλοι συντελεστές: Μουσική: Γιώργος Ανδρέου Σκηνικά- Κοστούμια: Άγγελος Αγγελής. Φωτισμοί: Άγγελος Παπαδόπουλος Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή.
Εξαιρετική η επιλογή του Μάνου Καρατζογιάννη το έργο “Η Κασέτα” της Λούλας Αναγνωστάκη. Επίσης, επιτυχής και η επιλογή των ηθοποιών. Ερμηνείες και σκηνοθεσία, άρτια. Διαπραγματεύεται θέματα της ελληνικής οικογένειας που προκύπτουν και λύνονται ή παλεύεται η λύση τους γύρω από ένα τραπέζι. Ό ίδιος υποδύεται τον κεντρικό ήρωα, τον Παύλο.
Μικρός ορφάνεψε από μητέρα. Αυτό τον σημάδεψε για πάντα, καθώς και η ζωή, στο μικρό χωριό που ζούσαν. Τώρα πια στην Αθήνα, προσπαθεί ν’ αποδράσει από την καθημερινότητα καταγράφοντας τις σκέψεις του σε ένα κασετόφωνο. Σκέψεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την καταπίεση που υφίσταται από τους γύρω του: από την αρραβωνιαστικιά του που μένει έγκυος και τον υποχρεώνει να την παντρευτεί, τους φίλους του, τον άρρωστο πατέρα ή ακόμη και από τον θάνατο του αδελφού του, που σκοτώθηκε πανηγυρίζοντας τη νίκη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Ο ρόλος της μητέρας καταλυτικός. Μια μητριά, που στάθηκε πραγματική μητέρα με αγάπη κι αφοσίωση σ’ εκείνον και στον μικρότερο αδερφό του. Μια μάνα που ασχολήθηκε ουσιαστικά να μάθει και να φροντίσει αυτά τα παιδιά, παρότι δεν τα γέννησε, κρατώντας στοιχειώδη αρμονία στην οικογένεια. Ο πατέρας, μετά από εγκεφαλικό, δεν χάνει ευκαιρία να κατηγορήσει την νέα γενιά, όπως γίνεται συνήθως και να υπερηφανεύεται που αγωνίστηκε και πολέμησε για την ελευθερία της πατρίδας.
Για τον Παύλο δεν υπάρχει διαφυγή ούτε έξω από το σπίτι αφού και η πόλη ολόκληρη με τους θορύβους της τον πνίγει. Απομονώνεται σταδιακά στο δωμάτιό του για να ακούει τις κασέτες με τις σκέψεις του, κασέτες που θέλει να τις στείλει στον “ηρωποιημένο” Τούρκο δολοφόνο που ταυτίζει με έναν μουσουλμάνο συμμαθητή του. Η αυτοκτονία θα αποτελέσει τελικά πράξη λύτρωσης.
Αυτό που προκύπτει τελικά από αυτήν την όμορφη και άρτια παράσταση, είναι πως, μέσα στην ασφυκτική καθημερινότητα που ζούμε, ο ένας υποτιμά επιδεικτικά τον άλλον, για να ξεχωρίσει, με αποτέλεσμα ν’ απομακρύνεται η ομοψυχία και να κυριαρχεί ο ατομισμός.
Μια παράσταση που γεμίζει την ψυχή του θεατή. Μην τη χάσετε.